راهی که انتخاب کردم راه پیامبران و امام حسین (ع) است

به گزارش نوید شاهد همدان، شهید حسین ذبیحی بصیر دهم اسفند ماه ۱۳۲۰ در شهرستان بهار به دنیا آمد. پدرش ذبیح الله و مادرش تمام زر نام داشت. خواندن و نوشتن نمی‌دانست، کشاورز بود در سال ۱۳۴۴ ازدواج کرد و صاحب سه پسر و شش دختر شد و از سوی بسیج در جبهه حضور یافت و در بیست وششم دی ماه ۱۳۶۵ در پاسگاه زید عراق براثر اصابت ترکش به شهادت رسید. پیکر این شهید بزرگوار در گلزار شهدای روستای ریکان سفلا از توابع شهرستان زادگاهش به خاک سپرده شد.
در وصیت‌نامه این شهید می‌خوانیم:
به نام خدا
حمد و سپاس بیکران خداوندی را که از عالم ملکوت نوری را برای هدایت قومی که در فساد غوطه ور بودند فرستاد تا آنان را از جهل و نادانی رهایی بخشد و سیره اش موجب عزت ما گشت و صد‌ها سپاس که ما را با امامان و امام حسین (ع) آشنا کرد چرا که دوستی امام حسین (ع) موجب نجات از آتش جهنم است.
بارال‌ها به عشق وصل دوست ترک یار و دیار نمودم و به هوای دوست اواره شدم، بارال‌ها مولایم حسین (ع) را با سری از تن جدا شهید کردند و حضرت عباس (ع) را با دستی از پیکر جدا شهید کردند، خدایا مرا نیز اینگونه شهید کن تا در روز قیامت محشر شرمنده امامان و امام حسین (ع) و حضرت عباس (ع) نباشم و عزیزانم من را حلال کنید.
راهی که من انتخاب کردم راه پیامبران و راه حضرت امام حسین (ع) است، از من گله‌ای نداشته باشید از این که نتوانستم با شما عزیزانم خداحافظی کنم معذرت می‌خواهم.
عزیزانم اگر به فوز عظیم شهادت رسیدم این گونه ناراحت نباشید که هر کس در راه خدا کشته شد زنده است و خوشا به حال مادری که پسر خود را شیر حلال داده و بزرگ کرده و در راه خدا داده است. خوشا به حال آن پدری که به فرزند خود نان حلال داده بدهد و او به راه امامان فدا کند. خوشا به حال آن زنی که شوهر عزیزش را در راه خدا بدهد، هر کسی بچه‌های من را دوست دارد و دست بر سر یتیمان بکشد خداوند به همه آن‌ها پاداش نیکو می‌دهد.
برادرانم اگر من به فوز عظیم شهادت رسیدم اسلحه مرا بردارید و راه مرا ادامه بدهید و نگذارید بی پدری بچه هایم را زجر بدهد. کاری بکنید که بچه‌های من مرا از یاد نبرند. من را همیشه به یاد داشته باشند. خداوند مرا آفریده و روزی هم مرا از این دنیا خواهد برد و چه بهتر که در راه خدا کشته شدم. من معشوقی دارم که تقوای او را در جبهه می‌توانم بیابم. خداحافظ