خدايا از تو مي خواهم اگر شهيد شدم شهادت واقعي در راه خودت را به من عنايت فرمایی

بسم الله الرحمن الرحيم

و لا تحسبن الذين قتلوا في سبيل اله امواتاً بل احياء عند ربهم يرزقون

الهمجعل محياي محيا محمد و آل محمد و مماتي ممات محمد و آل محمد

با سلام بر ثارالله و محمد رسول الله و مهدي بقيه الله و علي ولي الله و خميني روح الله

بار الها تو خود شاهد باش فقط و فقط بخاطر تو و بخاطر رضاي تو به جبهه آمدم و در راه تو جهاد کردم. آمدم تا با دشمن تو مبارزه کنم. آمدم تا دوست باشم با دوستان تو و مبارزه کنم با دشمنان تو..

خدايا بار گناهانم سنگين است. الهي در دنياي کوچک فاني و بي ارزش که سرتاسر براي عده اي فقط ماديات و براي عده اي جاي ذخيره معنويات براي آخرت است خيلي بديها کردم. توبه کردم به سويت آمدم ولي باز توبه شکستم و بار ديگر بسويت آمدم. اين بار به نام تو و به ياری تو و به عشق خدا و با شور حسيني به سر و با فرمان خميني آمدم تا بديها را به خوبي ها تبديل کنم.

خدايا از تو مي خواهم اگر شهيد شدم شهادت واقعي در راه خودت را به من عنايت فرمایی. خدايا مبادا با گناهان گذاشته ام مرا از خودت طرد کني. خدايا به حسينت (ع) قسم من را اگر از خودت طردکني جائي ندارم که بروم. هيچ خانه اي نيست که دوباره درب آن را براي رهائي بزنم فقط اميدم به تو مي باشد.

از پدر و مادر عزيزم حلاليت مي طلبم و از برادرم و کليه رفقايم مي خواهم به هيچ عنوان جبهه را ترک نکنند و امام را تنها نگذارند. از خواهرانم مي خواهم که حجاب اسلامي را رعايت کنند نماز جماعت و دعا براي امام فراموش نشود.

از همه عموم مردم که به گردن من حق دارند حلاليت مي طلبم

------------------

شهید مسعود بیات ششم بهمن ماه سال 1347 در شهرستان تهران چشم به جهان گشود. پدرش ناصرعلي، آهن فروش بود و از این راه روزی حلال کسب می کرد تا فرزندانی پاک طینت پرورش دهد. در سال های نخست زندگی همراه با خانواده خود به همدان نقل مکان کرده و در دارالمجاهدین بزرگ شد. از همان کودکی عاشق مکتب اهل بیت بود و در مجالس مذهبی و روضه خوانی حضور فعال داشت.

سال 1354 وارد دبستان شد و تا مقطع اول متوسطه درس خواند. در سال های انقلاب کودکی پر شور و شعور بود و همراه با دیگر جوانان و نوجوانان در راهپیمایی های انقلاب شرکت کرد و در راه پیروزی انقلاب گام برداشت.

با آغاز جنگ تحمیلی به سپاه پاسداران انقلاب اسلامی پیوست و ملبس به لباس سبز پاسداری روانه جبهه های نبرد حق علیه باطل شد تا از وطن و آرمان های خود دفاع کند.

سرانجام پس از سال ها حضور در جبهه های نبرد و شرکت در عملیات های متعدد، در دهم فروردین ماه سال 1367 با سمت تخریبچي در منطقه عملیاتی ماووت عراق بر اثر اصابت ترکش به دست ها و پاها، شهید شد و به کاروان عظیم شهدا پوست.

پیکر وي را در گلزار شهداي باغ بهشت شهرستان همدان به خاک سپردند.