تزکیه روح و رضای خدا از اهداف جبهه رفتنم بود
به گزارش نوید شاهد همدان، شهید صفی الله مولایی چهارم اردیبهشت ۱۳۴۷ در روستای قباق تپه از توابع شهرستان کبودراهنگ متولد شد. پدرش فتح اله و مادرش رقیه نام داشت. تااول راهنمایی درس خواند، کشاورز بود. از سوی بسیج در جبهه حضور یافت و شانزدهم اسفند ۱۳۶۳ در پادگان ابوذر سرپل ذهاب براثر اصابت ترکش به شهادت رسید. پیکرش در گلزار شهدای زادگاهش به خاک سپرده شده است.
در این وصیت نامه آمده است:
صفى اله مولایى
بسم الله الرحمن الرحیم من براى تزکیه روح به جبهه رفته‌ام.
به نام الله پاسدار حرمت خون شهیدان.
با درود و سلام به پیشگاه ولى عصر امام زمان و منجى عالم بشریت و نایب بر حقش امام خمینى بت شکن.
پدر و مادرم سلام علیکم؛ هدف از اینکه به جبهه رفتم به خاطر هواى نفس و فراق از خانواده و فرار از درس نبود، هدفم الله و رضاى خدا بود، حال که هدف این است چرا شما براى من نگران باشید؟ مادر به خود بیا و نگران نباش، از حضرت زینب (س) درس بگیر، از امام حسین (ع) عبرت بگیر که پسرش را، طفل شیر خوار شش ماهه اش را، هدیه به اسلام کرد. حال که من که یک فرزند ناقابل و بى ارزش از نظر اسلام هستم.
براى تزکیه روح به جبهه رفته‌ام، ده‌ها هزار جوان در جبهه هستند، مادرم به خود بیا و ناراحتى در دلت راه نده، هروقت به فکر من مى افتى گریه نکن خوشحال باش از اینکه پسرت در جبهه اسلام را یارى مى کند و خداوند او را هدایت کرده است، از خداوند برایم طلب مغفرت کن و بدان پسرت جز براى اسلام و دفاع از دین و مملکت به جبهه نرفته است، هر وقت به فکر من افتادى به فکر دیگران هم بیفت، به فکر پدر شصت ساله اى که آرپى جى به دست گرفته و مى رزمد و زیر تانک مى رود و به یاد طفل دوازده ساله اى بیفت که نارنجک به خود مى بندد و زیر تانک مى رود نه به فکر من حقیر که در مقابل این جامعه اسلامى و اسلام دین زیادى باید ادا کنم و هیچ کارى نکرده‌ام.
مادرم به فکر مادران شهدا و مجروحینی که دست و پاهایشان را از دست داده‌اند باش، نباید به فکر من باشى، به فکر آن مادرى باش که تنها یک جوان در زندگى داشت و آن را در راه اسلام قربانى کرده به بهشت زهرا برو و ببین چه جوان هایى در آنجا خوابیده‌اند.
از طرف من از تمام بستگان و همسایگان و آشنایان حلالیت بطلب على الخصوص از همسایگان، امیدوارم که اگر احیاناً خدا ما را لایق دانست و به درجه رفیع شهادت نائل شدم این شهادت مخلصانه و خالصانه باشد، پدر و مادرم از من راضى و خشنود باشید، پدر در نماز‌ها از خدا براى من مغفرت و آمرزش بخواه تا اینکه خدا مرا بیامرزد.
تقاضاى من از شما این است که به چهل نفر از مومنان که مى شناسید بگویید که اگر به درجه رفیع شهادت رسیدم برایم دعا و از خداوند برایم طلب آمرزش کنند، وقتى شهید شدم مرا در بهشت زهرا پیش آن جوان هایى که شهید شدند دفن کنید؛ و اى عمویم مرا حلال کن، اگر از طرف من ناراحتى دیدید و اى پسر عموهایم و اى برادرانم راه مرا ادامه دهید و سنگر من را خالى نگذارید و اسلحه من را بردارید و نگذارید بر زمین بیفتد و منافقان خوشحال شوند؛ و اى مادرم شما براى من گریه نکن که منافقان خوشحال مى شوند.
والسلام علیکم ورحمة الله و برکاته. صفى اله مولایى
