وصيتنامه شهید محمد رضا دشتى زاده

خداوندا نور ايمان را هميشه در دل و افكارم بتابان

پنجشنبه, ۰۴ مرداد ۱۳۹۷ ساعت ۰۷:۳۰

اخبار

خداوندا نور ايمان را هميشه در دل و افكارم بتابان تا با روشنائى آن هميشه جبهه حق و باطل را بتوانم تميز دهم. خدايا چون ايجاد من و انواع من از توست پس آرزو مى كنم كه در هستى و مرگ من هميشه مرا در خدمت به خالق و خلق محروم قرار ندهى .

بسم الله الرحمن الرحيم

مطالبى كه در روى كاغذ بنا است بنويسم شايد به عنوان يك يادگار از كسى كه مى خواهد چيزى بنويسد باشد و اگر هم قرار باشد نامش را وصيتنامه گذاشت شايد با آن شكل وصيتنامه معمول تفاوت داشته باشد.

نوشته ام را تحت عنوان راز و نياز با پروردگار و خداوندگار خود شروع مى كنم باشد كه الله اين توفيق را به من بدهد. خداوندا همانطوريكه هميشه مانند مستمند از تو خواسته ام مرا به صراط مستقيم هدايت كن و از انحرافاتى كه در مسير تكامل من پيش مى آيد ممانعت فرما .

خدايا مسلمان نماهاى ما را از اين مسلمان زدگيها برهان و دريچه ها و ابعاد اسلام را به آنان بنمايان تا اسلام را فقط از ديد جمودى نگاه نكنند و اسلام در حركت و انقلاب را به آنان بياموز و از آنان مسلمانان واقعى بساز .

در اينجا نوشته هايم را به طرف خلق خدا نثار مى كنم و آنان را به اخوت اسلامى همانطور كه در مناطق جنگى به وضوح ديده مى شود دعوت مى كنم و آرزو مى كنم كه تداوم اين روحيه را تا رسيدن به امت واحده كه هدف مكتب متعالى اسلام است حفظ نمائيد .

و از مادران مى خواهم كه با طاقت و بردبارى اسلامى رنجها و دوريها را تحمل نموده و بدانند تا آنان هستند فرزندان چنينى هستند تا پرچم عدالت اسلام را برافراشته نگهدارند .

به برادرم محمد جهان آرا توصيه مى كنم كه هميشه همانطوريكه صفت بارزش بود مكتب عمده و واقعيتها را در پناه مكتب تحصيل نموده وسعى بر تكيه بر واقعيات و فرع قرار دادن ذهن در جريانات جنگى شيوه وى باشد باز هم مخاطبم همين فرمانده خودم است كه اطاعت از وى بنا به فرمان ولايت فقيه واجب است .

اى برادر اگر در دشواريها و زحمات بر خوردهاى لفظى پيش آمده فقط محدود به همان مسئله است و همانطوريكه بارها اين نكته را به برادران پاسدار چه قبل از جنگ و چه در طول جنگ گفته ام هميشه تو برايم به عنوان فردى كه سعى بر مكتبى بودن دارى برايم ارزش والايى دارى و احترام فوق العاده اى برايت داشته ام و برخوردها در آن مسائل را در پيشگاه خداوند ببخش و تا مسئوليتم در برابر مكتب نبود ميتوانستم حالت احترام هميشه در وجودم بوده است اميدوارم معيارهاى ارزش آور در نزد مسئولين اعمال باشد و نه گفتار .

خداوندا در خاتمه آرزو مى كنم كه گمنامان فداكار را در برابر خوش نامان بيكار همانطوريكه در آخرت ارج ميدارى بينش هاى امت مسلمان را طورى قرار ده به اين مسئله واقف شوند .

نوشته ام را مى خواهم به ياد اشكهايى كه در لحظات شوق و لحظات غم با ياد خدا و همراه با تعهد و مسئوليت بود خاتمه دهم.

محمدرضادشتى زاده