سال‌ها پیکرش در بیابان ماند
به گزارش نوید شاهد همدان، شهید تقی یوسفی در پنجم اردیبهشت ماه ۱۳۴۴ در روستای کاج از توابع شهرستان رزن دیده به جهان گشود. پس از گذراندن تحصیلات ابتدایی و راهنمایی با عشق و علاقه‌ای که به اسلام و روحانیت داشت با تشویق اطرافیان برای ادامه تحصیل، حوزه علمیه را انتخاب کرد و در آنجا بود که حلاوت علم و عمل را مشتاقانه با تمام وجود لمس کرد.
روزبه روز قد می‌کشید و آثار بزرگی از چهره‌اش نمایان می‌شد. درس می‌خواند و در فرصت‌های مختلف به تبلیغ و ارشاد می‌پرداخت و با تمام وجود از نهال روبه رشد انقلاب حراست می‌کرد.
شهید یوسفی همچون شعله‌ای فروزان می‌تابید و از شعاع نورانیت کلامش مشتاقان بهره‌مند می‌شدند. با شروع جنگ تحمیلی برای دفاع از اسلام، با حضوری شایسته در کنار دیگر رزمندگان اسلام با دشمنان دین خدا به نبرد برخواست، دل به خدا سپرد و عرصه را بر خصم زبون تنگ کرد.
در جبهه چشمان نافذش را بر روی تمام زیبائی‌ها و خوبی‌ها گشود. در دریای پر از رشادت و فضیلت جبهه، تن را شست و شو و غبار از اندام رشیدش زدود، راست قامت ایستاده بود و نظاره‌گر گنبدطلایی مولا و مقتدای پاکان آقا حسین بن علی (ع) بود.
وی هم رکاب با توسن تندپای فتوت، قلب صاف و شفافش را برای زیارت خاک مرقد مطهرش به زیارت می‌برد و عطش نیاز خود را با تشنگی لب‌های آن سالار مرد پیوند می‌داد که تشنه جان نشانی است پُر شور از شیدایی.
سرانجام در دوازدهم آبان ماه ۱۳۶۲ در منطقه پنجوین عراق به سوی دوست پرواز کرد و جامی لبالب از شهادت را مستانه در کام تشنه خود ریخت. پیکر مطهرش هشت سال در بیابان‌های عراق ماند تا اینکه در اول فروردین ماه ۱۳۷۰ پس از تفحص به زادگاهش بازگشت.
انتهای پیام/
