چگونه غافلید شما از چیزی که از شما غافل نیست

بسم الله الرحمن الرحیم

این وصیت نامه را در تاریخ 28 فروردین 1367 در سنگر خط مقدم کانال پرورش ماهی در شلمچه می نویسم. از آن جایی که این روزها دشمن پاتکهای شدیدی را در منطقه جنوب شروع کرده و در چند روز گذشته لحظه ای صدای توپ خانه ها قطع نمیشود و از قرار معلوم دشمن نیروها و تجهیزات فراوانی را برای حمله به شلمچه تدارک دیده و احتمالاً جنگ سختی در این منطقه در خواهد گرفت به همین منظور ما همه از همدیگر حلالیت می طلبیم و چون ممکن است به آن دنیا بروم صحبتی با پدر و مادرم و برادرانم و خواهرانم و دیگر دوستان داشته باشم.

ابتدا راجع به مرگ و زندگانی قسمتی از خطبه 230 نهج البلاغه را می آورم باشد که یادآوری باشد برای خودم و همه .

امام علی (ع) این نمونه واقعی، خلیفه خدا می فرماید : و شما را سفارشی می کنم به یاد مرگ و کم غافل شدن از آن. و چگونه غافلید شما از چیزی که از شما غافل نیست و چگونه طمع و آز دارید از کسی که شما را مهلت نمی دهید، پس کافی است پند دهند مردگانی که آنها را بر دوشها دیدید که به سوی قبرهاشان بروند در حالی که سوار نبودند و در قبرها نهادندشان در حالیکه فرود نیامده بودند.

پس گویا ایشان بنا کنندگان دنیا نبودند و همیشه آخرت جایگاه آنان بوده بیرون رفتند از دنیایی که در آنها سکونت داشتند و جا گرفتند در گوری که از آن می رمیدند . آلوده بودند به آن دنیایی که از آن دست کشیدند و سیاه ساختند آخرتی را که به سوی آن منتقل گشتند. نه از کار زشت می توانند برگردند و نه کار نیک می توانند زیاد نمایند. به دنیا انس گرفتند دنیا ایشان را فریب داد و به آن اعتماد نمودند آنها را به خاک انداخت.

پس خدا شما را بیامرزد سبقت گرفته و پیش دستی کنید به سوی آخرت خود که به آبادی آن مأمور بوده و به آن ترغیب گردیدید و به سوی آن خوانده شده اید و به وسیله شکیبایی بر طاعت خدا و دوری از معصیت و نافرمانیش نعمتهای او را بر خودتان تمام گردانید زیرا فردا به امروز نزدیک است چه بسیار با شتاب میگذرد. ساعتها در روز و سپری می شود روزها در ماه و چه شتابنده است ماهها در گذراندن سال و چه تند می گذرد سالها در عمر .

وصیتم به پدر و مادر عزیزم: مرا ببخشید ، مرا حلال کنید. پدر و مادر عزیزم هیچ می دانید که می توانید سرتان را بالا بگیرید و بگویید ما در راه خدا و اسلام و امام زمان (عج) شهید داده ایم. به شما توصیه می کنم صبر کنید و می کنید . چون قبلاً در شهادت برادر عزیزم جعفر صبر کردید. پدر و مادر عزیزم برایم دعا کنید. خداوند انشاالله به شما اجر و پاداش بدهد. پدر و مادر عزیزم شکر خدا را بکنید مبادا ناشکری بکنید، شکر خدا را بکنید که چنین سعادتی را نصیب شما کرده که شهیدانی در راه خدا و اسلام و قرآن هدیه کرده اید.

پدر و مادر عزیزم از شما می خواهم اگر من شهید شدم شما هم مانند امام عزیزمان که در شهادت پسرش گریه نکرد شما همچنان گریه نکنید و ناراحت نشوید. وصیتم به برادران و خواهرانم این است که از اسلام راستین تحت رهبری امام امت و ولایت فقیه و روحانیت متعهد و مسئول که در واقع در استمرار و تداوم حرکت اولیا و انبیاء می کوشند دست نکشید و از آنها پشتیبانی کنید و حافظ خون شهیدان و ارزشهای مقدس انقلاب اسلامی باشید.

مرا در مزار شهدای شهر در جوار مزار پاک برادر شهیدم به خاک بسپارید و امیدوارم به من ناکام نگویید چون در نهایت کام را گرفتم که بهترین نعمتهاست.

والسلام

ملتمس دعا برادر کوچک شما سعید محمودی