شهید «اقبال خادمی» در بخشی از وصیت‌نامه‌اش نوشته است: آری من متولد شده‌ام تا جانم را که بهترین سرمایه زندگی‌ام است، بر کف نهاده و در مبارزه با کفر و ظلم به شهادت برسم آن وقت است که به سوی معبودم شتافته‌ام.
شهید«حسن حیدریان» در بخشی از وصیت نامه خود نوشته است: پدر و مادر عزیز! اگر من در این راه شهید شدم خیلی برای من مایه افتخار و سربلندی می‌باشد برای اینکه جان خود را برای حفظ آب و خاک فدا کرده‌ام.
به مناسبت سالروز ولادت شهید «محسن پهلوان» دست‌نوشته این شهید گران‌قدر برای علاقه‌مندان منتشر می‌شود. در گزیده‌ای از دست‌نوشته‌هایش در وصیت‌نامه‌اش می‌خوانیم: «افتخار می‌کنم که در چنین خانواده اسلامی و در دامن چنین پدر و مادری بزرگ شده‌ام.»
شهید «علی‌کرم حشمتیان» در بخشی از وصیت‌نامه‌اش آورده است: خدایا! حال که در انجام مأموریتی الهی هستم از تو یاری می‌طلبم، سوگند یاد می‌کنم که همیشه و تا آخرین نفس در راه مقدس تو و برای دین تو مستحکم و جان بر کف در راهت تلاش کنم.
شهيد «رمضان پناهی» در وصيت‌نامه‌اش آورده است: «اگر می‌خواهيد در ادامه راه شهدا باشيد و اگر مي‌خواهيد شهدا را خشنود کنيد و اگر می‌خواهيد رزمندگان را ياری کنيد، امام و فقيه عالی‌قدر را کاملاً حمايت کنيد و آنها را تنها نگذاريد.»
شهید «محمد پاک طینت» در وصیت‌نامه‌اش نوشته است: «ای ملت بزرگوار و شهید پرور ایران این شهدای عالی مقام را تنها خاک سپردن فراموش نکنید. آری شهید را بر خاک سپارید بلکه بر یادها بسپارید و تا حد امکان راه ایشان را سرمشق زندگی خود قرار دهید.»
شهید «مجید پازوکی» در وصیت‌نامه‌اش نوشت: «یا الله خودت می‌دانی که از بچگی عاشق حسین بودم و زندگی‌ام را وقف حسین کردم و هر موقع که از حسین نامی به میان می‌آبد بی‌اختیار به گریه می‌افتم، از همینجا آقا اباعبدالله الحسین (ع) شفاعت‌ام را بکند و چون بدون شفاعت او نمی‌توانم پیش دوستان شهیدم بروم.»
شهید «بگ میرزا حسینی» در بخشی از وصیت نامه خود نوشته است: همسرم! امیدوارم که در طول این چند سال زندگی اگر در مواردی تندی کردم من را ببخشی؛ همسرم! خداوند از تو راضی باشد چون من از تو راضی هستم.
شهید «شیرولی حسنی‌شافع»در وصیت‌نامه‌اش نوشته است: شهادت آرزوی من است یا به پیروزی نهایی می‌رسیم و زیارت کربلای حسین(ع) نصیبمان می‌شود و یا در راه او شهید می‌شوم.
شهید «رحیم حسنی» در وصیت نامه خود نوشته است: از مردم می‌خواهیم که هیچوقت شهیدان ایران را فراموش نکنند من به جبهه می‌روم تا بتوانم کمکی به هم وطن‌هایم کرده باشم. از خداوند مهربان می‌خواهم که تمام رزمندگان را پیروز کند.
شهید «ابراهیم کریمی» در بخشی از دست نوشته به یادگار مانده‌اش آورده است: سفارشم به شما برادران و اقوام این است که مرا حلال کنید زیرا که من می‌دانم به راهی می‌روم که برگشت ندارد و تو ای مادر! شیرت را حلالم کن.
شهید «پرویز کرمی» در نامه به یادگار مانده‌اش نوشته است: وصیتم این است که اگر شهید شدم مرا در امامزاده کرند به خاک بسپارید همه شماها، همسر و فرزند، مادر و برادرانم را به خدا می‌سپارم، مواظب فرزندم باشید.
شهید سرباز «شاهپور کرمی» در بخشی از وصیت نامه خود نوشته است: ای خدای بزرگ! تو خود گواهی که من هدفم جز خوشنودی تو و تحقق دین مبین اسلام چیز دیگری نیست، از تو می‌خواهم که مرا به راهی هدایت فرمایی که نیکان و صالحان تو پیموده‌اند.
شهید«علیرضا کیانی» در وصیت نامه به یادگار مانده‌اش نوشته است: به پدر و مادر خود و ملت قهرمان اعلام می‌دارم که تا آخرین قطره‌ی خون خود با صدامیان جنایتکار خواهم جنگید تا پرچم لا اله الا الله همیشه در ایران در اهتزاز بماند.
شهید بسیجی «سالار کریمی‌خو» در بخشی از وصیت نامه‌اش نوشته است: مادر عزیزم! خیلی دوستت دارم. مرا ببخش و صبر پیشه کن چون من از دیگر شهیدان به خصوص حضرت علی اکبر امام حسین (ع) عزیزتر نیستم.
شهید «کرمعلی کریم آبادی» در بخشی از وصیت نامه به یادگار مانده‌اش نوشته است: در تمامی موارد حامی این انقلاب باشید و نگذارید این انقلاب به دست ناهلان بیفتد؛ چرا که این انقلاب با خون شهدا به ثمر رسیده است. خیانت به خون شهدا حرام است.