براى شکوفایى آرمان‌هاى انقلاب اسلامى کوشا باشید
به گزارش نوید شاهد همدان، شهید «احمد رضایی فاخر» در پنجم آذرماه ۱۳۴۸ در روستای وسمق از توابع شهرستان رزن متولد شد. پدرش علیرضا و مادرش فاطمه نام داشت. به عنوان سرباز ژاندارمری در جبهه حضور یافت. یازدهم فروردین ۱۳۶۸ در پایگاه شهید طاهری بروجرد به شهادت رسید.
در وصیت‌نامه این شهید می‌خوانیم:
شما مپندارید کسانی که در راه خدا کشته مى شوند مرده اند، بلکه زنده هستند و در کنار پروردگار خود روزى مى خورند.
انسان روزى به دنیا آمده است و یقینا روزى هم از این دنیا خواهد رفت پس مرگ براى همه حتمى می‌باشد ولى این مرگ خودش متفاوت مى باشد و یا مى توانیم از آن به عنوان مرگ با عزت نام ببریم و یکى دیگر مرگ با ذلت ولى بنده حقیر از خداوند متعال همیشه خواستار مرگ با عزت و شرف را آرزو مى کنم و امیدوارم که ان شاءالله در راه حق و حقیقت و اسلام ناب محمدى کشته شوم.
پدر بزرگوارم پس از عرض ادب از شما عاجزانه خواهش مى کنم که حق خود را به من حلال نمایید و زحمت هاى طاقت فرسایی که در راه بزرگ نمودن و تربیت من نموده اید بر من ببخشید و شما پدر یزرگوار و برادران گرامى خواستارم که همیشه در راه خیر و حق قدم بردارید و جبهه هاى جنگ را هرجا که باشد خالى نگذارید و براى شکوفایى هر چه بیشتر آرمان هاى انقلاب اسلامى کوشا باشید و راه امام بزرگوار و بنیان گذار انقلاب اسلامى را ادامه دهید و دنباله رو و مرید او باشید؛ و همچنین از پدر و برادر بزرگوارم خواهانم که مجالس عزادارى امام حسین (ع) را که همه ساله بر پا مى نمایید بعد از من نیز در این مجالس فعال باشید و آن را تداوم بخشید. یادم مى آید روزى در منطقه یافت آباد تهران شهید مى آوردند در تشییع جنازه آن شهید بزرگوار شرکت نمودم و طى مراسمى باشکوه وى را با موزیک دفن نمودند و من آنجا از آن مجلس بزرگ که شهیدى را با چنین احترامات به خاک سپردند لذت بردم لذا از پدر بزرگوارم خواهش مى کنم در صورت امکان اگر شهادت به بنده حقیر نصیب شد من را نیز با موزیک دفن نمایید و قابل ذکر است که موضوع فوق را با پاسگاه ژاندارمرى شاهنجزین در میان گذاشته ام و از مسئولین آنجا نیز قول آن را گرفته ام.
سخنى گرم هم با مادر عزیز و مهربانم دارم؛ مادر عزیزم شما هم حق بزرگ خویش را بر من حلال کنید و هرگز به شهادت من ناراحت نشوید و بر من نگریید و هنگام ناراحتى کربلا را به یاد خود بیاورید و اول بر سالار شهیدان امام حسین (ع) گریه کنید و صبر را از فاطمه زهرا (س) و زینب کبرى (س) قهرمان کربلا بیاموزید و از خداوند طلب آموزش گناهان ما را بخواهید و آرزو کنید تا به شهداى گرانقدر و مطهر کربلا محشور شویم؛ و از خواهران عزیز و گرامیم نیز خواستارم همیشه راه خدا را پیش گیرند و به پدر ومادر خویش احترام نمایید و همیشه راه حق را بجویید و راه حق را بپویید؛ و در آخر دست همه اقوام عمو‌ها و عمه‌ها و دیگر دوستان آشنایان را مى بوسم و آرزوى عمرى با برکت را براى آن‌ها دارم.
سیزدهم دى ماه سال هزار سیصد و شصت و هفت ۱۰/۱۳/ ۱۳۶۷ ساعت دقیقه ۵۲/۲ احمد رضایى فاخر
