دنيا مزرعه اى بيش براى آخرت نيست
بسم الله الرحمن الرحيم
وصيتنامه اينجانب وجيه اله اميدى در مورخه 20 فروردین 1366
ان الذين قالوا ربنا ا... ثم استقامو تتنزل عليهم الملائكه الا تخافو و لا تحزنوا و ابشروا بالجنه التى كنتم توعدون
آنانكه گفتند پروردگار محققا خداى يكتاست و بر اين ايمان پايدار ماندند فرشتگان رحمت بر آنان نازل شوند و بشارت دهند كه ديگر هيچ ترسى در آينده و اندوهى در گذشته نداريد و شما را به آن بهشتى كه انبيا مژده داده اند بشارت باد.
با درود و سلام فراوان به حضرت صاحب الزمان و نايب بزرگوارش امام عزيز و سلام به ملت غيور و هميشه در صحنه هاى مبارزه حق عليه باطل و همچنين شهداى گرانقدر اسلام.
آيه اى كه در ابتداى وصيتم نوشته شده حاكى از اين مسئله است كه اگر بنا و قرار باشد انسان در راه مبارزاتش و در راه مجاهداتش هميشه و در هر مقطع از زمان پيروز و موفق باشد بايستى در اين راه و طريق صبر و استقامت و بردبارى به خرج دهد. بايستى انسان مصببات و ضربات را ببيند و استقامت كند و هنگاميكه مسئله به اينجا رسيد آن موفق است كه فرشتگان ملكوت بر اين دسته از انسانها نازل مى شوند و بشارت بهشت را مى دهند.
در صدر اسلام نيز همين مسئله بوده. فاستقم كما امرت آيه اى است كه پيامبر استقامت كن آن موقع كه پيامبر درگير جنگهاى پى در پى با كفار بودند اين آيه نازل شد. با كفار و دشمنان از خدا بى خبر هميشه بايد جنگيد و مقابله كرد و راه مقابله كردن با دشمنان اين نيست كه در خانه ها بنشينيم و دعا كنيم. اصل قضيه اين است كه از خود بگذريم و به آخرت بيانديشيم و دنيا را هيچ و پوچ ببينيم چرا كه دنيا چيزى است گذشتنى متاع الدنيا قليل. نچسبيم به دنيا ،به دنيا خو نگيريم.
به فكر جبهه ها باشيم. در ثبت نام وقتى اعلام ميكنند شركت كنيم. به قول آيه قرآن در سوره توبه آيه 37 كه مى فرمايد از آن دسته نباشيم كه وقتى خبر جنگ با كفار را به شما ميدهند گوشهايمان بدهكار هيچ نيست. مانند ميخ بر زمين چسبيده به فكر آخرت باشيم كه دنيا مزرعه اى بيش براى آخرت نيست .
و اما سخنى چند با مادر و برادران و خواهران و همسرم. در مصيبتم زياد نگرانى نداشته باشيد زيرا كه كل نفس ذائقه الموت همه ماها خواهيم مرد به خاطر من صورت نخراشيد و معصيت ننماييد. به فكر پيشبرد اسلام باشيد. آينده جنگ و اسلام را مرور نماييد. در بين مردم خوش اخلاق باشيد. درخواست آخرم اين است كه از سميه و محسن فرزندانم خوب مواظبت نماييد. آنها را با اخلاق نيكو و پسنديده و خدا پسند تربيت نماييد.
از كليه عزيزان و آشنايان به جاى من حتما حلاليت بطلبيد.
خداحافظ.
از اينكه بد خط بود اين است كه عجله داشتم مى بخشيد.
پيرو روحانيت در خط امام باشيد و هميشه گوش به فرمان امام حركت نماييد .
-------------------------
شهید سید وجیه الله امیدی هفتم شهریور ماه سال 1345 در روستاي قلعه قباد شهرستان نهاوند از توابع استان همدان و در خانواده ای مذهبی به دنیا آمد. پدرش حشمت الله نام داشت. سال 1352 وارد دبستان شد و تحصیلات خود را آغاز کرد اما به دلیل مشکلات موجود و کمبود امکانات موفق به ادامه تحصیل نشد و تنها تا پایان دوره راهنمایی ادامه تحصیل داد.
در سال های انقلاب همراه با دیگر دانش آموزان در فعالیت ها و تظاهرات های انقلابی شرکت کرد و در راه پیروزی انقلاب گام برداشت. پس از انقلاب به سپاه پاسداران انقلاب اسلامی پیوست و در این نهاد تازه تاسیس مشغول خدمت شد.
سال 1363 ازدواج کرد و صاحب یک پسر و یک دختر شد که از وی به یادگار مانده است. با آغاز جنگ تحمیلی به عنوان پاسدار در جبهه های نبرد حق علیه باطل حاضر شد و همراه با دیگر همرزمان خود در عملیات های متعدد شرکت کرد.
سرانجام در نهم خرداد ماه سال 1366 در منطقه عملیاتی بانه بر اثر اصابت ترکش به شــهادت رسید و به کاروان عظیم شهدا پیوست. مزار وي در گلزار شهداي زادگاهش واقع است.
یادش گرامی و راهش پر رهرو باد.
