هدیه تولدش رسیدن به معبود بود

به گزارش نوید شاهد همدان، شهید سرافراز علیداد کوکبی انور، در بیست و ششم اردیبهشت سال ۱۳۴۵ در روستای رسول آباد (تاج آباد سابق) از توابع شهرستان بهار در یک خانواده پر جمعیت روستایی دیده به جهان گشود. در میان فرزندان، او از همه متفاوت‌تر بود، دوران شیرین کودکی را در آغوش والدین و در روستای کوهستانی دامنه الوند گذراند و مانند همه کودکان روستایی کار و زندگی را در طبیعت و در مزارع یاد گرفت. دوران کسب علم و دانش را در دبستان شهروان رسول آباد گذراند و تا پایان دوره ابتدایی بیشتر تحصیل نکرد. پس از آن بود که برای کمک به معیشت خانواده دست از تحصیل کشید و به کار کردن روی آورد.
شهید کوکبی انور فردی سخت کوش بود و در کوره‌های آجر پزی مدت‌ها کار کرد تا خانواده اش تا حدودی در آسایش باشند. هنوز نوزده سالش تمام نشده بود که در سال ۱۳۶۴ تصمیم به تشکیل خانواده گرفت و متأهل شد که حاصل ازدواجش دو فرزند دختربود.
سال ۱۳۶۶، جنگ تحمیلی عراق بر علیه ایران اسلامی مدت‌ها بود که آغاز شده بود و افراد بی شماری از بسیج و سپاه و ارتش و... در این جنگ ناخواسته شرکت نموده بودند و هر کس که اندک حمیت دینی در خود سراغ داشت اسلحه بر دوش می‌گرفت تا از حدود مرز‌های کشور در مقابل بیگانگان دفاع نماید.
شهید سرافراز علیداد کوکبی بر حسب وظیفه، برای دفاع از میهن اسلامی لباس رزم و نبرد پوشید و برای یاری رساندن رزمندگان اسلام و پر کردن جبهه‌های حق علیه باطل در صف سربازان رشید ارتش جمهوری اسلامی درآمد و پس از طی مراحل آموزش مقدماتی به لشگر ۶۴ پیاده ارومیه منتقل گردید تا در جبهه‌های غرب و ارتفاعات پیرانشهر و حاج عمران از مرز‌های میهن اسلامی دفاع نماید.
رزمنده دلیر ارتش اسلام شهید بزرگوار علیداد کوکبی در پادگان پسوه در تیپ ۴ شهرستان مرند در خدمت ارتش ایران اسلامی بود و در عملیات‌های داخلی و برون مرزی همراه با دلاوران لشگر ۶۴ ارومیه و با روحیه شهادت طلبی آماده جانفشانی و ایثار و فداکاری بود. این سرباز رشید به مدت یک سال در نقاط مختلف جبهه‌های حق علیه باطل همراه با نیرو‌های رزمنده بار‌ها و بار‌ها تا مرز شهادت رسید و هرروز با خود می‌گفت: که امروز به خیل شهیدان خواهم پیوست و در آرزوی لقای دوست لحظه شماری می‌کرد. در حقیقت ایثار، شهادت و از خود گذشتگی و اخلاص شهدا بود که آزادی و امنیت را به میهن اسلامی بازگرداند.
این شهید بزرگوار در بیست و ششمین روز از اردیبهشت ماه، ۱۳۶۷ در سالروز تولد بیست و یک سالگی اش دیدار روی معبودش را بر هر چیز دیگر ترجیح داد و با سر و رویی خونین به لقای معبودش رسید و معشوق را در برگرفت.