اوج ايثار
در مقاومت 35 مردمی خرمشهر، رابط ميان سرهنگ نامجو و محمد جهانآرا[1] بود. تا این که پس از دو هفته مقاومت، در تاریخ 15/7/59 به شدت مجروح شد و به بيمارستان طالقاني آبادان منتقل گرديد. او میدانست درگيري بسیار شدید است و نيرو بسیار کم. از طرفی سوء استفادهی افراد خائن و فرصتطلب، اوضاع را حسابی ناهماهنگ و نابسامان کرده است. به همین خاطر نتوانست در بيمارستان طاقت بياورد. قبل از بهبودي، مخفیانه از بیمارستان خارج و عازم خط مقدم جبههی خرمشهر شد.