دانش آموز دوران جنگ و معلم امروز

به گزارش نوید شاهد همدان، در استانه فرار رسیدن هفته معلم و تقدیر از زحمات و خدمات معلمان، به سراغ یکی از دانش آموزان دوران دفاع مقدس می‌رویم که پس از پایان جنگ و توفیق کسب مقام جانبازی، در عرصه علم و دانش مشغول شده و اندوخته‌های خود را از دوران خون و آتش را به دانش آموزان منتقل می‌کند.
نوید شاهد_ آقای سعیدی لطفا درباره چگونگی ورود به جبهه و جانبازی خود بفرمایید؟
سعیدی: در سال ۱۳۶۴ در پایه ۱۲ دبیرستان شریعتی سابق شهرستان بهار محصل بودم که بیشتر دانش آموزان در جنگ حضور داشتند، آن زمان به همراه دوستان به جبهه اعزام شدیم، در نخستین مرحله نزدیک به دو ماه و نیم در منطقه غرب ارتفاعات شاخ شمیران و در مرحله دوم نیز در منطقه ماووت عراق حضور پیدا کردیم که مدت سه ماه در این منطقه با عنوان بسیجی در خدمت رزمندگان بودیم که در یکی از روز‌ها یکی از رزمندگان که به عنوان نگهبان مشغول پست بود زخمی شد و من به جای ایشان مسئولیت فوق را برعهده گرفتم که پس از مدتی براثر برخورد خمپاره از ناحیه پا، شکم و صورت دچار آسیب دیدگی شده و برای مداوا با بالگرد به بیمارستان تبریز منتقل شدم، به مدت ۱۰ روز در بیمارستان تبریز بستری بودم و پس از آن به بیمارستان امام خمینی (ره) همدان منتقل شدم و به علت جراحات وارده دیگر به جبهه برنگشتم.
نوید شاهد_ پس از جنگ به چه کاری مشغول شدید؟
سعیدی: پس از بهبودی و پایان جنگ در کنکور تربیت معلم شرکت کرده و پذیرفته شدم و پس از فراغت از تحصیل از مرکز تربیت معلم شهید مقصودی، به عنوان مربی پرورشی در مدارس بهار و لالجین مشغول تدریس و فعالیت های فرهنگی به مدت ده سال بودم و پس از آن به عنوان کارشناس مسئول امور تربیتی و معاون اداری مالی و مدیریت آموزش و پرورش شهرستان بهار مشغول به خدمت بودم.

نوید شاهد_ چنانچه خاطراتی از دوران تدریس دارید بفرمایید؟
سعیدی: اولین ابلاغ تدریسم را به دبیرستان دادند که در آن زمان جوان ۲۱ ساله‌ای بودم و با دانش آموزانم تفاوت سنی آنچنانی نداشتم و باید فلسفه و منطق را به دانش آموزانی که فقط چند سال از من کوچکتر بودند درس می‌دادم، اوایل دانش آموزان معلمی که با خودشان فاصله سنی زیاد نداشت قبول نمی‌کردند، ولی با برقراری رابطه دوستانه و صمیمی با دانش آموزان توانستم موفق بشوم.
نوید شاهد_ پس از ۳۲ سال سابقه تدریس ضعف تدریس در این دوره را چه می‌دانید؟
سعیدی: متاسفانه فضای مجازی و امکاناتی که در اختیار دانش آموزان قرار گرفته عملا اخلاق را در بین دانش آموزان ذبح کرده است به طوری که در گذشته زمانی که آیات قرآن را به دانش آموزان تدریس می‌کردیم آن‌ها مطلب را می‌پذیرفتند، ولی اکنون دانش آموزان مسائل اعتقادی را به راحتی نمی‌پذیرند، در گذشته جذب دانش آموزان به راحتی امکان پذیر بود و با کمی انعطاف دانش آموزان به سمت و سوی معلم جذب می‌شد، ولی اکنون دانش آموزان به راحتی مسائل را نمی‌پذیرند و این مسئله کار معلمان را سخت کرده است.