خاطرات شهید - صفحه 37

از اهواز برایم نامه نوشته بودند از طرف قباد: « بسم الله الرحمن الرحیم. من چند تا گوسفند به اندازه‌ای که بچه‌هایم شکم‌شان را سیر کنند دارم، حقوق مرا بدهید به افراد ندار و بی‌سرپرست.»

در امريکا آرام و قرارنداشت، نامه هايش از امريکا مي رسيد، آدرس مشخصي نداشت. نامه اي از تکزاس آمد. نامه ديگر از فلوريدا رسيد. نامه‌اي بعدي از آلاباما پست شده بود، محمد جايي ساکن نبود.

فرزند شهید آقاجانی که در روز عاشورای سال 1373 در حادثه انفجار در حرم امام رضا (ع) شهید شد، تعریف می‌کند: روز شهادت تا روز هفتم تمام شاگردهاي مدرسه در منزل ايشان عزاداري كردند به دليل اينكه او با بچه‌ها خيلي مهربان بود و معلمي موفق و مهربان بود.

شهید ذبیح الله عاصي زاده اردكاني بيست و چهارم مرداد 1340، در شهرستان اردكان به دنيا آمد. به عنوان پاسدار در جبهه حضور يافت. بيست و يكم مهر 1362، با سمت فرمانده تيپ 18 الغدير در ارتفاعات بانه توسط نيروهاي عراقي بر اثر اصابت تركش به سر و سينه، شهيد شد.

علي بحراني د در سال 1344 ( هـ . ش) چشم به جهان گشود. باشروع جنگ علی با اینکه دوره راهنمایی را هنوز تمام نکرده بود عازم جبهه جنگ شد.او پس از رشادت‌هاي فراوان در صحنه‌ي نبرد، 61/8/11 ، عمليات «محرم» به شرف شهادت نائل شد

علیرضا که شهید شد یاد خوابم افتادم و گفتم پسر من سروی بود که به جان گرفتن ریشه اسلام کمک کرد.

صمد عبداله‌زاده دوست شهيد حسين متذكر خاطره‌ای از سال 62، تعریف می‌کند که چهرة شهيد بزرگوار چنان با خاك و غبار و خاكستر پوشیده شده بود که قابل شناسایی نبود.

این انقلاب نیاز به خون دارد و ما باید خانه ای یک شهید بدهیم تا اینکه بتوانیم اسرائیل و آمریکا را از بین ببریم .

«ناصر خسروي نيک» دوست و همسنگر شهید حجتی، در خاطره‌ای یاد دوست را گرامی می‌دارد و از اتفاقات روزی تعریف می‌کند که انفجار رخ داد و دوستانش به شهادت رسیدند.

شهید «رجبعلی علمی نیک»، فرمانده سپاه پاسداران نقده بود که به دلیل بینش عمیق سیاسی خود، تحلیل بسیار درستی از شخصیت‌های سیاسی ارائه می‌داد که در کمتر کسی چنین بینش عمیقی پیدا می‌شد.

بعد از صحبت هاي حسين، امام جمعه گريه مي کرد و مي‌گفـت: « خاک بر سر ما. يک عمر توي حوزه زحمت کشيديم، حالا يک جوان با قاطعيت مي‌گويد من شهيد مي شوم و ما را نصيحت مي‌کند که دست از اختلاف برداريم .»

امروزمان مصادف است با سی و دومین سالگرد شهادت شهید محمد رضا مهری ، به همین مناسبت نگاهی می اندازیم به زندگی نامه شهید و خاطراتی که مادر شهید نقل می کند.

روز سی ام دی ماه 1361 چهارشنبه ظهر بود که به فکر افتادم خاطراتی را که در ایام دوره و در پادگان دو کوهه و هم جاهای دیگر بودم بنویسم بطور کلی من خاطرات زیادی ندارم و اگر هم دارم الآن یادم نمی آید خلاصه چند خاطره دارم که بطور خلاصه می نویسم .

شهيد عبدالرضا حكيمي برازجاني در 15 آبان 1341 بدنيا آمد .وی بخاطر صاف بودن كف پايش از خدمت سربازي معاف شده بود ولی عازم جبهه جنگ شد و سه ماه بعد به شهادت رسید.

غلامعلی رجایی در کتاب «سیره شهید رجایی» در قالب خاطراتی از زبان اعضای خانواده، همکاران و آشنایان شهید رجایی، به شیوه ساده‌زیستی و منش و شخصیت این دولتمرد شهید پرداخته است.

هميشه و در همه حال خدا را بر اعمال خود ناظر و حاضر مي ديد و به محاسبه و مراقبت از نفس خويش اهتمام مي ورزيد چنان که اعمال نيک و بد خود را رمزگونه در دفتري جداگانه ثبت مي کرد. حضور پياپي او در جبهه هاي غرب و جنوب به عنوان يک دانشجوي پزشکي هيچگاه باعث برتري و غرور وي نمي شد چرا که او دنياي غرور و خودخواهي را سخت سست و بي مقدار مي شمرد.

احمدرضا که نوجواني و جوانی خويش را در ميدان هاي جنگ آغاز کرده بود در مقام معرفت و سلوک علمي مدارج روحاني را در مقام انقطاع از دنيا و اتصال به مبدأ اعلي درمي نورديد و چنين بود که بسيجي مرد ميدان هاي جنگ سرانجام پس از شرکت فعال در عمليات کربلاي 5 و مجروحیت از ناحیه پا، بلافاصله برای جمع آوری اطلاعات برای عملیات بعدی روانه جبهه شد و در شب دوازدهم اسفند ماه سال 1365 همراه تني چند از همرزمانش از جمله مجيد اکبري در درگيري با کمين هاي دشمن بعثي به شهادت رسيد و به لقاءالله پيوست و پس از 10 روز که پيکر خونينش ميهمان آفتاب بود توسط سردار شهید علی چیت سازیان بازگردانيده شد و پس از مراسم تشییع و وداع، درآرامگاه عاشوراي ملاير به آغوش خاک سپرده شد.

احمد رضا احدي بيست و پنجم آبان ماه سال 1345 در شهرستان اهواز و در خانواده اي مذهبي و ساده زیست به دنیا آمد. پدرش درجه دار ارتش و مادر وي خانه دار بود. در شش سالگي وارد دبستان شد و مراحل تحصيل ابتدايي را با موفقيت کامل و احراز رتبه هاي اول طي کرد. دوره راهنمايي را نيز با معدل هاي 19 و 20 گذراند.

ايشان هرچه اصرار كرد روي اين موضوع من هم طفره مي رفتم و روي نظر خودم پافشاري مي كردم و حاضر نبودم از حرف خودم ذره اي كوتاه بيايم