هر سر موى مرا با تو هزاران كار است

بسم الله الرحمن الرحيم

إِنَّ اللَّهَ اشْتَرَى مِنَ الْمُؤْمِنِينَ أَنْفُسَهُمْ وَأَمْوَالَهُمْ بِأَنَّ لَهُمُ الْجَنَّةَ يُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ فَيَقْتُلُونَ وَيُقْتَلُونَ وَعْدًا عَلَيْهِ حَقًّا فِي التَّوْرَاةِ وَالْإِنْجِيلِ وَالْقُرْآنِ وَمَنْ أَوْفَى بِعَهْدِهِ مِنَ اللَّهِ فَاسْتَبْشِرُوا بِبَيْعِكُمُ الَّذِي بَايَعْتُمْ بِهِ وَذَلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ ﴿۱۱۱﴾ التَّائِبُونَ الْعَابِدُونَ الْحَامِدُونَ السَّائِحُونَ الرَّاكِعُونَ السَّاجِدُونَ الْآمِرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَالنَّاهُونَ عَنِ الْمُنْكَرِ وَالْحَافِظُونَ لِحُدُودِ اللَّهِ وَبَشِّرِ الْمُؤْمِنِينَ ﴿۱۱۲﴾ سوره توبه آيه 112و 113

در حقيقت ‏خدا از مؤمنان جان و مالشان را به [بهاى] اينكه بهشت براى آنان باشد خريده است همان كسانى كه در راه خدا مى ‏جنگند و مى ‏كشند و كشته مى ‏شوند [اين] به عنوان وعده حقى در تورات و انجيل و قرآن بر عهده اوست و چه كسى از خدا به عهد خويش وفادارتر است پس به اين معامله‏ اى كه با او كرده‏ ايد شادمان باشيد و اين همان كاميابى بزرگ است (۱۱۱)[آن مؤمنان] همان توبه‏ كنندگان پرستندگان سپاسگزاران روزه‏ داران ركوع ‏كنندگان سجده‏ كنندگان وادارندگان به كارهاى پسنديده بازدارندگان از كارهاى ناپسند و پاسداران مقررات خدايند و مؤمنان را بشارت ده (۱۱۲)

خداوند در اين آيه شريفه بر مجاهدان راه حق وعده مى دهد و مى فرمايد كه خداوند خريدار جان مومنان است انسانها در اين راه دنيا جان خود را فدا مى كنند اما يكى در راه خدا و يكى در راه دنيا و در راه بتهاى زنده و بى جان اما آن كه جان خود را به غير خدا فروشد زيان كرده است آنها كه جانشان را به خدا فروختند چه زيانى كردند و آنها كه جانشان را به غير او فروختند چه سودى بردند .

مگر انسان در اين دنيا باقى خواهد ماند مگر نبايد همه بميريم پس چرا بهترين مرگ را انتخاب نكنيم چرا جان خود را به دنيا بفروشيم و چرا گوهر خود را در اين جا بى بها از دست دهيم و عمر خود را بى هدف به پايان رسانيم خداوند جهاد در راه او را دوست دارد آنها كه مى گويند تا كى بايد بجنگيم جوابشان را قرآن داده است كه وقاتلواهم حتى لا تكون فتنه . و بجنگيد با آنها تا زمانى كه فتنه نباشد و آنها كه مى گويند جواب خون اين همه شهيد را كه مى دهد قرآن در جوابشان مى فرمايد خداوند جان آنها را خريده است.

حقيقت اين است كه خداوند جنگ را دوست دارد البته نه جبهه باطل را زيرا كه آنها متجاوزند بلكه خداوند جبهه حق را دوست دارد و عاشق آنهايى است كه در صف مبارزه بر عليه باطل در راه خدا مى جنگند .

خداوند با جنگ مومن را از منافق تميز مى دهد و اين بنده شرمنده كه عمرم را در تباهى گذراندم از اين درگاه خجالت مى كشم من كجا و شهادت كجا. بنده شرمنده كجا و رزمنده راه خدا و مجاهد فى سبيل الله كجا خدايا خود مى دانى كه در من لياقت شهادت نيست.

