حادثه منا، به‌عنوان لکه ننگی بر پیشانی عربستان خواهد ماند

به گزارش نوید شاهد همدان، حادثه کشتار بی‌رحمانه منا در سال 1394 یکی از تلخ‌ترین اتفاقات تاریخ است که هرگز از اذهان مردم پاک نخواهد شد. در این اتفاق تلخ تعداد زیادی از زائران حرم امن الهی به علت بی‌کفایتی مسئولان عربستانی در اداره و کنترل مراسم رمی جمرات، جان خود را از دست دادند. در گفت‌وگو با یکی از شاهدان عینی این اتفاق، با جزئیات این حادثه آشنا می‌شویم.

مجید قربانی، رئیس اداره تبلیغات و اسناد بنیاد شهید استان همدان یکی از شاهدان عینی این اتفاق است که از سوی بنیاد شهید در مراسم حج شرکت داشته و از نزدیک در جریان ماجرا قرار دارد.

وی درباره حضور در مراسم حج سال 1394 گفت: در سال 1394 به‌عنوان خدمه کاروان جانبازان ویژه که دارای شرایط خاص بودند به مکه مشرف شدم که کاروان جانبازان متشکل از دو کاروان 160 نفری بود که کاروان اول یک هفته قبل از کاروان دوم به مدینه مشرف شده بود و بنده با کاروان دوم عازم این سفر شدم.

حادثه منا فاجعه انسانی بود

قربانی بابیان اینکه در حادثه منا نکات زیادی وجود دارد که در یک یا دو ساعت قابل‌بیان نیست، عنوان کرد: با دقت در جزئیات این حادثه متوجه می‌شویم که این اتفاق ساده‌ای نبوده و درواقع فاجعه‌ای انسانی بود که به‌عنوان لکه ننگی بر پیشانی ناپاک دولت عربستان تا ابد ماندگار خواهد شد، لکه ننگی که نشان از بی‌کفایتی و بی‌درایتی آل سعود دارد.

وی بابیان اینکه حادثه منا یک کشتار انسانی بود که در طول تاریخ ماندگار خواهد شد، تصریح کرد: این حادثه بسیار فجیع‌تر و غم‌انگیزتر از اتفاق سال 1366 بود و این بار بی‌کفایتی دولت عربستان باعث شد بیش از هشت هزار انسان پاک و بی‌گناه قربانی شوند و منا قربانگاه این حجاج بود.

اختلافات سیاسی علت اصلی حادثه منا

رئیس اداره تبلیغات و اسناد بنیاد شهید استان همدان بابیان اینکه حادثه منا فاجعه‌ای از پیش طراحی شده در پی منافع سیاسی بود، تأکید کرد: آتش اختلافات سیاسی رجال عربستان یعنی «بن سلمان» و «محمد بن نائف» دامن حجاج بی‌گناه را گرفت و خاطره‌ای تلخ را در اذهان مسلمانان جهان برجای گذاشت.

وی با مرور خاطرات تلخ روز دوم مهر و عیدقربان در عربستان، بیان کرد: کوچه 204 از راه‌هایی است که به سمت رمی جمرات ختم می‌شود، این کوچه از راه‌های باریک این منطقه است به‌طوری‌که با عرض 12 متر و طول 500 متر به رمی جمرات ختم و از چپ و راست‌راه‌ها و کوچه‌های فرعی به این کوچه ختم می‌شوند، در روز حادثه بن سلمان به‌ظاهر برای رمی جمره در این مکان حاضر و به‌عمد از این محل عبور می‌کند که در اصل قصد نشان دادن بی‌کفایتی بن نائف که مسئولیت حج با وی بود را داشته است، ازاین‌رو با بستن راه‌های اصلی و بلوارهای فرعی، همه حجاج بی‌گناه را به کوچه 204 هدایت کرده و سایر مسیرهای منتهی به رمی جمرات را بسته و اجازه عبور نمی‌دهند.

قربانی با توصیف مکان صحرای منا و محل حادثه ادامه داد: در داخل کوچه‌ها حدفاصل دو چادر درب‌های آهنی با عرض حدوداً 4 متر و ارتفاع 3 متر وجود داشت که از آنجا به کوچه‌ها سایر مسیرهای منتهی به رمی جمرات راه داشت و در آن روز این درها با قفل و زنجیر بسته و سربازی باتون به دست در پشت درها ایستاده بود که مبادا حجاج از این کوچه‌ها، راه فرار داشته باشند.

وی افزود: گرمای هوا به گفته عربستانی‌ها بین 47 تا 50 درجه بود، به‌یک‌باره جمعیت قفل شد  بعد از بستن راه خروجی (انتهای کوی رمی جمرات) امکان حرکت وجود نداشت، زیرا ابتدای کوچه بسته‌شده بود و اوج اتفاق ساعت 9 صبح رخ داد، جایی که بنده حضور داشتم تقاطع 206 به 204 بود که محل ورود حجاج آفریقایی بود که عربستانی‌ها آن‌ها را به سمت 204 راهنمایی می‌کردند تا همه در این کوچه محبوس شوند

این مقام مسئول ادامه داد: دو طرف کوچه، نرده‌هایی بود که چادرهای حجاج در امان بمانند نرده‌ها 2 و نیم الی 3 متر ارتفاع داشتند، در آن لحظه و با افزایش جمعیت در کوچه، افراد توانمند از نرده‌ها بالا می‌رفتند و خود را نجات می‌دادند ولی افراد ناتوان که نمی‌توانستند از نرده‌ها بالا بروند به زمین پرت می‌شدند و زیر دست‌وپا دچار سانحه می‌شدند و نکته دل‌خراش این ماجرا این بود که برخی از پیکرهای روی زمین افتاده سوءاستفاده می‌کردند و از پیکر شهدا به‌عنوان پله استفاده و فرار می‌کردند.

