با رعایت حجاب مشتی محکم بر دهان یاوه گویان بزنید

به گزارش نوید شاهد همدان، شهید «حاجعلی صالحی» بیستم فروردین ۱۳۴۷ در شهرستان کبودرآهنگ به دنیا آمد. پدرش عبدالحمید و مادرش فاطمه نام داشت. تا پایان دوره متوسطه در رشته تجربی درس خواند و دیپلم گرفت. از سوی بسیج در جبهه حضور یافت. دوازدهم اسفند ۱۳۶۴ در فاو عراق به شهادت رسید. پیکرش در گلزار شهدای روستای قراگل به خاک سپرده شده است.
در این وصیت نامه آمده است:
سلام
به نام خداوند بخشاینده مهربان ۷/۱۱/۶۴ وصیتنامه برادر حاجعلى صالحى
وَلا تَحسَبَنَّ الَّذینَ قُتِلوا فی سَبیلِ اللَّهِ أَمواتًا ۚ بَل أَحیاءٌ عِندَ رَبِّهِم یرزَقونَ
مپندارید که کسانی که در راه خدا کشته مى شوند مرده اند بلکه آن‌ها در پیشگاه خداوند روزى مى خورند.
با درود و سلام بى کران به روان پاک شهیدان گلگون کفن از صدر اسلام تا به امروز و با درود و سلام بى پایان به رهبر انقلاب اسلامى ایران حضرت آیت ا... العظمى امام خمینى و با درود و سلام به رزمندگان اسلام که در جبهه هاى نبرد مشغول ستیز با دشمنان هستند و شما پدر بزرگوارم و مادر گرامیم.
بجاست که قبل از درود و سلام به شما عزیزان سخنى چند با شما داشته باشم، چون شما واقعا خیلى خیلى زحمت مرا کشیدید و چه رنج‌ها و سختی‌ها در بزرگ کردن فرزندتان متحمل شدید. پس بدین جهت پدر بزرگوارم و مادر گرامیم خیلى خیلى دلم مى خواست که در کنار شما باشم و خدمت گزارى شما کنم و بتوانم با خدمت به شما لااقل یک مقدار از حقى که شما عزیزان در گردن فرزندتان دارید بکاهم، ولى همانطوری که شما خودتان بهتر از فرزندتان مطلع هستید ما در یک موقعیت جنگ و یک موقعیت حساسى هستیم که ایجاب مى کند که هر کس هر چه در توان دارد به رو بیاورد و نثار کند.
جنگ ما جنگ بین اسلام و کفر است
جنگ ما با دشمن جنگ خاک و توسعه طلبى و غیر نیست بلکه جنگ ما جنگ بین اسلام و کفر است، جنگ بین امام حسین با یزید است، جنگ ما جنگ بین کشورهاى مسلمانان با کشورهاى ابرقدرت هاست، جنگ ناموس و وطن و دین است. پس بنابراین براى اینکه ما پیروز شویم بایستى پشتیبان این جنگ باشیم، بایستى خون نثار کنیم تا نگذاریم آمریکا و شوروى، شرق و غرب، صدام و صدامیان به دین و ناموس وطن ما تجاوز کنند.
بایستى در مقابل دشمن ایستادگى کنیم
همانطوری که امام حسین (ع) فرموده: ما زنده به آنیم که آرام نگیریم، موجیم که آسودگى ما عدم ماست. پس اگر ما دین آزاد و ناموس با حجاب و کشور آزاد مى خواهیم بایستى در مقابل دشمن نیز ایستادگى کنیم چه جاناً و چه مالاً.
بنده نیز صلاح را در این دیدم که بطور داوطلب بسیجى به جبهه بروم و به یارى رزمندگان اسلام که مدت زیادى است با لشگریان کفر یعنى صدام و اربابانش شرق و غرب مى جنگند بشتابم تا شاید این گرگ هاى درنده را از تجاوز به دین و ناموس و کشورمان جلوگیرى کنیم و بتوانیم این درخت تنومند اسلام را که سال‌ها بى آب مانده بود با نثار کردن خون خود این درخت بزرگ اسلام را آبیارى کنیم تا شاید به یارى خداوند کریم این درخت بزرگ این قدر تنومند شود که همه جهان را در زیر سایه خود جا دهد.
آرى پدر بزرگوارم و مادر گرامیم پس بنابراین چنانچه بنده فرزند شما سعادت داشتم و در این راه به فیض الهى نائل شدم و توانستم در این راه خون خود را نثار انقلاب اسلامى و توسعه آن در سطح جهان کنم از شما خواهشمندم که در این مورد هیچ ناراحت نباشید و بلکه افتخار کنید که زحمات زیاد شما در طول زندگى، در طول بزرگ کردن فرزندتان بیهوده نبوده و لااقل در پیشگاه خداوند روسفید هستید که فرزند خود را نثار اسلام کردید.
