نگذارید سلاح ما به زمین بیفتد

به گزارش نوید شاهد همدان، شهید «امین زابلی» اول خرداد ۱۳۵۲ در شهرستان فامنین متولد شد. پدرش محمد و مادرش زهرا نام داشت. دانش آموز سوم راهنمایی بود. از سوی بسیج در جبهه حضور یافت. بیست و پنجم دی ۱۳۶۶ در ماووت عراق براثر اصابت ترکش به شهادت رسید. پیکرش در گلزار شهدای زادگاهش به خاک سپرده شده است.

در این وصیت نامه آمده است:

بسم الله الرحمن الرحیم 

مِنَ المُؤمِنینَ رِجالٌ صَدَقوا ما عاهَدُوا اللَّهَ عَلَیهِ ۖ فَمِنهُم مَن قَضىٰ نَحبَهُ وَمِنهُم مَن یَنتَظِرُ ۖ وَما بَدَّلوا تَبدیلًا.

بنام الله پاسدار حرمت خون شهیدان با درود و سلام به رهبر کبیر انقلاب حضرت امام خمینى و سلام بى پایان خداوند به شهیدان ایران.

من امانتى بودم در این دنیا و امیدوارم من که در این دنیا که زندگى مى کنم طورى باشم که خداوند از رفتار من خوشحال بوده و مرا مورد نظر خود سازد. از آن وقتى که من خودم را شناختم جنگ بین ایران و عراق شروع شد، من خیلى دلم مى خواست به جبهه بروم و دوشادوش رزمندگان بوده و با صدام کافر مبارزه کنم ولى سن من این اجازه را به من نمى داد من به خودم گفتم حالا به مدرسه بروم تا بزرگ شدم به جبهه به خواست خدا بروم.

در سال ۶۴ یک بار رفتم و حدود ۴۵ روز در جبهه ماندم ولى لیاقت شهید شدن را نداشتم در سال ۶۶ در اعزام محمد رسول الله شرکت مى کنم تا در عملیات به خواست خدا شهید شوم انشاءالله. 

من با خودم گفتم اگر خداوند به من ۱۰۰۰ تا جان مى داد تمام جانم را در راه خدا فدا مى کردم از مردم شهید پرور ایران مى خواهم امام را تنها نگذارند و همچنین از تمام مردم ایران مى خواهم که سلاح ما رزمندگان را بدست گرفته و نگذارند سلاح ما به زمین بیفتد.

از پدر و مادر عزیزم خیلى معذرت مى خواهم چرا که من هیچ موقع به آنها کمک نکردم و خیلى معذرت مى خواهم و از آنها حلالیت مى طلبم و امیدوارم مرا ببخشند، از پدرم خواهش مى کنم وقتى که من شهید شدم براى من سیاه نپوشند و همیشه در راه من پول خرج کنند. والسلام. 

خدایا خدایا تا انقلاب مهدى خمینى را نگهدار فرزند شما امین زابلى