مصاحبه/"عاشقانه تا حرم" نقطه آغاز نویسندگیم بود

لیلا گودرزیان فرد در گفتگو با نوید شاهد همدان، اظهار داشت: ما هرچه داریم از دفاع مقدس و شهدا داریم چراکه شهدا مایه افتخار و سربلندی کشور هستند.

وی درباره انگیزه های اولیه برای ورود به عرصه نویسندگی دفاع مقدس گفت: خانواده شهید عابدینی از همسایگان ما بودند که از همان دوران کودکی و نوجوانی احترام زیادی برای خانواده شهدا قائل بودم و بعدها در دوران نوجوانی تصمیم گرفتم درباره شهدا و خدمات آنها بنویسم.

این نویسنده جوان ادامه داد: در دوران نوجوانی و یکی از روزهایی که شهید گمنام به ملایر آورده بودند و باران نم نم می بارید، نخستین دل نوشته خود را برای شهدا نوشتم و این دل نوشته نخستین جرقه برای شروع نویسندگی بود و تا مدت ها همان دل نوشته را نگهداشته بودم.

وی تصریح کرد: در سال دوم طلبگی بودم که نام شهدای مدافع حرم مطرح بود و نخستین داستان کوتاه را برای شهدای مدافع حرم با عنوان "عاشقانه تا حرم" در تابستان 1395 درباره زندگی طلبه ها و مدافع حرم نوشتم که دقیق نمی دانستم باید برای چاپ کتاب چکار کنم و آیا قابلیت چاپ کردن دارد یا خیر؟ ولی وقتی کتاب را به معاون پژوهشی حوزه علمیه نشان دادم ایشان به شدت تشویقم کردند و خانم غلامی نخستین و اصلی ترین مشوق من در این زمینه شدند.

گودرزیان فرد افزود: پس از این اتفاقات دلنوشته ها و متون ادبی من در حوزه شهید و شهادت در کانال ها و سایت های مجازی دست به دست می شد بدون اینکه کسی بداند نویسنده اصلی این متون چه کسی است.

وی درباره دومین کتاب خود نیز گفت: شهید "احمد روستایی" اولین شهیدی بود که پیشنهاد نگارش زندگینامه ایشان داده شد و من پذیرفتم، پیکر این شهید بزرگوار بعد از گذشت 35 سال به ملایر بازگشت و با اینکه زندگی پرفراز و نشیبی نداشتند و نوشتن درباره اینگونه زندگی ها کمی سخت بود ولی به لطف خدا و با همکاری برادر ایشان موفق به نوشتن "شهید الکرخ" شدم که خوشبختانه استقبال خوبی از این کتاب به عمل آمد.

نویسنده جوان ملایری تاکید کرد: "حس غریب پروانگی" خاطرات همسر شهید "علیرضا شمسی پور" سومین کتابی بود که نوشتم و با خواندن دست نوشته های ایشان حال و هوای عجیبی پیدا کردم و تصمیم گرفتم این دست نوشته ها را در غالب کتابی جمع آوری کنم.

وی درباره سختی کار نویسندگی در حوزه شهیدان نیز بیان کرد: ارتباط پیدا کردن با برخی از خانواده ها و جلب اعتماد آنها کار سختی است زیرا این خانواده ها سختی کشیده و داغ بزرگی را تحمل کرده اند، از این رو باید با سعه صدر اعتماد خانواده را جذب کرد زیرا در طول سالیان متمادی افراد زیادی سراغ خانواده های شهدا رفتند و خاطرات آنها را ثبت و ضبط کرده اند و دیگر مادران شهدا انگیزه ای برای بازگویی خاطرات گذشته ندارند.

گودرزیان فرد در پاسخ به این سوال که شهدای منتخب نگارش را چگونه و بر چه اولویتی انتخاب می کنید، نیز گفت: ما وظیفه داریم شهدا را در هر پست و درجه ای چه سرباز و چه سردار را معرفی کنیم زیرا هرکس به نوبه خود زحمات زیادی برای دفاع از کشور انجام داده و بی انصافی است که فقط به زندگینامه سرداران پرداخته شود.

وی درباره نوشتن در حوزه شهدای زنده نیز بیان کرد: نگارش درباره شهدای زنده به مراتب راحت تر و مستندتر است زیرا مرجع در کنار شما قرار دارد و احتمالاتی که درباره زندگینامه شهدا از جمله فراموشی، تغییر یا اشتباه ممکن است پیش بیاید، وجود ندارد.

این نویسنده ملایری درباره پایان کار نویسندگی در حوزه شهدا و شهادت نیز عنوان کرد: تا زمانی که قلم یاری کند تلاش می کنم درباره شهدا بنویسم زیرا عنایات بسیاری از جانب شهدا شامل حالم شده و نوشتن درباره همسران شهدا در اولویت کاریم قرار دارد زیرا آنها بسیار مظلوم واقع شده اند و کمتر به آنها پرداخته شده است.

لیلا گودرزیان فرد نویسنده جوان ملایری، متولد 1366 و ساکن ملایر است که علاوه بر نویسندگی، در حوزه علمیه حضرت زینب(س) مشغول به تحصیل بوده و کتاب های زیادی با عنوان "شهید الکرخ"، "حس غریب پروانگی"، "عاشقانه تا حرم"، "خاطرات جمشید صارمی" را به رشته تحریر درآورده و دو مرتبه به عنوان پژوهشگر برتر در موضوعات فرمایشات و نامه مقام معظم رهبری به جوانان غربی و دیگری در باب بیانیه گام دوم انقلاب انتخاب شده است.