سفیر عشق و ایثار در میدان نبرد بود
به گزارش نوید شاهد همدان، اواخر تابستان سال ۱۳۴۸ کم کم از راه می‌رسید که شهید صفرعلی رحمانی صادق در خانواده‌ای زحمت کش و سخت کوش پای به این جهان گذاشت و روشنگر جمع کوچک خانواده گردید. فرزندی که صورتش دوست داشتنی و سیرتش منش مردان و برگرفته از اخلاق عالیه نبوی بود.
شهید صفرعلی رحمانی صادق در نهم شهریورماه سال ۴۸ پای به عرصه وجود گذاشت. ایشان تحصیلات ابتدایی را در مدرسه هدایت آن زمان و دوران راهنمایی را در مدرسه شهید حسنی سپری کرد و تازه پا به دوره دبیرستان گذاشته بود که آماده رفتن به جبهه‌های نبرد حق علیه باطل گردید. قبلاً هرچه تلاش کرده بود تا به جبهه اعزام شود به دلیل کمی سن و همچنین کوچکی جثه از اعزام ایشان جلوگیری می‌گردید، ولی با ورود به دبیرستان و رشد روحی و جسمی دیگر بهانه‌ای برای دیگران نبود تا او را از رفتن به جبهه باز دارد.
شهید رحمانی که جنگ را بالاترین فریاد عشق و جبهه را بلندترین معراج عاشقان یافته بود، با سپاه عظیم محمد (ص) با دیگر دانش آموزان دبیرستان دکتر شریعتی عزم‌ها را جزم و عازم جبهه‌های حق علیه باطل گردید.
به گفته دوستان و همرزمان شهید معظم رحمانی در مدت کوتاهی که در جبهه بود به نهایت رشد و کمال رسیده و گویا گمشده اش را در جبهه پیدا کرده بود. شهید در گردان حضرت علی اکبر (ع) در بین رزمندگانی که از منطقه خودش بودند به مهربانی و صداقت معروف گردید. بچه‌های جبهه همه او را دوست داشتند و خیلی زود با عالم ملکوتی جبهه‌های حق علیه باطل مانوس گردید. هنوز مدت زیادی در گلستان جبهه‌ها نبود که بیقراری خود را برای پرکشیدن نشان داد و گلچین روزگار او را از میان گل‌های معطر گلستان حسینی جبهه برچید.
شهید رحمانی در دومین روز از آغاز عملیات بزرگ کربلای ۵ در ۲۲ دی ماه ۱۳۶۵ در منطقه شلمچه در میان هیاهو و غرش ادوات جنگی توپ و خمپاره و کاتیوشا و صفیر سرخ گلوله‌ها با بدنی گلگون محبوب خود را دیدار کرد و شربت شهادت را نوشید و به حق پیوست.
