کسب روزی حلال در کنار عکس شهدا، درون یک مغازه 20 متری
به گزارش نوید شاهد همدان، عشق به شهید و شهادت به سن و شرایط خاصی محدود نمی‌شود و چه‌بسا افراد زیادی در جامعه می‌بینیم که بدون اینکه شهدا و دوران جنگ را درک کرده باشند ولی با خلوص نیت و صفای باطن، عاشقانه به شهدا عشق می‌ورزند و چه‌بسا افرادی که در میدان‌ها جنگ حضور داشتند و در رکاب شهدا بودند ولی بعد از جنگ در زندگی مادی غرق‌شده و رشادت‌ها و ازخودگذشتگی رزمندگان را به باده فراموشی سپردند. امروز مخاطبان را با یک جوان دهه شصتی آشنا می‌کنیم که در سال‌های پایانی جنگ متولدشده و باوجوداینکه شهدا را با تمام وجود درک نکرده ولی با این‌حال زندگی خود را از دوران کودکی در مسیر شهدا ساخته و پرداخته است. در ادامه توجه شما را به مصاحبه با این جوان انقلابی جلب می‌کنیم.
نوید شاهد همدان- لطفاً خود را معرفی کنید؟
حسینی: سید محمد حسینی متولد سال 1366 در شهر جوکار هستم که اکنون در شهرستان ملایر زندگی می‌کنم و در حیطه مبل و منبت مشغول به کار هستم.
نوید شاهد همدان: چگونه شد که به شهدا علاقه‌مند شدید؟ ریشه
این عشق و علاقه چگونه پدیدار شد؟
حسینی: از دوران کودکی ناخواسته عاشق و شیدای شهدا بودم و حتی دورانی که به مدرسه می‌رفتم و عکس کاندیداهای نمایندگی در مجلس یا ریاست جمهوری را می‌دیدیم به گمان اینکه این عکس‌ها، عکس شهدا هستند آن‌ها را به منزل می‌آوردم و از آن‌ها مراقبت می‌کردم و یا از همان دوران کودکی با شنیدن سرود "کجایید ای شهیدان خدایی" دگرگون می‌شدم.
نوید شاهد همدان: آیا حضور شهدا را در زندگی شخصی خود احساس
کرده‌اید؟
حسینی: شهدا رفتند تا ما امروز در امنیت و آرامش زندگی کنیم و اکنون بر ما و اتفاقات کشور و مشکلاتی که داریم نظر دارند و در بسیاری از موارد قبل از بیان مشکلات و دردو دل با شهدا به خواسته‌ام رسیده‌ام.
نوید شاهد همدان: علت معروف شدن شما در فضای مجازی و شهرستان
محل زندگی‌تان چیست؟
حسینی: من مغازه 20 متری دارم که در آنجا به کسب روزی حلال مشغول هستم و در همین مکان کوچک موزه‌ای از یادگاری‌های شهدا با هزینه شخصی خودم جمع‌آوری کردم که به‌نوبه خود به موزه‌ای تخصصی تبدیل شده است و بازدیدکنندگان زیادی از جمله برخی از سخنرانان کشوری به دیدن این موزه می‌آیند. جالب این است که همین موزه کوچک و اثرات شهدا تاکنون مسیر درست را به افراد زیادی نشان داده است.
نوید شاهد همدان: آیا در زندگی شما دوره یا مقطعی بوده که
به وجود شهدا شک کنید و آن‌ها را ناظر و شاهد بر اعمال خود نبینید؟
حسینی: در مدتی به این فکر افتاده بودم که اگر شهدا برای جهاد و مقاومت نمی‌رفتند اتفاقی نیز برای کشور پیش نمی‌آمد و این‌همه شهید را از دست نمی‌دادیم تا اینکه شبی در خواب دیدم که مزدوران بعثی عراق به ایران وارد شده‌اند و خانه‌ها را ویران و مردم را قتل‌عام می‌کنند، دیدن چنین تصاویری در خواب برایم سخت بود که فرزندان را در پیش چشمان والدینشان سلاخی می‌کنند و کاری از دست کسی برنمی‌آید، همان لحظه خودم را در کنار درب بیمارستان در خواب دیدم که به ناگاه سرباز عراقی سیلی محکمی به صورتم زد و به ناگاه و با هول بیدار شدم، همان لحظه برخواستم و نماز شکر به‌جا آوردم و از محضر شهدا عذرخواهی کردم که لحظه‌ای زحمات و تلاش‌های آنان را ساده انگاشته بودم.
نوید شاهد همدان: آیا به شهید خاصی ارادات دارید؟ یا شهید
خاصی را دوست دارید؟
حسینی: خیر، همان‌گونه که شهدا برای کشور و حراست از یک مملکت جان عزیز خود را فدا کردند و دنباله‌رو یک مکتب بودند و کسی برای خانواده و یا شهر خود به میدان نبرد نرفت، همه شهدا نیز برای من قابل ستایش و ارزشمند هستند و همه را دوست دارم.
نوید شاهد همدان: توصیه شما به جوانان و نوجوانانی که از یاد
شهدا غافل هستند چیست؟
حسینی: دشمنان از گذشته‌های دور، از روش‌ها و متد مختلفی برای دور کردن جوانان از انقلاب و آرمان‌های شهدا به کار گرفته و برای دستیابی به این هدف خود جنگ رسانه‌ای راه انداخته است تا ذهن جوانان را نسبت به شهدا و انقلاب بدبین کنند درصورتی‌که جوانان باید بدانند اگر شهدا نبودند، ایرانی هم نبود که ما اکنون در امنیت در آن زندگی کنیم، پس نباید گول تبلیغات رسانه‌ای دشمنان را خورد.
نوید شاهد همدان: سخن شما با مسئولانی که زحمات و خدمات شهدا را فراموش کرده و به دنبال دنیا رفته‌اند، چیست؟
حسینی: مسئولان باید بدانند که زرق‌وبرق دنیا زودگذر است و نباید پا روی خون شهدا بگذارند و بدانند روزی خواهد رسید که باید در محضر شهدا در قبال تک‌تک رفتارهای خود پاسخ دهند و خود را برای پاسخگویی آن روز آماده کنند.
نوید شاهد همدان: آرزوی و هدف شما از جمع‌آوری آثار شهدا
چیست؟
حسینی: دوست دارم تمام آثار شهدا را در همه نقاط شهر پخش کنم و شهدا و خدماتشان را برای همه مردم کشورم معرفی کنم.
گفتگو از سمانه پورعبدالله
