شهادت حیاتی جاودانه و مختص به بندگان خاص خداوند است
پنجشنبه, ۲۸ اسفند ۱۳۹۹ ساعت ۱۳:۳۲
نوید شاهد_ در وصیت نامه شهید عزیز احمدی می‌خوانیم: شهادت نه از بین رفتن و نه فانى شدن است، بلکه حیاتى جاودانى است که خداوند بر بندگان خاص خود عنایت فرموده است.
به گزارش نوید شاهد همدان، شهید عزیز احمدی اول اردیبهشت ماه ۱۳۲۳ در شهر مریانج از توابع شهرستان همدان به دنیا آمد. پدرش غلامحسین و مادرش نارنج نام داشت. تا چهارم ابتدایی درس خواند، کشاورز بود. در سال ۱۳۵۵ ازدواج کرد و صاحب چهار پسر و یک دختر شد. به عنوان بسیجی در جبهه حضور یافت. این شهید بزرگوار در بیست وششم دی ماه ۱۳۶۶ در ماووت عراق براثر اصابت ترکش به سر به شهادت رسید. پیکر این شهید بزرگوار در گلزار شهدای زادگاهش به خاک سپرده شد برادرش سعید لاله کار نیز به شهادت رسیده است.
در وصیت نامه این شهید بزرگوار آمده است:
بسم رب الشهداء و الصدیقین
إِنَّ الَّذینَ آمَنوا وَالَّذینَ هاجَروا وَجاهَدوا فی سَبیلِ اللَّهِ أُولٰئِکَ یَرجونَ رَحمَتَ اللَّهِ ۚ وَاللَّهُ غَفورٌ رَحیمٌ
آنان که به دین اسلام گرویدند و از وطن خود هجرت نموده و در راه خدا جهاد کردند اینان امیدوار منتظر رحمت خدا باشند که خدا بر آنها بخشاینده و مهربان است (بقره ۲۱۷)
خدایى را شکر و سپاس مى گویم که مرا هدایت نمود، هدایتى که از ظلمت به نور، از تاریکى به روشنایى به من عطا فرمود.
شهادت نه از بین رفتن و نه فانى شدن است، بلکه حیاتى است جاودانى که خداوند بر بندگان خاص خود عنایت فرموده، شهادت بالى است که بندگان خاص خدا پیدا مى کنند و از قفس تنگ دنیا رها مى شوند و به عالم ملکوت مى رسد. بندگانى خاصى که خداوند بر ملائکه بر آنها افتخار مى کنند.
خدایى را شکر مى کنم که مرا جزء این بندگانش پذیرفت و مرا از دالان تنگ دنیا رهانید و به خودش نزدیک نمود، من کوچکتر از آنم که بتوانم براى شما وصیتى و تذکرى داده باشم ولى به عنوان وظیفه الهى که بر عهده ام نهاده شده مى خواهم وظیفه ام را انجام داده باشم و سبکبال پرواز کنم.
اى مردم؛ این جنگ براى ما از طرف خداوند یک نعمت بزرگ است، شکر این را به جا آورید و جهاد در راه او را فراموش نکنید و اى جوانان نکند که در بستر ذلت بمیرید که على اکبر حسین (ع) در میدان رزم شهید شد و پیرو خط امام باشید و با او میثاق ببندید و به او وفادار باشید، زیرا که او به اسلام و قرآن وفادار است، به خانواده هاى شهدا که نور چشم ما ملت هستند احترام بگزارید.
از همسرم که نتوانستم که حقم را نسبت به او ادا کنم حلال خواهى مى کنم. اگر خداوند توفیق شهادت در راهش نصیبم کرد، در روز محشر پیش زینب (س) تو را شفاعت مى کنم، از تو قدردانى مى کنم که صبور بودى، که هر موقع به جبهه آمدم جلوى مرا نگرفتى، گفتى که من در پیش زینب نمى توانم جواب گو باشم.
از تو مى خواهم که بچه هایم مهدى، هادى، صادق، میثم و طیبه را با تقوى بزرگ کنى و آنها را با خداوند آشنا کنى، آنها را به راهى که پدرشان رفت راهنمایى نمایی، بگوئید که پدرتان براى چه و کجا رفت تا نفرت ابدى از کفار را بر دل داشته باشند و جهاد را فراموش نکنند و پیرو خط واقعى امام عزیز باشند.
