فرمانده ای بی‌باک از دیار دلیران

به گزارش نوید شاهد همدان، شهید یوسف رضا ابوالفتحی در اول فروردین‌ماه سال 1334 در روستای "سکر آباد" نهاوند و در یک خانواده نجیب و دین‌باور به دنیا آمد. دوساله بود که پدر و مادرش به خاطر اختلاف با ارباب ده ناگزیر به روستای شعبان کوچ کردند.

یوسف رضا مانند سایر کودکان روستا با رنج و سختی قد کشید و بزرگ شد. دوره ابتدایی را در روستا گذراند و برای ادامه تحصیل به تهران رفت، در دبیرستانی که درس می‌خواند با فرزندان خانواده آیت‌الله پسندیده، برادر امام خمینی(ره) آشنا شد و همین آشنایی چراغ راه زندگی‌اش شد. او توانست با تلاش زیاد در دانشسرای تربیت‌معلم به تحصیلات عالیه خود ادامه دهد که این دوران هم‌زمان با اوج‌گیری انقلاب اسلامی مردم ایران برعلیه حکومت ستمگر پهلوی بود و شهید ابوالفتحی را می‌توان یکی از پیشتازان این مبارزه بزرگ والهی نامید.

وی پس از به ثمر رسیدن انقلاب اسلامی در سال 1357 به جمع پاسداران كمیته انقلاب اسلامی پیوست و اوج شکوفایی شخصیتش در این مرحله از زندگی برای خدمت و انجام‌وظیفه به امت مسلمان كشورمان به معرض ظهور درآمد. با عشق و علاقه‌ای كه به امر آموزش داشت پس از چندی موفق به اخذ مدرک لیسانس نظامی شد.

درزمانی كه حملات كفار بعثی به كشورمان شروع شد سریعاً با حضور فعال در جبهه‌های حق علیه باطل به رشادت، ایثار و افتخارآفرینی پرداخت و خدمات بسیاری در خطوط مقدم جبهه‌ها انجام داد. شهید ابوالفتحی از بدو استخدام به‌رغم لیاقت‌های شایان توجهی كه داشت مسئولیت‌های بسیاری را عهده‌دار بود که مهم‌ترین آن‌ها معاون كمیته منطقه یک تهران، مدیرکل مواد مخدر، فرمانده گردان، معاون جنگ كمیته انقلاب، فرمانده یگان حفاظت، فرمانده كل عملیات كمیته انقلاب اسلامی، فرمانده قرارگاه مركزی محمدرسول الله(ص)، فرمانده یگان دریایی كل كمیته، جانشین معاون اطلاعات و عملیات كل، فرمانده محور در كردستان، فرمانده قصر شیرین، فرمانده ناحیه انتظامی تهران بزرگ بوده است.

شهید ابوالفتحی انسانی مهربان، فروتن، مذهبی، زحمتكش و مقاوم بود. برپایی نماز، شركت در مراسم دعا و نیایش و هیئت‌های مذهبی به روح مقدسش صیقل می‌بخشید. با مشكلات و مصائب زندگی با صبر و حوصله برخورد و اطرافیان را هم به این امر تشویق می‌کرد.

این مجاهد دلیر و بزرگوار كه تمام زندگی خود را وقف این مرزوبوم كرده بود حتی در عزیزترین روز زندگی‌اش دست از مجاهدت برنداشت و در شب ازدواج فرزندش با شنیدن خبر گروگان‌گیری(بعضی از كاركنان ) توسط اشرار همان شب راهی منطقه لارستان شد و در یازدهمین روز بهمن‌ماه سال 1378 براثر نقص فنی بالگرد و سقوط در دریاچه مهارلو به جمع جان‌باختگان طریق فضیلت و آزادگی پیوست و با كاروان راهیان سپید همراه شد تا با شهادت مظلومانه خود لزوم حراست مستمر و همه‌جانبه از دستاوردهای انقلاب اسلامی را گواهی نماید.

روحش شاد و یادش گرامی باد.