بهداشت روانی

اين پژوهش به بررسي عوامل خانوادگي، آموزشي و اجتماعي مؤثر بر بهداشت رواني فرزندان شاهد و ايثارگر پرداخته است. پژوهش حاضر به روش پيمايشي انجام پذيرفته و نوع تحقيق كاربردي است. جامعه‌ي آماري اين پژوهش، دانش‌آموزان شاهد و فرزندان جانبازان و آزادگان استان اردبيل بودند كه تعدادشان 1205نفر مي‌باشد كه 544نفر از آنان با استفاده از روش نمونه‌گيري تصادفي طبقاتي متناسب به‌عنوان نمونه‌ي آماري انتخاب شده‌اند. ابزارهاي جمع‌آوري داده‌ها، پرسش‌نامه‌ي بهداشت رواني(GHQ)، پرسش‌نامه‌ي خانواده(FOS) و نيز پرسش‌نامه‌هاي محقق‌ساخته بود. دراين پژوهش، ارتباط متغيرهاي مشاركت در تصميم‌گيري، ميزان خشونت در خانواده، نوع شغل سرپرست خانواده، نوع ارتباطات اجتماعي و سن فرزند در زمان شهادت پدر با بهداشت رواني فرزندان شاهد و ايثارگر مورد تأييد قرار گرفت؛ اما، بين متغيرهاي نوع خانواده، شيوه‌هاي مديريتي خانواده، ميزان درآمد و تحصيلات والدين، فقدان پدر، ميزان معلوليت سرپرست خانواده، نوع مدرسه، مشاركت در مسايل اجتماعي، پيشرفت تحصيلي، ازدواج مجدد مادر و ميزان جانبازي پدر با بهداشت رواني فرزندان شاهد و ايثارگر ارتباط معناداري مشاهده نشد.