از شهادتم خوشحال باشید

به گزارش نوید شاهد همدان، شهید رضا محمدی بیستم شهریور ۱۳۴۶ در شهرستان همدان متولد شد. پدرش حسین و مادرش فاطمه نام داشت. تا دوم راهنمایی درس خواند و به عنوان پاسدار وظیفه در جبهه حضور یافت. هفدهم اردیبهشت ۱۳۶۷ در ماووت عراق به شهادت رسید. پیکرش مدت‌ها در منطقه برجای ماند و پس از تفحص در گلزار شهدای زادگاهش به خاک سپرده شد.
در وصیت نامه این شهید آمده است:
به نام خدایی که از اندیشه‌ها پاک است
" وَلا تَحسَبَنَّ الَّذینَ قُتِلوا فی سَبیلِ اللَّهِ أَمواتًا ۚ بَل أَحیاءٌ عِندَ رَبِّهِم یُرزَقونَ ".
هرگز مپندارید که شهیدان راه خدا مردند بلکه زنده به حیات ابدی شدند و در نزد پروردگارشان منعم خواهند بود.
حمد و سپاس خدایی را که اول است بی آن که پیش از او اولی باشد و آخر است بی آن که پس از او آخری باشد. خدایی که دید‌های بینندگان از دیدنش فرو مانده و اندیشه‌های توصیف کنندگان از وصفش عاجز شده اند.
با سلام و درود فراوان به پیشگاه مقدس حضرت بقیة الله الاعظم (عج) و نایب برحقش رهبر کبیر شیعیان جهان امام خمینی؛ و با سلام و درود به روان تابناک شهدای اسلام از آغاز تاکنون و دیگر حضور شما خانواده عزیز و مهربانم دعا و سلام می‌رسانم و از خداوند متعال خواستار سلامتی جسم و روح شما عزیزان هستم.
من به یگانگی خداوند متعال و پیامبری حضرت رسول و به امامت دوازده امامم شهادت می‌دهم و راضی به این هستم که دینم اسلام باشد و امیدوارم که با ریخته شدن خونم و فدا کردن جانم توانسته باشم اسلام و قرآن عزیز را از خود راضی کرده باشم.
خدایا! بر محمد (ص) و آلش رحمت فرست و به من قدرتی بده تا موقع مرگ بر این حرف استوار باشم. من برای این وصیت نامه می‌نویسم که یادگاری از سخنانم باشد برای خانواده خوب و مهربانم. البته این سخنان را در وصیت نامه دیگر شهدا می‌توانید پیدا کنید و سخن من تأکیدی بر حرف آنهاست.
اول و مهم‌تر از همه این که سخن خداوند را همیشه مدنظر داشته باشید که می‌فرماید من جانشین شهید در خانواده وی هستم و اگر لیاقت پیدا کردم و شهید شدم غم مرا نخورید بلکه خوشحال باشید. خوشحال از اینکه اولاً خانواده شهید شده اید، دوماً بدانید که نظر لطف و رحمت خدا رو به شماست و مبادا با بی صبری و گریه و زاری این نظر را از خود دور کنید.
پس صبر کنید و به رضای خدا راضی باشید. " کُلُّ نَفْسٍ ذَائِقَةُ الْمَوْتِ " یعنی تمامی موجودات طعم مرگ را خواهند چشید. چه بهتر که این مرگ با انتخاب خود انسان باشد.
مادر عزیزم و‌ای خواهر و برادر خوبم شما خیلی زحمت مرا کشیدید و من شما را خیلی ناراحت کردم و هم اکنون تا شما مرا نبخشید و از حق خود چشم پوشی نکنید خداوند هم مرا نمی‌بخشد و اکنون که دستم از دنیا کوتاه گردیده از شما می‌خواهم که مرا ببخشید و برایم طلب مغفرت کنید و همواره دعا کنید که خداوند مرا به عنوان شهید بپذیرد و از تمام کسانی که مرا می‌شناسند از کوچک و بزرگ برایم حلالی طلب کنید علی الخصوص نزدیکان که در ایام بیماریم مرا یاری نمودند.
مادر خوبم مبادا ناراضی باشی، چون این خواست خدا بود و هرچه خدا بخواهد بدون کم و زیاد همان خواهد شد پس شکرگزاری و صبر کن. " إِنَّ اللَّهَ مَعَ الصَّابِرِینَ "
مادر جان دیگر عرضی ندارم و شما را به خدایی می‌سپارم که خالق همه عالم و موجودات است. خدانگهدار تا ....
مورخه ۷/۱/۶۷ رضا محمدی