اگر خدایى ناکرده شما ناراحت باشید خداوند از شما راضى نخواهد شد، چون خداوند ما را امانتى بیش در نزد شما قرار نداده. همانطوری که در روز تولد فرزندتان خوشحال بودید و خداوند ما را به شما داد در روز مرگ ما نیز خوشحال باشید، هیچ ناراحت نباشید، چون خداوند چیزى را که داده بود گرفته است.

چنان که پدر و مادرهاى شما را گرفت اصلا این چه ناراحتى دارد که اولاً همه ما رفتنى هستیم بطوری که در قرآن آمده «انا لله و انا الیه راجعون» بازگشت همه بسوى پروردگارشان هست. در ضمن آیا کسى از یک روستا به یک شهر خوب و با صفا مهاجرت کند این ناراحتى دارد؟ ما از دار فانى به دار ابدى مهاجرت مى کنیم پس چه بهتر که خودمان برویم و شما نیز خودتان با دست هاى خودتان بدهید ما را.
خلاصه پدر بزرگوارم و مادر جان درست است که شما آرزوهایى داشتید براى فرزندتان و چشم به راه بودید که من از جبهه بیایم و عروسى کنم و شما اى مادر مهربان با آن که مى دانم از این بابت ناراحت مى شوى که پسرتان عروس نیاورد و ناکام شهید شد ولى آیا فکر مى کنى که اکثر شهیدان این انقلاب مثل من ناکام شهید شدند و یا اینکه اکثر آن‌ها حتى چند تا بچه از خودشان بعنوان یادگارى بجا گذاشتند و رفتند و یا کسانى هم بودند که نو عروس را تنها گذاشته و به جبهه رفته و شهید شدند. وقتى مادرشان به بچه و یا به نوعروس نگاه مى کنند بیشتر ناراحت مى شوند پس بنابراین از این بابت خوشحالم که اگر تا بحال در زندگیم تورا ناراحت مى کردم از این به بعد تورا ناراحت نمى کنم.
از طرفى مادر جان مگر این فرزند گناهکار تو از على اکبر (ع) و على اصغر (ع) و قاسم (ع) بیشتر بود پس چرا باید ناراحت باشى امیدوارم که هیچ ناراحتى به خودت راه ندهى. در ضمن مادر جان اگر دوست دارى که با من ملاقات کنى هر هفته روز جمعه به گورستان بیا به روى قبر و خانه من تا با هم درد دل کنیم و موقعى چراغى روى قبر من روشن بگذار تا مزارم روشن شود.
هر چه مى توانید سپاس خدا کنید
در پایان وصیت به شما پدر و مادرم این است که هر چه مى توانید سپاس خدا کنید و مرا ببخشید و دعا بجان امام کنید و پشتیبان جنگ و جبهه باشید.
پدر و مادر گرامیم اگر چنانچه در این عملیات من شهید شدم و جسد مرا آوردند در قبرستان زادگاهم روستاى قراگل دفن کنید. در پایان از پدر و مادرم خواهش مى کنم که مرا ببخشند و حقشان را بر من حلال نمایند.
پشتیبان این جنگ باشید
و، اما شما اى مردم مبارز و شهید پرور از همگى شما نیز تقاضامندم که هر چه مى توانید پشتیبان این جنگ باشید و نگذارید رزمندگان اسلام کم و کسرى داشته باشند و هر چه مى دانید جبهه‌ها را پر کنید و نگذارید که جاى شهیدان خالى بماند و در پایان از همگى شما خواهشمندم که امام را تنها نگذارید، هر چه مى توانید به نداى امام لبیک بگویید.
و، اما شما اى برادران آیا بهتر نیست که اوقات بیکارى خود را صرف جنگ با دشمن کنید البته منظورم کشاورزان گرامى است همچنان که از لحاظ اقتصادى با شرق و غرب مبارزه مى کنید از لحاظ جبهه و جنگ نیز به مبارزه برخیزید.
و، اما شما اى خواهران عزیز از شما نیز خواهشمندم که با رعایت کردن حجاب اسلامى مشت محکمى بر دهان یاوه گویان شرق و غرب بزنید.
و، اما پیام من به برادران و خواهران دانش آموز این است هر چه مى توانید درس بخوانید، چون سنگر مدرسه را خالى نکردن از جنگیدن با دشمن فرق نمى کند آیا شما درس بخوانید و نگذارید میزهاى دانشگاه هاى ما را یک عده وطن فروش پر کنند بهتر نیست، آیا بهتر نیست که شما با درس خواندن فردا و فرداهاى کشورمان را بسازید؟ پس مسلماً باید شما درس بخوانید.
در پایان از همه شما مردم شهید پرور مى خواهم دعا به جان امام یادتان نرود. خدا نگهدار همگى شما باشد.