عاشق شعر بود

به گزارش نوید شاهد همدان، شهید عباس پورش همدانی در دهم شهریورماه ۱۳۳۵ در شهرستان همدان متولد شد. پدرش حاجی محمد و مادرش منصوره نام داشت. تا پایان دوره کارشناسی در رشته اقتصاد درس خواند و از سوی جهادسازندگی در جبهه حضور یافت. بیست و دوم اردیبهشت ماه ۱۳۶۷ با سمت فرمانده عملیات گردان الغدیر در شیخ محمد عراق براثر اصات ترکش خمپاره به شهادت رسید. پیکرش در گلزار شهدای زادگاهش واقع است.
خاطره‌ای از اسلامی همرزم شهید، حسین یعقوبی در دوران دفاع مقدس را می‌خوانید.
شعر
علاقه زیادی به شعر داشت. با زبان شعر بسیاری از خاطرات جنگ را تفسیر می‌کرد.
همیشه می‌گفت: «خیلی از درددل‌های رزمندگان را می‌شود با زبان شعر در کمترین واژه‌ها خلاصه کرد.»
گاهی با دوستان خوش ذوق مثل خودش توی چادر شب شعر برپا می‌کردند. بچه‌ها می‌نشستند و استفاده می‌کردند.
گاهی وقت‌ها هم حرفش را در قالب یک بیت شعر که خودش سروده بود، می‌گفت.
یک روز وقتی دید با دمپایی و زیر شلواری نشسته ام، پشت فرمان فی البداهه گفت:‌ ای برادر کار خود محکم ببند/ تا نیفتد دیگر از دستت کمند!
درنگ
برای کاری رفته بودم پیشش. دیدم کاملاً غرق کتابه.
گفتم: «حاج آقا داری حدیث می‌خوانی؟!»
گفت: «نه. این جمله امام چند روزه خیلی فکرم را مشغول کرده!»
گفتم: «کدام جمله؟!»
گفت: «اینجا را بخوان.»
دیدم نوشته «درنگ امروز، فردای اسارت باری را به دنبال خواهد داشت.»
وقتی سر رسید سال جدید را که از طرف او هدیه شده بود گرفتم، دیدم اول صفحه نوشته: درنگ امروز، فردای اسارت باری را به دنبال خواهد داشت.»
الان هم آن سررسید را با خودم دارم. هر وقت دلم برای حاج عباس تنگ می‌شود، به دست خطش نگاه می‌کنم. با خواندن آن جمله جان تازه‌ای در وجودم احساس می‌کنم.