فیلم؛ شهید بهروز کیانیان: رسوب فرهنگی بزرگترین تهدید برای انقلاب است

به گزارش نوید شاهد همدان؛ شهید بهروز (حسن) کیانیان 20 فروردین سال 1341 در شهر همدان چشم به جهان گشود. پدرش علی اکبر نام داشت و در سازمان مسکن و شهرسازی مشغول خدمت بود. پس از طی مراحل تحصیل ابتدایی و راهنمایی به دبیرستان ابن سینا که یکی از مدارس سطح عالی علمی در همدان بود راه یافت.

ورود وی به کلاس دوم ریاضی مقارن با اوج تظاهرات برای برپایی انقلاب اسلامی مردم ایران بود که وی علاوه بر اعلام مکرر نظرات خویش در رابطه با انقلاب و رهبری معظم آن، در صحنه‌های تظاهرات و راهپیمایی‌ها حضوری چشمگیر داشت تا این که به یاری خداوند، اسلام بر سرزمین ایران حاکمیت یافت.

از همان نوجوانی زمینه فرهنگی و هنری داشت و بخصوص با تدوین مقالات و یادداشت های انقلابی و طراحی برنامه های فرهنگی با همکاری شهیدان معظم حمید هاشمی و حسن ترک در راه تبیین آرمان های انقلاب و ترویج فرهنگ ایرانی و اسلامی گام برداشت.

دی ماه 1360 به خدمت سربازی رفت و پس از طی دوره آموزشی در بیرجند به شهرستان مراغه اعزام و در عقیدتی سیاسی پادگان محل خدمت خود شروع به فعالیت فرهنگی و تبلیغی کرد. در پاییز سال 1361 بعلت نیاز به حضور موثر ایشان در صحنه انقلاب در شهر همدان، به تیپ 3 زرهی همدان منتقل شد و ضمن کمک در اداره امور استان، موفق به شرکت در میدان های جنگ نیز شد.

در سال های پر تلاطم انقلاب در کنار نیروهای انقلابی وقت ایفای نقش کرد و به عنوان مسئول ستاد تبلیغاتی برخی از کاندیداها و چهره های مبارز از جمله علی آقامحمدی فعالیت چشمگیری از خود بر جای گذاشت.

از جمله اقدامات وی، تولید بولتن ها و نشریات انقلابی وی اعتقادی برای معرفی مبانی اسلام و مبارزه با افکار منحرف گروهک های ضد انقلاب و منافقین بود که در مراکز دانشگاهی و فرهنگی و مراکز علمی و آموزشی توضیح می شد.

خود را برای شرکت در کنکور سال 63 که بعلت نزدیکی دوره دوم انتخابات مجلس شورای اسلامی فرستادن نماینده ای متعهد و لایق به مجلس را مهمتر دانست آماده و شرکت در دانشگاه را به سال بعد موکول کرد . پس از موفقیت در زمینه انتخابات ، در سمت مسئول دفتر معاونت و وزارت اطلاعات تهران مشغول به خدمت شد.

در سال 1364 پس از شرکت در کنکور در رشته ریاضی دانشگاه اصفهان پذیرفته شد و سکان فعالیت های فرهنگی و جهادی دانشگاه را به دست گرفت به طوری که پس از مدت کوتاهی به یکی از فعالان فرهنگی شاخص در سطح دانشگاه های اصفهان تبدیل شد. مدتی پس از ورود به دانشگاه به همراه جمعی از دیگر دانشجویان در کاروان راهیان کربلا اعزامی از دانشگاه اصفهان حضور یافت و به آرزویش که حضور در جبهه بود دست یافت.

به عنوان آر پی جی زن در گردان امام رضا"ع" از لشگر امام حسین "ع" مشغول به خدمت شد. بازگشت مجددش از مرخصی به جبهه ، مقارن با شروع عملیات پیروزمندانه والفجر هشت بود که گردان عازم منطقه عملیاتی محور فاو – البحار شد و در آن عملیات مجروح شد.

در همین زمان خبر شهادت بهترین دوستش، شهید حسن ترک را دریافت کرد که اثرات عمیقی در روح خدائی وی گذاشت چنانچه می‌گفت: از انقلاب به این طرف دو غم برای من هیچ وقت فراموش شدنی نیست. یکی فقدان شهید بهشتی و دیگر شهادت حسن ترک .

بدین ترتیب با حسن ترک میثاق دیدار بست و قول ادامه راه و برداشتن سلاحش را داد و از این زمان بود که گفت: از این به بعد مرا حسن بنامید و نه بهروز.

بعد از بازگشت به دانشگاه و زمانی که گردان امام حسن «ع» وارد عملیات کربلای 5 شد و در همان شب یعنی در تاریخ دهم اسفند 1365 ، در آخرین مراحل عملیات کربلای 5، در منطقه شلمچه، بر اثر اصابت ترکش به سینه و پس از سال ها مجاهدت در راه خدا به مقام رفیع شهادت نائل گشت. برادرش عباس نیز پس از او شربت شهادت نوشید و به کاروان عظیم شهدا پیوست.

یادشان گرامی و راهشان پر رهرو باد