محمد رسول نوجوانی مهربان و مهمان‌نواز بود

کامران رضایی برادر شهید دانش‌آموز "محمد رسول رضایی" در گفت‌وگو با نوید شاهد همدان، اظهار داشت: محمدرسول در سالی که به شهادت رسید تنها 12 سال سن داشت و با دست‌کاری شناسنامه‌اش توانسته بود یک سال سن خود را بیشتر نشان دهد و خود را به جبهه برساند.

وی افزود: محمد رسول در آن زمان در مدرسه امیرکبیر درس می‌خواند و جزء دانش آموزان نمونه بود ولی با شروع جنگ طاقت ماندن در خانه را نداشت و مدام به فکر مبارزه بود و با بازگشت هر شهیدی بی‌قراری می‌کرد تا سرانجام دومرتبه به جبهه اعزام شد که در سری اول به منطقه چارزبر به مدت یک ماه به صورت آموزشی اعزام شد و چند روز به منزل بازگشت و مجدد در دی ماه همان سال به جبهه اعزام شد و هرگز بازنگشت.

برادر شهید شاخص دانش‌آموز امسال عنوان کرد: دفعه اولی که به جبهه رفته بود پدرم برای بازگرداندنش رفته بود زیرا می‌گفت که سن محمد رسول برای دفاع کم است ولی او برنگشته بود و حتی وصیت‌نامه خود را نوشته و در قرآن منزل گذاشته بود.

وی در خاطراتی از این شهید بزرگوار گفت: دریکی از روزهای زمستان پدرم کوپن نفت را به ایشان داده بود که برای گرفتن نفت به شعبه برود ولی ایشان در مسیر بازگشت با پیرزن نیازمندی برخورد کرده و سهمیه نفت را به وی می‌دهد و هنگام بازگشت به منزل در پاسخ پدر برای مطالبه نفت گفت که کوپن را گم‌کرده است و پدرم نیز عصبانی شد و ایشان را کتک زد ولی ایشان به‌هیچ‌عنوان از این برخورد ناراحت نبود زیرا خوشحالی آن پیرزن را مقدم بر کتک خود می‌دانست.

رضایی در خاطره‌ای دیگر بیان کرد: محمد رسول بسیار مهمان‌نواز بود و هرگاه مهمان می‌آمد کفش‌های آن‌ها را پنهان می‌کرد تا در منزلمان بمانند و در خاطره‌ای دیگر هنگامی‌که به جبهه رفته بود لباس و بادگیر اندازه ایشان پیدا نمی‌شده و ازاین‌جهت گفته بودند که باید به عقب برگردد ولی همان لحظه برادرم دیده بود که مسئول تدارکات از همشهریان است و با معرفی خود به وی، و واسطه‌گری ایشان در جبهه ماند و شهید شد.