شهید اقبالی

«معمولا ده دوازده سال طول مي کشد كه خلبانان با درجه سرگردي يا سرهنگ دومي بتوانند استاد خلبان شوند. منتها اين شهيد گرانقدر تنها خلباني بود كه با درجه ستوان يكمي استاد خلبان شد.

«شهيد اقبالي از همان زمان عاشق هواپيما و پرواز بود. چون زماني كه دبيرها و معلم ها از ايشان سؤال مي كردند كه دوست داري چه كاره بشوي يا انشاء مي نوشت مي گفت دوست دارم خلبان باشم. حتي تمام كاردستي هايي كه با كمان اره روي تخته سه لايي درست مي كرد هواپيما، بادبادك، تانك يا تفنگ و غيره بود كه خوشبختانه به آرزويش هم رسيد. » سرهنگ بازنشسته حجت محمدي دوگاهه، در گفت و شنود پيش رو به بررسي روند رشد و بالندگي شهيد اقبالي مي پردازد كه حاصل را مي خوانيد:

«ایشان جوانترین، باسوادترین و شاید یکی از بهترین های نیروی هوایی بودند. زمان فارغ التحصیلي، ما خلبان جت جنگنده بوديم و به پایگاه تبریز اعزام شدیم. خوشبختانه ما را به گردانی منتقل كردند که این بزرگوار افسر عملیات آن گردان در تبریز بودند.

مدرک دیپلم خود را از دبیرستان امیرکبیر تهران گرفت و در ۱۳ آذرماه ۱۳۴۶ به استخدام نیروی هوایی شاهنشاهی ایران درآمد.