"مکتبی" بودن هویت اصلی پاسداران است

سوم شعبان، روز ولادت حسین بن علی علیه السلام عصاره نبوت و یادگار ولایت، روز ولادت سید مظلومان، و روز پرورش و زایش نماد پاسداری از مکتب انسان ساز اسلام است. چنین روزی، به دلیل بزرگداشت و ادای حق به فرزندان وارسته و عزیز امت شهیدپرور مسلمان ایران، روز پاسدار نامیده شد. شاید در چنین روزی، قدر ایثارها، شهامت ها و از خودگذشتگی ها و جان فشانی های این همانندان 72 تن یاران حسین علیه السلام در صحنه کارزار خون فشان کربلا، به گونه ای شایسته ارج نهاده شود.

بر مبنای کلام پرگهر رسول اکرم صلی الله علیه و آله که می فرمایند: «همه شما نگهبان و مسؤول هستید». پاسداری معنای وسیعی دارد. پاسداری از مرزها، پاسداری از ارزش ها، پاسداری از جامعه اسلامی، پاسداری از نفس و... . پاسداران مسؤول اند تا از نفس خود نیز پاسداری کنند و آن چنان نفس را مهار کنند که تابع اسلام و احکام خداوند باشد. پاسداری گاه با نیروی بازو صورت می گیرد و گاه با صحبت کردن و بیان حقایق. پاسدار انقلاب اسلامی تنها یک لفظ نیست؛ یک واقعیت است، بدین معنا که اگر کسی بخواهد بر خلاف مسیر اسلام عملی انجام دهد، وظیفه هر مسلمانی است که از اسلام و ارزش های اسلام دفاع نماید و فتنه ها را خاموش کند. به تعبیر پیرفرزانه انقلاب، امام خمینی رحمه الله «پاسداری از اسلام و قرآن کریم، همان صراط مستقیمی است که در نماز از خدا طلب می کنیم».

پاسداران انقلاب اسلامی، این حافظان اسلام و قرآن، در همه جبهه ها بر ضد کفر و ظلم جهاد می کنند؛ چه در جبهه های نبرد و چه در شهرها و روستاها با کمک امت مسلمان ایران. آنان با جان و دل و با عشق و علاقه به اسلام خدمت کرده و می کنند. پاسداری، شغل بسیار شریف و پرمسؤولیتی است. امام خمینی رحمه الله معمار بزرگ انقلاب، ارزش پاسدارانی را که برای خدا خدمت می کنند، چنین بیان می فرماید: «پاسداران، از ارکان کشور هستند ؛ مجاهدانی که هم در پشت جبهه ها و هم در جبهه های نبرد علیه کفار مجاهدت می کنند. پاسداران، همان مجاهدان فی سبیل اللّه هستند که مقامشان بزرگ تر از آن است که گوهر زیبای عمل خود را به عیار پست دنیا محک بزنند. آنان، فرزندان دفاع مقدس و پرچمداران عزت مسلمین و سپر حوادث کشورند.»

پاسداران، بازوان مسلح انقلاب و طلایه داران یک ارتش مکتبی و مردمی هستند؛ افرادی که انقلاب را به خوبی لمس کرده اند و نه تنها درک روشنی از آن دارند، که خود زینت بخش ارزش های انقلابی هستند. آن ها، فرزندان امام حسین علیه السلام و تربیت یافتگان عاشورا و کفرستیزان جانباز کربلا و پویشگران محرم هستند. به جرأت می توان گفت این پاسداران، پاسداران کشور ایران در قرن چهاردهم هجری نیستند، آنان به صدر اسلام تعلق دارند. بلال ها، عمارها، حمزه ها، جعفرها و ابوذرهایی هستند که در یک حرکت توحیدی، یکدیگر را در کویری سوخته یافته اند و به دنبال پیامبر خود راه می سپارند. سختی راه و رنج ها و شکنجه ها را با مقاومتی شگفت تحمل کرده اند و اکنون در فکر گسترش معنویت، در جاهلیت قرن ستم و فریب هستند.

پاسداران، به معنای وسیع کلمه «اسلامی» و «مردمی» به شمار می روند؛ زیرا آن چه هویت اصلی پاسداران را تشکیل می دهد، مکتبی بودن آنان است. از سوی دیگر، هیچ گونه فاصله ای میان پاسداران و مردم نیست و آن ها از بطن توده ها جوشیده اند. فعالیت پاسداران، با الهام از مکتب انقلابی اسلام و برای تکرار انقلاب حسین علیه السلام و استمرار خط عاشوراییان است. انگیزه حرکت آنان، عشق به مکتب و انقلاب اسلامی بوده است و بس. آن ها برای خدا قیام کردند و این قدرت ایمانشان بود که ایشان را به دفاع از ارزش های اسلام وامی داشت. پاسداران، همزبان راستین مردم هستند و برای اسلامی می کوشند که محبوب دلِ مردم است. آنان را می توان خدمتگزاران مردم و اسلام دانست که از متن ملت جوشیدند.

