مدرسه‌ای که به نام شهید «محمد شریفی شایگان» مزین شد
به گزارش نوید شاهد همدان، فداکاری در هر دوره و زمانی متفاوت است، در دوره‌ای ایستادن در برابر توپ و گلوله دشمن فداکاری بود، در زمانی سینه سپر کردن در برابر متجاوزان مرزی و مبارزه با قاچاقچیان، گاهی تلاش برای کسب رزق و روزی حلال برای خانواده و گاهی اهدای عضوی برای زنده ماندن دیگری، گاهی نیز افرادی گمنام و بی صدا در گوشه‌ای از روستایی دور افتاده و به جهت پیشرفت و ارتقای علمی دانش آموزان از خودگذشتگی می‌کنند.
کیومرث مرسلی معلمی جوان است که در سالتحصیلی جاری در مدرسه روستای ملاولی از توابع بخش مرکزی شهرستان اسدآباد مشغول به تدریس است. وی که خود فردی روستازاده است و درد و مشکلات دانش آموزان روستایی را چشیده، پس از ورود به روستا و مشاهده وضعیت نامناسب مدرسه، به صورت جهادی و آتش به اختیار تصمیم به تعمیر و بهسازی مدرسه کرده و اکنون ۱۲ دانش آموز این مدرسه در آرامش و امنیت مشغول به تحصیل هستند.
در گفت و گویی با این معلم جوان درباره اقدامات بهسازی و نوسازی این مدرسه به گفتگو می‌نشینیم.
کیومرث مرسلی درباره پیشینه این مدرسه روستایی اظهار داشت: این مدرسه در سال ۱۳۵۰ ساخته و به مرور زمان بسیاری از دیوار‌ها و سقف آن تخریب شده بود که جان دانش آموزان در آن به خطر می‌افتاد، پس از مشاهده شرایط از دهم مهرماه اقدامات بهسازی و تعمیر سقف، پله ها، دیوار، سرویس بهداشتی، نقاشی و سیمان کاری را آغاز کردیم.
وی درباره هزینه‌های تعمیرات نیز گفت: بخشی از هزینه‌های این مدرسه از سوی کمک‌های مردمی، بخشی از سوی فرزندان شهید «محمد شریفی شایگان» و مقداری نیز به نیت پدر مرحومم پرداخت کردم و اینگونه هزینه بهسازی تامین شد.
این مدیر مدرسه در پاسخ به این سوال که آیا بودجه مدارس کفاف هزینه‌ها را می‌دهد؟ گفت: مدرسه روستای ملاولی با وجود ۱۲ دانش آموز تنها کمتر از ۶۰۰ هزار تومان سرانه دارد که تقریبا برای هر دانش آموز ۵۰ هزار تومان است و این سرانه هزینه‌های جاری مدرسه از جمله پرداخت آب و برق و گاز میشود.
وی با بیان اینکه سال گذشته دیوارکشی مدرسه روستای «چشمه علی» را انجام دادم، ادامه داد: بعدازظهر‌ها در مدرسه روستای «قوچ تپه» مشغول به تدریس هستم که در حال ساخت آبخوری و وضوخانه آنجا نیز هستم.
مرسلی تاکید کرد: پدرم در دوران حیات نیز به انجام امور خیرخواهانه علاقه زیادی داشته و چندین مسجد و مدرسه ساخته است، حتی در دورانی که کندن قبر با دست انجام می‌شد ایشان در روستای زادگاهمان «چنار سفلی» قبور مربوط به اموات را حفر می‌کرد و این خصیصه کمک و ازخودگذشتگی از ایشان به ما ارث رسیده است.
وی خاطرنشان کرد: پس از تامین بخشی از هزینه‌های این مدرسه از سوی فرزندان شهید «شریفی شایگان» تصمیم برآن شد که نام این مدرسه از حقیقت به نام این شهید بزرگوار مزین شود تا از برکت نام این شهید عزیز دانش آموزان این مدرسه پیرو راه شهدا و امام شهدا باشند.
