چراغ راه هدایت جامعه شد
به گزارش نوید شاهد همدان، شهید علیرضا محمدبیگی در بیستم شهریور ۱۳۴۱ در شهرستان تویسرکان در خانواده‌ای مذهبی و متدین دیده به جهان گشود. از همان دوران کودکی علاقه زیادی به آداب و تعالیم اسلامی داشت. دوران ابتدایی را در دبستان ابن سینا گذراند، ۱۵ ساله بود که پدر خود را از دست داد و باوجود سن کم به عنوان تنها فرزند ذکور خانواده سرپرستی خانواده را برعهده گرفت و گویا خدا می‌خواست از همان نوجوانی وی را با سختی‌ها امتحان کند. در دوران تحصیل در فعالیت‌های مذهبی شرکت می‌کرد و با آغاز جریانات انقلاب به صفوف افراد انقلابی پیوست و شبانه روز در فعالیت و کوشش بود.
در تظاهرات، راهپیمایی ها، مجالس مذهبی و کلاس‌های عقیدتی قرآن و سخنرانی‌ها شرکت می‌کرد و این فعالیت‌ها چندین بار او را تا مرز شهادت نزدیک می‌کرد ولی اراده و مشیت خداوند این بود که زنده بماند و خدمات بیشتری برای دوام انقلاب ارائه دهد.
بعد از اتمام دوره دبیرستان و اخذ دیپلم؛ انقلاب اسلامی ایران به رهبری امام خمینی به پیروزی رسید و با این پیروزی شور و شوق عجیبی علیرضا را دربر گرفته بود. بعد از اتمام تحصیلاتش به مدت شش ماه در سپاه به طور افتخاری مشغول به کار شد و همزمان در کنکور تربیت معلم شرکت کرد و در رشته عربی قبول شد. با اصرار خانواده مجبور شد از سپاه استعفا دهد و در مرکز تربیت معلم تهران در رشته موردنظرش ثبت نام کند.
در این مدت که مشغول تحصیل بود هیچگاه جبهه را فراموش نکرد و چندین بار در این مدت به جبهه رفت. بعد از اتمام تحصیلاتش و اخذ فوق دیپلم به مدت ۳ سال در روستای دهلر شهرستان نهاوند به تدریس پرداخت و ایام فراغت را در جبهه می‌گذراند، علاوه بر جبهه در تاسیس و تشکیل پایگاه مقاومت سیدالشهدا مسجد امام حسین (ع) تویسرکان کوشش بسیاری کرد و از بنیان گذاران این پایگاه بود.
شهید محمدبیگی علاقه زیادی به خانواده داشت و بیشتر سعی وی این بود که موجبات ناراحتی خانواده اش را فراهم نکند. کار‌های خیر زیادی در خفا و پنهان به دستش انجام می‌شد و دوست نداشت دیگران براین امر واقف گردند، می‌گفت شاید خودنمایی و یا تظاهر باشد، با احترام خاصی با اهل خانواده اش رفتار می‌کرد.
در مراسمات مذهبی، دعای کمیل، توسل و سرکشی به خانواده‌های معظم شهدا پیش قدم بود. علیرضا جوانی خوش برخورد بود که با اولین برخورد همه را به خود جذب می‌کرد، چهره‌ای بشاش و شاداب داشت و بدون کبر و غرور با دیگران برخورد می‌کرد هنگامی که عازم جبهه می‌شد برگه ماموریت را گرفته و با لباس شخصی به منطقه می‌رفت و با لباس شخصی هم برمی گشت و معتقد بود جبهه رفتن نباید باعث غرورم شود.
شهید محمدبیگی سه ماه قبل از شروع عملیات والفجر ۸ به جبهه رفت و در بیست و هشتم بهمن ۱۳۶۴ در منطقه فاو به شهادت رسید. پیکرش مدت‌ها در منطقه برجای ماند و اول فروردین ۱۳۷۳ پس از تفحص بقایای پیکرش جهت خاکسپاری به زادگاهش بازگردانده شد.