حماسه های خونباری که پاسداران در سراسر میهن اسلامی آفریده اند، نمایش دهنده ایثار و فداکاری این فرزندان راستین انقلاب است. پاسداران با تجهیزات اندک و با نفراتی کم، در مقابل کفرِ جهانی و مزدوران آن جنگیدند. در مقابله با عناصر ضدانقلاب داخل کشور و در نبرد با ارتش تجاوزگر بعث عراق، آنان همیشه قبل از این که به اسلحه خود تکیه کنند، به ایمان خود تکیه می کنند که آفریننده خلاقیت و تیزبینی و هوشیاری آن هاست. وقتی عقیده بر گروهی حاکم باشد، آنان پیروز هستند؛ زیرا به دستور «اللّه » مبارزه می کنند و از تأییدات الاهی بهره مندند. آنان همواره بر اساس این دستور خدا که می فرماید: «من به شما یک پند می دهم و آن این است که خالص برای خدا قیام کنید» عمل نموده و این موعظه خدا را پذیرفته و در همه جا در مقابل دشمن مقاومت کرده اند و چه در زمان جنگ و چه در زمان صلح، همواره در سنگرهای دفاع از ارزش های الاهی نظام حاضر بوده اند.

پاسداران، فرزندان اسلام و انقلاب هستند. لحظه ای سپری نمی شود و روزی به شب نمی آید، مگر این که آنان مراقب انقلاب و نگران سرنوشت آن هستند. آنان از بیرون به انقلاب نمی نگرند؛ از این رو، بهتر و سریع تر از هر کارشناسی مسائل انقلاب را درک می کنند. اعتقاد پاسداران به ولایت، سرشار از شگفتی و اسرار بسیار است. این اعتقاد، ناشی از یک تحول بنیادین در بینش ها، باورها و خصلت هایی است که جوانان ایران را به کلی دگرگون کرده است.

بر همین اساس است که امام امت در دیدار با پاسداران می فرماید: «تاریخ اسلام، جز یک برهه از صدر اسلام، جوانانی مثل جوان های ایران ما سراغ ندارد.»

هنگامی که پاسداران در برابر استکبار جهانی می خروشند و به تمام ابرقدرت های جهان قاطعانه «نه» می گویند و وقتی تسلیم شعارهای عوام فریبانه غرب نمی شوند و زمانی که با نفاق و منافق مقابله و ستیز می کنند، گویی این توده های میلیونی مسلمان و قهرمان ایران هستند که خشم و خروش و آرمان خودرا در سخن و بازوی توانای پاسداران متبلور می بینند. بنابراین، مرم از پاسدار و پاسدار از مردم است و این دو، اعضای یک پیکر بزرگ، به نام انقلاب اسلامی به شمار می آیند. داشتن پایگاه مردمی پاسداران، به آنان قدرت و توان جاودانه می بخشد؛ قدرت و توانی که از لحاظ کمی نابرابر است، اما از نظرکیفی بر تمام چهره های زر و زور و تزویر برتری می جوید. به حق که وجود این جان برکفان برای اسلام و انقلاب مغتنم است تا آن جا که امام خمینی رحمه الله می فرماید: «کاش من هم یک پاسدار بودم».

پاسداران، از خالص ترین و بالنده ترین نیروهای توانمند انقلاب به شمار می روند. پاسدارانی که همه چیز را در رابطه با خدا می بینند و به همین جهت است که از مرگ هراسی ندارند و شهادت را برای خود و یاران فداکارشان، فوز عظیم می دانند. پاسداران از ذهنیتی پاک و بی آلایش برخوردارند. در ذهنیت پاسداران، حسابگری های سیاسی و قدرت طلبی و منزلت جویی هیچ گونه جایگاهی ندارد. به خاطر همین ویژگی هاست که آنان در مقام رفیع وارستگی می توانند به سَبُکی کبوتری سپیدبال در آسمان شهادت اوج بگیرند و بال خود را به شفق سرخ انقلاب رنگین سازند.

