حماسه پنجم آبان کبودرآهنگ، ثمره مبارزات چهل ساله مردم بود
شهری که در آن زمان در کنار بزرگ‌ترین دژ حکومت یعنی پایگاه هوایی شاهرخی قرار داشت با اقدامات انقلابی به محل تلاقی اندیشه‌های انقلابی با طاغوت تبدیل شد و با حرکتی به‌یادماندنی نام خود را در تاریخ انقلاب اسلامی ثبت کرد.
چند روز مانده به آبان ماه 57 شعارهایی ناهماهنگ در جای‌جایی شهر بر زبان مردم جاری می‌شد، چند روز بعد این، شعارهای ناهماهنگ تبدیل به حرکت‌هایی برنامه‌ریزی‌شده گردید و مردم با حمله به نهادهای وابسته به رژیم نفرت خود را از طاغوت نشان دادند.
حتی در آن روزها و در دل التهاب‌های موجود تعدادی از جوانان نام شهر را از کبودرآهنگ به آزادشهر و نام خیابان‌های شاه، ملت و فرهمند را به نام حضرت امام (ره) تغییر دادند. این حرکت‌ها چنان در فضای شهر تأثیر گذاشت که در روز چهارم آبان ماه دانش آموزان در حرکتی خودجوش به تظاهرات خیابانی پرداختند و با فریاد "مرگ برشاه" آسمان شهر را لرزاندند.
مأموران رژیم که فضای شهر را خطرناک احساس می‌کردند به تعقیب دانش آموزان پرداختند و درگیری‌هایی در حوالی مسجد جامع شهر صورت گرفت، تا این که صبح روز پنجم آبان مردم در ادامه حرکت‌های خود به شکلی هماهنگ تظاهرات کردند و هرلحظه سیل جمعیت بیشتر و بیشتر می‌شد . این جمعیت با حرکت به سمت محل استقرار نیروهای پایداری (محل استقرار فدائیان شاه) شعارهای مرگ برشاه سردادند و خواستار بازگشت امام عزیز به میهن اسلامی شدند.
در این هنگام وقتی نیروهای رژیم باسیل جمعیت روبرو شدند با خودباختگی تمام به سمت تظاهرکنندگان آتش گشودند و در این روز پنج نفر از بهترین فرزندان این آب‌وخاک به نام‌های "محمد شعاعی"، "محمود دلاکی"، "عمران کردی"، "علی مسلم خانی" و "علی‌قلی عاشوری"، برای اعتلای دین و تشکیل حکومت اسلامی در خون خود غوطه ورشدند و 23 نفر دیگر نیز مجروح شدند.
هنوز 107 روز به پیروزی انقلاب باقی بود و حتی در شهرهای بزرگ‌تر حرکتی به چشم نمی‌خورد که کبودرآهنگ نام خودرا در تاریخ انقلاب اسلامی جاودانه ساخت . دو روز بعدازاین افتخارآفرینی حضرت امام (ره) در سخنرانی خود در جمع ایرانیان مقیم فرانسه در نوفل‌لوشاتو از این حماسه یادکردند(صحیفه امام جلدچهارم-چاپ چهارم-صفحه209)
