امام را در راه اسلام یاری کنید
به گزارش نوید شاهد همدان، شهید «ذبیح اله سلیمی» هفتم آبان ۱۳۴۹ در روستای حاتم آباد از توابع شهرستان کبودرآهنگ به دنیا آمد. پدرش اصغر و مادرش محترم نام داشت. تا دوم راهنمایی درس خواند و به عنوان بسیجی در جبهه حضور یافت. دوم اسفند ۱۳۶۴ در فاو عراق براثر اصابت ترکش به شهادت رسید. پیکرش مدت‌ها در منطقه برجای ماند و پس از تفحص در اول فروردین ۱۳۷۴ پس از تفحص در گلزار شهدای زادگاهش به خاک سپرده شد.
در این وصیت نامه آمده است:
بسم رب الشهداء و الصدیقین
وصیتنامه اینجانب ذبیح اله سلیمى در مورخه ۱/۱۱/۶۴ ساکن روستاى حاتم آباد
وَلَا تَحْسَبَنَّ الَّذِینَ قُتِلُوا فِی سَبِیلِ اللَّهِ أَمْوَاتًا بَلْ أَحْیَاءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ یُرْزَقُونَ.
گمان مبرید آنان که در راه خدا کشته شده اند مرده مپندارید، آنها زنده هستند و نزد پروردگارشان روزى مى طلبند.
سلام به آقا امام زمان (عج) و با سلام به امام عزیز و یاران باوفاى آن و با سلام به خانواده شهدا و سلام بر شهیدان کربلا تا کربلاى ایران و با سلام به امت قهرمان و شهیدپرور ایران.
خدایا شکرت که عشق حسینت را در دلمان زنده گردانیدى. خدایا تو شاهد باش جز تو مقصود و هدفى نداشته و ندارم و آگاهانه در راه تو قدم برداشتم و من یک بنده معصیت کار هستم و بار گناهانم به دوشم سنگینى مى کند ولى از لطف و کرامت تو غافل نیستم و امید به تو دارم.
اى مردم آگاه باشید که دامن گیر مرگ ذلت بار نباشید و قبل از آنکه مرگ ذلت بار دامن گیر شما شود از مرگ سرخ استقبال نمایید همچنان که حضرت على مى گفت صد بار مردن با شمشیر را در رختخواب مردن ترجیح مى دهم و این را بدانید که همه رفتنى هستیم و چه بهتر که در راه خدا برویم و جان خود را اهدا کنیم. خداوندا رضایم به رضاى تو.
اى منافقین شما که دم از عدالت مى زنید و برادر کشى مى کنید چگونه با صداى بلند مى گویید یا حسین در حالى که حسین زمان را یارى نمى کنید.ای از همه جا بی خبر‌ها شما‌ها از دشمنان اسلام هم بدتر هستید و بیشتر از آنها به اسلام ضربه می‌زنید. شما‌ها حالیتان نیست که مسلمانان برای چه می‌جنگند؛ و پیامی که به این نور چشمان ملت ایران عزیز دارم این است البته من کوچکتر از آن هستم که برای شما پیامی بفرستم، ولی چند کلمه می‌گویم قدر امام را بدانید و هرچه گفت انجام دهید و در راه اسلام او را یاری کنید و جای شهدا را خالی نگذارید و اسلحه شان را بردارید و به جنگ و ستیز با کفار بپردازید و این شعار الله اکبر را سرلوحه همه شعار‌ها قرار دهید و جنگ جنگ تا پیروزی را از یاد مبرید؛ و پیامی چند دارم با خانواده عزیزم این است که در مرگ من گریه و زاری نکنید، زیرا امام ما در سوگ فرزندش گریه نکرد همچنان که امام حسین و عمار تحمل کردند صبر پیشه کنید که خدا صابرین را دوست می‌دارد و این را در پیش خود تصور کنید که خدا امانتی به شما داده بود و حالا گرفته است و در این مدت اگر ناراحتی یا کار‌های بدی از من دیده اید مرا عفو کنید و از تمامی خویشان و آشنایان حلالی بطلبید (التماس دعا). والسلام من الله توفیق
از برادرانم و پدر و مادرم تقاضا دارم که هرگز یک قطره هم که شده گریه نکنند اگر از من بدی دیده اید عفو کنید.
خدایاخدایا تا انقلاب مهدی خمینی را نگهدار
از عمر ما بکاه و بر عمر رهبر افزا.
