بعداز مادرش، شهید دوم خانواده شد

به گزارش نوید شاهد همدان، شهید «مرتضی ملکی» در سپیده دم روز بیست و یکم دی ماه ۱۳۴۰ در خانواده‌ای مذهبی در شهرستان اندیمشک دیده به جهان گشود. حب اهل بیت در وجود والدین موجب شد تا نامش را مرتضی بگذارند.
پدرش کارمند فنی پایگاه هوایی وحدتی دزفول بود و زندگی مرتضی از همان ابتدا در محیط نظامی آغاز شد. دوران کودکی و نوجوانی را در دزفول گذراند تااینکه در سال ۱۳۵۷ همزمان با اوج گیری مبارزات انقلابی مردم مسلمان ایران، او نیز همصدا و همسو با مردم در مبارزات شرکت و اطلاعیه‌ها و بیانیه‌های انقلابی امام را بین مردم توزیع می‌کرد.
بعد از پیروزی انقلاب اسلامی داوطلبانه به عضویت افتخاری کمیته انقلابی حفاظت از پایگاه وحدتی درآمد و با سایر انقلابیون و از جمله پدرش که عضو شورای فرماندهی کمیته بود در حفظ بیت المال و امنیت پایگاه که مورد تهدید گروه‌های مختلف بود شرکت داشت.
در سال ۱۳۵۹ به محض آغاز جنگ تحمیلی به کمک رزمندگان شتافت و در انتقال مهمات جنگی از پادگان دوکوهه اندیمشک جهت پشتیبانی از نیرو‌های خط مقدم مشغول بود. تحصیلات آموزش عمومی را در همین شرایط ادامه داد و در سال ۱۳۶۱ موفق به اخذ دیپلم گردید.
در سال ۱۳۶۱ به همدان منتقل شدند و در ۲۵ تیر همان سال در آخرین جمعه ماه مبارک رمضان و روز قدس براثر بمباران استادیوم قدس همدان که محل برگزاری نماز جمعه بود، مادرش «اقدس عسگری» به همراه بیش از یکصد نفر از نمازگزاران با زبان روزه در صفوف نماز جمعه به فیض عظمای شهادت رسید.
شهادت مظلومانه نمازگزاران بخصوص مادرش کینه مرتضی را نسبت به خصم بعثی کافر افزونتر کرد و او بعد از اعزام به خدمت وظیفه عمومی داوطلبانه جبهه‌های جنوب را برای دفاع از مرز و بوم برگزید و حدود ۱۸ ماه در جبهه‌های مختلف جنوب جانفشانی کرد و فاصله مرخصی‌های او گاهی تا شش ماه به طول می‌انجامید و همیشه در نامه هایش خانواده و بستگان را به صبر و استقامت سفارش می‌کرد و از شرایط خود اظهار رضایت داشت.
شهید ملکی در غروب پنجم شهریور ۱۳۶۳ هنگام نگهبانی در کنار شط خونین اروندرود مورد اصابت تیر مستقیم دشمنان بعثی قرار گرفت و به دیدار معبودش شتافت.