پایگاه‌های بسیج، شهیدپرور هستند
به گزارش نوید شاهد همدان، شهید «سید مرتضی مرئی» دوازدهم بهمن ۱۳۴۵ در شهرستان همدان متولد شد. پدرش یداحمد و مادرش منیره نام داشت. تا چهارم متوسطه درس خواند و به عنوان پاسدار در جبهه حضور یافت. چهارم دی ۱۳۶۵ در خرمشهر به شهادت رسید. پیکرش در گلزار شهدای زادگاهش به خاک سپرده شده است.
در وصیت نامه این شهید آمده است:
بسمه تعالى
اعوذ بالله من الشیطان الرجیم
بسم الله الرحمن الرحیم
با توجه به اینکه وصیت نامه بر هر فرد مسلمان واجب است لذا تصمیم گرفتم که در ایام اعزام به جبهه هاى حق علیه باطل وصیتنامه ام را تجدید کنم و براى یادگارى این وصیتنامه را عیناً قرائت کنم و در نوار ضبط کنم.
اعوذ بالله من الشیطان الرجیم بسم الله الرحمن الرحیم (الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی هَدَانَا لِهَٰذَا وَمَا کنَّا لِنَهْتَدِی لَوْلَا أَنْ هَدَانَا اللَّهُ ستایش خداى را که ما را براین مقام راهنمایى کرد و اگر هدایت الهى نبود ما خود به خود در این مقام راه نمى یافتیم - سوره اعراف آیه ۴۳)
برای رسیدن به رستگاری از گناه دوری کنید
با عرض سلام و درود به پیشگاه منجى عالم بشریت حضرت مهدى (عج) و نایب بر حقش حضرت امام و تمامى شهدا از صدر اسلام تا بحال، در نخستین صحبت هایم باید به کلیه دوستان و برادران عزیزم عرض کنم که اگر مى خواهید رستگار شوید در وهله اول باید از گناه اجتناب کنید و سعى کنید که همیشه با نفس خویش مبارزه کنید که انسان داراى دو بعد است؛ یک بعد مادى و حیوانى و پست و دیگرى بعد معنوى و ملکوتى که انتخاب هر یک از این‌ها با خود انسان است و، چون انسان آزاد است که یکى را انتخاب کند لذا کسى که بعد معنوى را انتخاب کند از نظر قرآن خیلى با ارزش و مقام است و ارزشش از این جهت است که بر تمام تمایلات و غرائز حیوانى پشت پا زده و راه صحیح را انتخاب کرده است.
اگر انسان بعد ملکوتى نداشته باشد، اگر انسان اخلاق انسانى نداشته باشد و اگر اهمیت به واجبات نداده و از گناه ناراحت نشود چه تفاوت بین او و یک حیوان مى تواند باشد؟ از اینجا پى مى بریم که آدمیت انسان به عقل و روح و جنبه ملکوتى اوست و اگر کسى در این راه قدم گذاشت موفق و رستگار است در غیر این صورت مى تواند از حیوان هم پست‌تر شود مصداق آیه شریفه (اولئک کلانعام بل هم اذل) امروزه ما در دنیایى زندگى مى کنیم که بى عدالتى، زورگویى، تجاوز، قلدرى و همه صفات حیوانى دیده مى شود؛ استعمارگران جهان را بازیچه خود گرفته اند و هر کارى که به صلاحشان باشد مى کنند و هر جا که به نفعشان باشد با سیاست هاى شیطانى نفوذ مى کنند و در هر کجا که منافعشان به خطر بیفتد دست به جنایت مى زنند و این مسئله فکر نمى کنم براى کسى یا حداقل براى ما ایرانی‌ها پوشیده باشد.
تمام گرفتاری هاى ما از امریکاست
ما کشورى مسلمان، مظلوم، شیعه و در عین حال شجاع و جنگجو هستیم، زیرا نمى خواهیم دست نشانده ابرقدرت‌ها باشیم و فقط به خاطر همین مسئله براى ما این همه جنجال درست کرده اند و به قول امام عزیزمان تمام گرفتاری هاى ما از امریکاست، ریشه این همه مشکلات البته در ظاهر مشکل ولى براى انسان هاى متقى و پرهیزکار یک سعادت است از همین استعمارگران است.
برادران و دوستان باور کنید که مسئولیت خیلى سنگینى به عهده ماست با توجه به اینکه امام فرمودند رفتن به جبهه‌ها از اهم واجبات الهى است و هیچ چیز مانع از انجام آن نمى شود در مقابل این صحبت امام وظیفه ما چیست؟ البته مشخص است که همگى باید مردانه به جبهه‌ها هجوم بیاوریم و ریشه حکومت متجاوز بعث عراق را از بیخ بکنیم، اما اگر خداى نکرده در این امر قدرى غفلت ورزیم به خدا قسم که کوتاهى کرده ایم و روز قیامت در مقابل بسیجى سیزده ساله اى که داوطلبانه به روى مین مى رود هیچگونه جوابى نخواهیم داشت و، اما باید خدمت برادران هم پایگاهیم عرض کنم که همیشه به پیام هاى امام گوش فرا داده و به آن عمل کنید و از پایگاه ثارالله یک پایگاه ثارالله واقعى بسازید و هیچگاه از پایگاه دورى نکنید که همین پایگاه هاست که شهید پرور است و ان شاء الله به بزرگى خودتان حلالمان کنید.
همه دوستانم حلالم کنند
و، اما خدمت کلیه همکلاسی‌ها و دانش آموزان عزیز باید عرض کنم که آیا موقعیت کنونى یک موقعیت عادى است که ما سنگر جبهه را که فعلاً مهمترین سنگر است رها کنیم؟ جواب این سوال را با توجه به بیانات حضرت امام چه مى خواهید بدهید و کدام سنگر را مى خواهید بر سنگر الهى جبهه ترجیح دهید؟ از کلیه دوستان و همکلاسی هایم تقاضامندم که این بنده حقیر را حلال کنند، همچنین استادانى که جهت تربیت دانش آموزان زحمت زیادى مى کشند و همچنین کلیه دوستان و هم محلی‌ها مخصوصاً دوست بسیار عزیزم آقاى بیات امیدوارم که بدی هاى مرا نادیده گرفته به بزرگى خودتان حلالم کنید. همچنین از کلیه فامیل و آشنایان نیز این تقاضا را عاجزانه خواهانم.
در پایان خطاب به تو اى مادر عزیزم که خیلى دوستت داشتم و همیشه زحمت هایت را درک مى کردم، امیدوارم که حلالم کنى و هر وقت به یادم افتادى برایم فاتحه بخوانى و براى مظلومیت سید الشهدا گریه کنى و، اما تو اى پدر بزرگوارم باور کن تو را با تمام وجودم دوستت داشتم و مى دانستم که چقدر زحمت مى کشى امیدوارم که شما هم حلالم کنى و از کلیه برادران و خواهرانم خواهانم که حلالم کنند و هر وقت که به یادم افتادند به یاد امام حسین و براى او گریه کنند و روز عاشورا را پیش چشم خود مجسم کنند.
پروردگارا ما انسان هاى ضعیفى هستیم و هر آن امکان خطا و لغزشمان وجود دارد خدایا به عظمتت در چنین مواقعى ما را یارى بفرما و در لحظات حساس و سرنوشت ساز از ما دستگیرى بفرما آمین یارب العالمین.
در خاتمه باز هم از کلیه دوستان و از سرورانى که احتمالاً در متن وصیتنامه فراموش کردم به آنها اشاره کنم از آنها عاجزانه تقاضامندم که به بزرگى خودشان حلالم کنند.