خدايا تو جان همه كس را خريدار نيستى من آلوده ام و تو با پاكان معامله مى كنى اما نالايقانه سلاح مجاهدان فى سبيل الله را به كف گرفته ام و در صف آنها در آمده ام باشد كه خداوند مرا به آبروى نيكان ببخشد شايد خداوند مرا به گرد و غبارى كه بر صورت بسيجيان در ميادين نبرد مى نشيند ببخشد شايد خداوند به احترام زائران به خون خفته حسين (ع ) بر من هم رحم كند شايد وقتى از زير پاى بسيجيان اين ياوران مخلص امام زمان گرد و غبار بر مى خيزد و بر صورتم مى نشيند درياى رحمت الهى به جوش آيد و اين بنده گناهكار را به احترام آنها ببخشد زيرا كه خداوند بر خاك زير پاى مجاهدان هم حرمت قائل است كه فرموده است والعاديات ضبحافالموريات قد حا فالمغيرات صبحا فاثرن به نقعا فوسطن به جمعا .

شنيده ام كه حسين مظهر رحمت است شايد خدا به احترام او مرا ببخشد .

هر سر موى مرا با تو هزاران كار است

ما كجاييم و ملامتگر بيكار كجا

شب تاريك و ره وادى ايمن در پيش

آتش طور كجا وعده ديدار كجا

خلاصه مى خواهم اين را عرض نمايم كه كشته شدن در راه خدا آرزوى من است و شايد رسيدن به آن را بيش از يك رويا ندانم زيرا خداوند به همه توفيق شهادت نمى دهد و ما اين راه را به اختيار خود برگزيده ايم و اصلا براى گرفتن خاك و زمين نمى جنگيم پيروزى ما اين است كه خدا ما را ببخشد و از ما راضى باشد خواه در جنگ بر دشمن غالب شويم يا كشته شويم و اين راه ماست و هر كس سر همراهى ما را دارد در اين راه وارد شود خلاصه من كشته شدن در راه خدا را براى خود مايه سرور و جشن مى دانم و اگر بدانم روزى در راه خدا كشته خواهم شد آن روز را جشن مى گيرم زيرا شهادت در راه خدا يعنى تجارت با خدا و چه سودى بالاتر از رضايت او .

لذا به‌پدر و مادرم وصيت دارم كه در مرگ من ناراحتى نكنند بلكه اگر خوشحال باشند از اين كه در راه خدا كشته شوم جاى دارد زيرا آن بهترين مرگ است مرگى كه به انسان حيات ابدى مى دهد آرى شهادت به انسان بقا مى دهد و اين وعده خداوند است پس از خدا برايم استغفار كنيد و حق بزرگى كه بر گردن من داريد حلال كنيد و از خواهران و برادران حلالى مى خواهم و از همه اقوام و خويشان برايم حلالى بخواهيد .

پدر خويش را وصى قرار مى دهم و اميدوارم ايشان اين زحمت را قبول نمايد. يك وصيت نامه اى قبل از اعزام به جبهه نوشته بودم و در جبهه هم تعاون گردان وصيت نامه هاى ما را گرفت و آن را از تعاون لشگر على ابن ابيطالب بگيريد و چون مرخصى آمدم وصيت نامه خود را در اينجا عوض كردم و مطابق همان است كه در آن وصيت نامه نوشته ام چون قرار نبود مرخصى بيايم ولى مرخصى داده شد لذا از فرصت استفاده نموده وصيت را تجديد مى كنم و قبلى را اصلاح مى كنم و به چند مورد وصيت مى كنم .

برايم 14 روز روزه قضا به جاى آوريد و 6 ماه نماز قضا كه 3 ماه آن شكسته باشد و سه ماه آن اتمام و اگر پولى داديد از حقوقى كه از بسيج به بنده تعلق مى گيرد باشد .

اموالى كه از بنده باقى مى ماند درباره آنها وصيتى دارم كه از اين قرار است .

كتابهايى كه در منزل است و لباس و پتو و ساير وسايل حكمش را سوال كنيد و آنچه خداوند و شرع اسلام درباره تركه فرموده است عمل نماييد . كتابهايى كه در مدرسه است آنها را به كتابخانه مدرسه هديه دهيد تا طلاب علوم دينيه از آنها استفاده كنند و در اين باره اگر طبق قانون ارث چيزى به شما مى رسد حلال كنيد زيرا ارث بردن از آنها كه از وجوهات و سهم امام (ع ) است خلاف احتياط است .

200 تومان جهت خمس و سهم امام پرداخت نماييد و مبلغ 500 تومان جهت رد مظالم بپردازيد .

خواهشمندم از شما پدر و مادر عزيزم كه مرا حلال كنيد و از خواهران و برادران و همه آشنايان و همسايگان برايم حلالى بخواهيد .

چند سفارش ديگر دارم كه در ورق جداگانه اى نوشته ام كه آنها را هم پدر عزيزم مطالعه نمايند .

ما را از دعاى خير فراموش نكنيد و براى اين بنده گناهكار از خداوند طلب آمرزش مى نمايم .