کربلای ۴ محمدعلی را به برادرانش ملحق کرد

به گزارش نوید شاهد همدان، شهید والامقام محمدعلی عسگری در سپیده دم شانزدهم اردیبهشت ماه سال ۱۳۴۶ در خانواده‌ای متدین و مذهبی در شهر لالجین پای به دنیای خاکی نهاد و در مدرسه شهید بهشتی باب علم و دانش را به روی خود گشود.
شهید با الهام از برادرانش «رجبعلی و اسماعیل» عاشق و شیفته ولایت فقیه بود، با وجود سن کمی که داشت به مانند یک دلیرمرد و بزرگوار عمل می‌کرد. از خصوصیات اخلاقی محمدعلی می‌توان از سعی وافر ایشان نسبت به انجام فرایض دینی و ترک محرمات نام برد، او بعد از شهادت دو برادرش هیچگاه سلاح آن‌ها را بر زمین نگذاشت و ندای (هل من ناصر ینصرنی) حسین زمان را لبیک گفت.
این شهید بزرگوار از مردانی بود که زمین زیر پایشان می‌لرزید و آسمان به بلندای همتشان نمی‌رسید، ادب طفیل طریقشان بود و انسانیت شاگرد سر به زیر کلاس درسشان. آری چنین انسان‌هایی را زمین منزلگه نبود آنان در مکتب حسین (ع) درس خوانده بودند و خداوند به آنان همراهی عین الحیات را بخشیده بود.
شهید محمدعلی عسگری همواره به حال مفقودالاثر‌ها غبطه می‌خورد و جبهه را جای دل می‌دانست، جای منادای شهیدان می‌دید، آنجا را آرامگاه و قرارگاه جان می‌دید، جبهه را وادی مهدی (عج) می‌دانست، جای پشت پا زدن به تعلقات دنیوی و شیطانی می‌دانست، جبهه را جایگاه عشق حقیقی یافته بود، جبهه را عالم معنا می‌دانست و می‌گفت: جبهه از جنس خاک نیست بلکه از جنس افلاک است و باید از این فرصت استفاده کرد. همین دیدگاه و راز و نیاز این شهید بود که باعث شد جبهه را جایگاه ابدی خود بداند و جبهه را محلی برای دیدار و وصل محبوب انتخاب نماید.
این شهید گرانقدر در شامگاه چهارم دی ماه ۱۳۶۵ در جنوب خرمشهر در عملیات کربلای ۴ جاودانه گشت و برای همیشه کربلایی شد.