با تقدیم جان خود، جانی دوباره به وطن داد
سه‌شنبه, ۱۲ اسفند ۱۳۹۹ ساعت ۱۳:۱۹
نوید شاهد_ شهید گلجانی با تقدیم جان خود، جانی دوباره به وطن داد و از مرصاد جاودانه شد.
به گزارش نوید شاهد همدان، شهید علی اصغر گلجانی در بیست و چهارمین روز از مهرماه سال ۱۳۳۹ در شهرستان بهار و در یک خانواده مذهبی دیده به جهان گشود. خانواده ایشان دارای شش فرزند بودند که ایشان فرزند بزرگ خانواده بودند. دوران کودکی را با شادی کودکانه سپری نمود و دوران ابتدایی را در آموزشگاه فضیلت به پایان برد و پای به دوره راهنمایی گذاشت. هنوز دوره راهنمایی را به اتمام نرسانده بود که به دلیل مشکلات خانوادگی و بیماری پدر بالاجبار ترک تحصیل نمود تا باری از دوش خانواده بردارد.
شهید گلجانی در سن ۱۶ سالگی از نعمت داشتن پدر محروم شد و مسئولیت خانواده بر دوشش افتاد و برای گذراندن چرخ زندگی مدتی به کارگری و سپس به شغل کشاورزی روی آورد و با وجود سن کم و با توکل بر خداوند سختی‌ها و فراز و نشیب زندگی را پشت سر گذاشت.
با شروع انقلاب همپای دیگر مردم در تظاهرات ضد طاغوت شرکت می‌کرد و در راهپیمایی‌ها همیشه در صف مقدم حاضر بود. با شروع جنگ تحمیلی در بسیج نام نویسی و آموزش‌های اولیه را گذراند و جزء فعالین بسیج محل خود شد.
ایشان علاقه خاصی به امام امت داشتند، همیشه گوش به فرمان ایشان بوده و هرچه از دستش می‌آمد به جبهه‌ها کمک می‌کرد. ایشان ورزشکار بوده و با ورزشکاران مأنوس و همنشین بود و مدت‌ها سرپرستی تیم ورزشی محل را برعهده داشت.
شهید گلجانی در سال ۱۳۶۱ ازدواج کرد که حاصل این ازدواج یک پسر و یک دختر شد. در سال ۱۳۶۷ هنگامی که پسرش ده ماهه بود در یورش کور منافقین از منطقه غرب که با عملیات موسوم به فروغ جاویدان و با سلاح‌های اهدایی اربابان خود می‌خواستند خود را به تهران برساند و به اصطلاح حکومت را در دست بگیرند دیگر درنگ را جایز ندانسته و شبانه با اولین گروه به کرمانشاه اعزام شد تا از قافله رهپویان حسینی عقب نماند.
شهید گلجانی همراه دیگر رزمندگان اسلام که خود را شبانه به منطقه رسانده بودند در منطقه اسلام آباد غرب منافقین را به دام انداخته و راه را بر ایشان مسدود کردند و چنان آتشی بر سر آنان باریدند که تا ابد فراموششان نشود.
ایشان در این سفر که بازگشتی نداشت به آرزوی دیرینه اش رسید و بعد از نبردی جانانه با منافقین کوردل، بر اثر اصابت ترکش به درجه رفیع شهادت نائل گردید و شربت شهادت را نوشید و روحش پاکش، چون پرستویی سبکبال به آسمان پرواز کرد.
روحش شاد و یادش گرامی باد.
نظر شما
