گفتگو با جانباز

جانباز 70 درصد شیمیایی «عباس حسین‌پور» بیان کرد: دفاع مقدس صرفاً دفاع از مرزهای جغرافیایی ایران نبود؛ بلکه در حقیقت دفاع از اعتقادات و فرهنگی ریشه‌دار با سابقه‌ای بیش از ۱۴۰۰ سال به‌ شمار می‌رفت.

جانباز ۴۰ درصد «حسین اشکنانی» بیان کرد: رفتنم به جبهه دو دلیل عمده داشت؛ نخست آن که پاسدار بودم و دوم آن که احساس می‌کردم باید از مملکتم دفاع کنم. افتخار می‌کردم که در راهِ دفاع از وطنم قدم گذاشته‌ام. خانواده‌ام نیز در این مسیر حضور چشمگیری داشتند؛ اغلب اعضای خانواده‌ام به جبهه رفته و برخی از آنان شهید شده‌اند. پدرم با اینکه سن زیادی داشت و حدوداً ۷۰ سالش بود، بیش از ۱۶ بار به جبهه رفت.

جانباز «حسین رنجبری» در گفت‌وگویی بیان کرد: نمی‌توانستم به خوبی راه بروم و سمت راست بدنم از کار افتاده بود، بعدها که کم کم توانستم راه بروم مرخص شدم و به خانه آمدم. بار سوم دوباره به جبهه اعزام شدم؛ ولی دیگر تو منطقه جنگی نبودم، به پادگان عبدالله رفتم و آنجا نگهبانی می‌دادم. با اینکه دو بار مجروح شده بودم، دوباره به جبهه برگشتم، چون هدفم خدمت کردن بود.

جانباز «حسین توانا» در گفت‌وگویی بیان کرد: قبل از انقلاب، فعالیتم را از مدرسه آغاز کردم. در دوره راهنمایی به عنوان مبصر کلاس اعلام می‌کردم که هیچ کس حق رفتن به کلاس ندارد و همه باید در راهپیمایی‌ها شرکت کنند. کلاس ما عمدتاً دانش‌آموزانی از بچه‌های ژاندارمری قدیم بودند؛ بعضی‌ها در راهپیمایی‌ها شرکت می‌کردند و بعضی‌ها نمی‌آمدند. به هر حال، کلاس را تعطیل می‌کردم و اعلام می‌کردم هر کسی به کلاس بیاید، با من طرف خواهد شد.

رزمنده و جانباز ۲۵ درصد شیمیایی «مسلم درویشی» با تأکید بر ایستادگی ملت ایران در برابر جنگ تحمیلی ۱۲ روزه و جنگ رسانه‌ای دشمنان، گفت: مردم ما هیچ اضطرابی ندارند و با قدرت پای انقلاب ایستاده‌اند. با وجود عوارض شیمیایی ناشی از دوران جنگ، همچنان آماده‌ام دوباره سلاح به دست بگیرم و برای دفاع از وطن در خط مقدم حاضر شوم.

جانباز "احمد جمالی"، از رزمندگانی است که از نخستین روزهای جنگ تحمیلی، بی‌تردید و بی‌تجهیزات، پای کار دفاع ایستاد. او که خود را «بنا به وظیفه» در خط مقدم می‌داند، در گفت‌وگو با نوید شاهد از ناگفته‌های جهاد، رشادت، غربت و معجزات می‌گوید؛ از میدان‌های بی‌مهمات، تا فتح‌هایی که حتی دشمن هم آن را "الهی" خواند. گفت‌وگویی شنیدنی با کسی که امروز هم، دل در گرو همان عهد روزهای آتش و خون دارد.

جانباز ۳۰ درصد دفاع مقدس، عباس قاسمی، از روزهایی می‌گوید که نوجوانی‌اش در زمین‌های فوتبال سپری شد و جوانی‌اش در میدان‌های آتش و خون. از عملیات‌هایی که با هم‌محله‌ای‌ها و فوتبالیست‌های ساوه آغاز شد تا مجروحیتی که زیر موج انفجار سرنوشتش را تغییر داد. در این گفت‌وگو، او از لحظات ناب رفاقت، فداکاری و مردمی می‌گوید که گرچه از جنگ دور بودند اما دل‌شان همیشه در خط مقدم می‌تپید.

آرام و با اعتماد به نفس و همچنان بر مواضع اعتقادی اش مصمم است. او که به عنوان آر. پی. چی. زن افتخار شرکت و جانبازی در عملیات کربلای پنج را دارد تصورش بر این بوده که شهید می شود اما چنین نشد و امروز پیروزمندانه از دوران طلایی دفاع می گوید. روزی که آخرین بار قصد اعزام به جبهه می گیرد گریه های پر التماس دو پاره تنش مدینه و سکینه هم او را از رفتن باز نمی دارد.