امام خمینی رحمه الله پاسدار و پاسداری را در زنجیره دنباله دار و مقدس نبوت و امامت، از حضرت آدم علیه السلام تا حضرت محمد صلی الله علیه و آله ، و از حضرت محمد صلی الله علیه و آله تا امام حسین علیه السلام و از امام حسین علیه السلام تا انقلاب مهدی(عج) و برپایی کامل حکومت عدل الاهی معرفی می نمایند و پاسدار را، پاسدار حق و قرآن و اسلام دانسته و پاسداران را به عنوان سربازان خدا و سربازان امام زمان(عج) به شمار می آورند. ایشان، انتظار خود را از آنان، همراهی با اسلام بیان می دارند و پاسداری از اسلام را بالاترین پاسداری می دانند. ایشان، پاسداری از اسلام را، بزرگ ترین نعمت شمرده و آشکار به پاسداران دستور می دهند که اسلام را حفظ کرده و به نسل آینده انتقال دهند.

فلسفه وجودی سپاه پاسداران را هیچ چیز به اندازه دستاوردها و اهداف مورد نظر انقلاب اسلامی بیان نمی کند؛ انقلابی که ریشه های فساد را قطع، و نهال پاک ایمان و استقلال را در کشور و در دل امت ایران بارور کرد و با رحمت ولایت، آن را آبیاری نمود و خطر عظیمی شد که ابرقدرت ها، به ویژه آمریکا تحمل آن را نداشتند. دشمنان انقلاب اسلامی از ابتدای پیروزی آن، درصدد سرنگونی اش برآمده و به شیوه های گوناگون، به توطئه و فتنه انگیزی دست زدند. سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، در مقاطع مختلف زمانی، شاهد و درگیر انواع توطئه ها و تهدیدها برضد انقلاب اسلامی بوده و در هر مرحله ای، برای خنثی سازی آنان تلاش کرده است.

پاسداری و حفظ مرزهای کشور اسلامی از هجوم و تجاوز دشمن، یکی از مهم ترین و اصلی ترین وظیفه های سپاه و تک تک پاسداران انقلاب اسلامی به شمار می آید. خداوند در آیه دویست سوره آل عمران می فرماید: «ای اهل ایمان! در کار دین صبور باشید و یکدیگر را به صبر و مقاومت سفارش کنید و مهیا و مراقب کار دشمن بوده و خداترس باشید که پیروز و رستگار گردید». این آیه شریفه که به صراحت بر پاسداری از میهن اسلامی و مقابله با تجاوز دشمن ستمکار دلالت دارد، رمز رستگاری را در مقابله با دشمن و پاسداری و حفظ سرزمین اسلامی از هجوم حملات دشمنان می داند.

ازمیان آتش و خون و در زیر رگبار مسلسل ها و تفنگ ها بود که پاسداران انقلاب اسلامی، هم چون لاله های سرخ رنگ در صحرای سرسبز و خرم انقلاب جوانه زدند و رشد کردند. پاسداران، از نخستین حرکت ها و خیزش ها آغازیدند و قبل از 22 بهمن 1357، جوانان پرشور و توفنده و عطشناکی بودند که با اشتیاق و کنجکاوی، مسیر حرکت های الاهی را درتاریخ ایران دنبال می کردند و روز به روز بر تجربه های خود می افزودند و در خط انقلاب خونبار اسلامی راه می سپردند. محل گردهمایی این جوانان مسجد بود. آنان در مساجد، هسته های مقاومت تشکیل می دادند و با هماهنگی با سایر نقاط، به سوی یک تشکیلات منظم پیش می رفتند. با استقرار نهادی انقلابی، پاسداران در سپاه شکل گرفتند و این ارگان، به صورت یک کل منسجم و یکپارچه بنیانگذاری شد و تداوم بخش دفاع از حریم اسلام و جمهوری نوپای اسلامی گردید.

یک انقلاب در صورتی که فقط از بعد سیاسی یا نظامی برخوردار باشد، نمی تواند پیروز شود. در انقلاب اسلامی ایران، مسأله با اهمیت این است که این انقلاب، در ابعاد گوناگون تقویت شده و در بعد نظامی، حضور فعال سپاه وپاسداران بسیار قابل توجه است، اما این سپاه و پاسداران، تا چه حد توانسته اند انقلاب را از خطر حفظ کنند؟ در پاسخ همین بس که امام امت فرمود: «اگر سپاه نبود، کشور نبود». قدرت سپاه آن گونه بزرگ جلوه داده شد که ریگان رئیس جمهور اسبق آمریکا گفت: تا این سپاه در ایران وجود دارد، حمله نظامی به این کشور فایده ندارد.