کودکان شش ماهه آفریقایی، نخستین شهدای منا

وی اظهار داشت: اولین افرادی که در این حادثه شهید شدند بچه‌های زیر 6 ماه آفریقایی بودند که به پشت مادرانشان بسته‌شده بودند و در این جمعیت به علت ازدحام افراد در بین جمعیت، به علت فشار جان خود را از دست می‌دادند، اغلب آن‌ها خون از دهانشان بیرون می‌زد و با وجود سروصدا و شلوغی جمعیت، مادرانشان صدای آن‌ها را نمی‌شنید و همان بر روی کمر مادر از دنیا می‌رفتند.

قربانی بیان کرد: وضعیت رقت‌بار تلف شدن حجاج زن و مرد در زیردست و پا و به علت تشنگی و کمبود فضا تا ساعت 11 به طول انجامید که اگر درها باز بود، فضا بازتر می‌شد و افراد می‌توانستند در چادرها رفته و حداقل هوای لازم را برای نفس کشیدن پیدا کنند، در این وانفسا هلال‌احمر و آتش‌نشانی منا در صدمتری اتفاق شاهد و ناظر ماجرا بودند و کاری نمی‌کردند و حتی هلی‌کوپترها در بالای سر مردم چرخ می‌زدند و اقدامی انجام نمی‌داند، درصورتی‌که می‌توانستند قدری پایین‌تر بیایند و با باد ایجادشده حداقل کمی از گرما و حرارت آنجا را کم کنند تا حداقل افراد کمتری تلف شوند و یا آب بر روی افراد بپاشند تا قدری به تلطیف دما کمک کنند و از همه تلخ‌تر اینکه در همان لحظه کامیون‌های بزرگ حامل آب‌معدنی خنک وجود داشت ولی از دادن به حجاج دریغ می کردند.

حجاج ایرانی جهادی عمل کردند

وی بابیان اینکه اگر مدیریت ایرانی‌ها نبود و در آن شرایط سخت، جهادی عمل نمی‌کردند معلوم نبود که آمار شهدا تا چه اندازه‌ای بیشتر شود، خاطرنشان کرد: برخی از ایرانی‌ها به سمت درب‌ها و نرده‌ها رفتند و قفل‌ها را شکستند و راه را باز کردند تا جمعیت خارج شوند و به سمت خیمه‌ها و چادرها بروند و آن‌هایی که به چادرها رفته بودند با شلنگ آب تانکرها را به سمت مردم گرفته بودند و باوجود گرمای بیش از اندازه عربستان، آن آب جوش شلنگ‌ها حکم آب سرد را برای زخمی‌ها و مردم تشنه داشت و باعث می‌شد کمی قوت بگیرند و این در حالی بود که برخی از حجاج آفریقایی حیا را رعایت نمی‌کردند و حوله‌های خود را بازکرده و به هم گره می‌زدند و به بالای نرده‌ها پرتاب می‌کردند تا از این فرصت برای نجات خود استفاده کنند و گاهی از مواقع که زائری از فرصت پیش آمده سوءاستفاده می‌کرد و پشت سر فرد متواری شده از حوله‌ها می‌گرفت، با پا برسر و صورتش می‌زد و تنها خود را نجات می‌داد.

این مقام مسئول عنوان کرد: متأسفانه جوان‌های زیادی همچون مجید یونسی و رضا درودی را در این حادثه تلخ از دست دادیم که به دلیل دل‌خراش بودن نوع شهادت این افراد از بازگو کردن خاطرات آن‌ها معذورم.

وی تأکید کرد: بنده شاید جزء معدود همدانی‌هایی هستم که در این حادثه حضور داشتم زیرا قرار بود که کاروان‌های همدانی ساعت 10 به این برنامه مشرف شوند و فقط یکی از کاروانی‌های حجاج کبودرآهنگی زودتر از موعد رفته و به‌محض شلوغ شدن کوچه، تعدادی فرار کردند و خود را نجات دادند و من چون با کاروان تهران رفته بودم، یک ساعت زودتر به محل رسیده بودم.

قربانی درباره رفتار عربستانی‌ها پس از ماجرا نیز گفت: متأسفانه درد و رنج حجاج به خاک و خون افتاده برای عربستانی‌ها مهم نبود به‌طوری که با احترام با پیکرهای شهدا برخورد نمی‌کردند و آن‌ها را با بدترین شکل پرتاب می‌کردند و روی‌هم تلنبار می‌کردند و فقط به فکر بازکردن راه بودند، البته اگر دولت عربستان قصد کمک داشت نمی‌گذاشت این اتفاق بیفتد.

وی ادامه داد: نکته بارز این اتفاق بی‌کفایتی دولت عربستان است که خود را به‌عنوان خادم الحرمین می‌نامند درحالی‌که آن‌ها یک‌مشت خائن الحرمین هستند که به خاطر منافع سیاسی خود با جان هزاران نفر بازی می‌کنند و امیدواریم به لطف خدا به زودی خدمتگزاری از خانه خدا به افراد اهل داده شود.