از مادر غمدیده ام که غم برادرم هنوز در سینه او است، مادرى که زحمات زیادى برایم کشید و مرا در دامن پاکش پروراند، طلب حلالیت مى جویم. از برادرم که همچون پدر بزرگوارى براى ما بود و زحمات زیادى کشید و حق زیادى بر گردنم دارد، طلب حلالیت مى نمایم.
از همگى دوستان و آشنایان اگر از دست این بنده حقیر خداوند، رنجیده اند از همگى شما طلب عفو مى نمایم به امید پیروزى رزمندگان اسلام و شفاى عاجل مجروحین و جانبازان جنگ تحمیلى و صبر براى خانواده هاى شهدا، اسرا، مفقودین و موفقیت همیشگى شما خانواده عزیزم در زندگى.
در وصیت نامه این شهید بزرگوار آمده است:
بسم رب الشهداء و الصدیقین
إِنَّ الَّذینَ آمَنوا وَالَّذینَ هاجَروا وَجاهَدوا فی سَبیلِ اللَّهِ أُولٰئِکَ یَرجونَ رَحمَتَ اللَّهِ ۚ وَاللَّهُ غَفورٌ رَحیمٌ
آنان که به دین اسلام گرویدند و از وطن خود هجرت نموده و در راه خدا جهاد کردند اینان امیدوار منتظر رحمت خدا باشند که خدا بر آنها بخشاینده و مهربان است (بقره ۲۱۷)
خدایى را شکر و سپاس مى گویم که مرا هدایت نمود، هدایتى که از ظلمت به نور، از تاریکى به روشنایى به من عطا فرمود.
شهادت نه از بین رفتن و نه فانى شدن است، بلکه حیاتى است جاودانى که خداوند بر بندگان خاص خود عنایت فرموده، شهادت بالى است که بندگان خاص خدا پیدا مى کنند و از قفس تنگ دنیا رها مى شوند و به عالم ملکوت مى رسد. بندگانى خاصى که خداوند بر ملائکه بر آنها افتخار مى کنند.
خدایى را شکر مى کنم که مرا جزء این بندگانش پذیرفت و مرا از دالان تنگ دنیا رهانید و به خودش نزدیک نمود، من کوچکتر از آنم که بتوانم براى شما وصیتى و تذکرى داده باشم ولى به عنوان وظیفه الهى که بر عهده ام نهاده شده مى خواهم وظیفه ام را انجام داده باشم و سبکبال پرواز کنم.
اى مردم؛ این جنگ براى ما از طرف خداوند یک نعمت بزرگ است، شکر این را به جا آورید و جهاد در راه او را فراموش نکنید و اى جوانان نکند که در بستر ذلت بمیرید که على اکبر حسین (ع) در میدان رزم شهید شد و پیرو خط امام باشید و با او میثاق ببندید و به او وفادار باشید، زیرا که او به اسلام و قرآن وفادار است، به خانواده هاى شهدا که نور چشم ما ملت هستند احترام بگزارید.
از همسرم که نتوانستم که حقم را نسبت به او ادا کنم حلال خواهى مى کنم. اگر خداوند توفیق شهادت در راهش نصیبم کرد، در روز محشر پیش زینب (س) تو را شفاعت مى کنم، از تو قدردانى مى کنم که صبور بودى، که هر موقع به جبهه آمدم جلوى مرا نگرفتى، گفتى که من در پیش زینب نمى توانم جواب گو باشم.
از تو مى خواهم که بچه هایم مهدى، هادى، صادق، میثم و طیبه را با تقوى بزرگ کنى و آنها را با خداوند آشنا کنى، آنها را به راهى که پدرشان رفت راهنمایى نمایی، بگوئید که پدرتان براى چه و کجا رفت تا نفرت ابدى از کفار را بر دل داشته باشند و جهاد را فراموش نکنند و پیرو خط واقعى امام عزیز باشند.
از مادر غمدیده ام که غم برادرم هنوز در سینه او است، مادرى که زحمات زیادى برایم کشید و مرا در دامن پاکش پروراند، طلب حلالیت مى جویم. از برادرم که همچون پدر بزرگوارى براى ما بود و زحمات زیادى کشید و حق زیادى بر گردنم دارد، طلب حلالیت مى نمایم.
از همگى دوستان و آشنایان اگر از دست این بنده حقیر خداوند، رنجیده اند از همگى شما طلب عفو مى نمایم به امید پیروزى رزمندگان اسلام و شفاى عاجل مجروحین و جانبازان جنگ تحمیلى و صبر براى خانواده هاى شهدا، اسرا، مفقودین و موفقیت همیشگى شما خانواده عزیزم در زندگى.
نظر شما
