باید در قبال خون پاک شهيدان جوابگو باشيم

مکتبي که شهادت دارد اسارت ندارد. امام خميني

با سلام و درود به رهبر کبير انقلاب و همه شهداي انقلاب اسلامي و شهداي جنگ تحميلي. قسم به خون شهداي اين سرزمين. چيزي که همه را به اين سرزمين مي آورد مسئوليت در قبال مکتب است چون باید در قبال خون پاک شهيدان جوابگو باشيم و جز براي رضاي خدا و جهاد در راه او مقصدي نداريم.

اگر خدا قبول کند در مقابل اين همه نعمتهاي انقلاب اسلامي که بايد قدر آنرا گرامي بداريم که خود اين انقلاب نعمتي بزرگ و هم چنين رهبريت و روحانيت اين انقلاب موهبتي است الهي و بايد قدر اينها را گرامي بداريم.

عزيزان من تا آنجا که توانستم سعي کردم تا خداوند اين تلاشها را قبول کند و حالا بعد از من شماها بايد اين راه را ادامه دهيد. ان شاالله در نهايت مورد قبول خداوند سبحان قرار گيرد.

پدر و مادر عزيزم مبادا از شهادت من ناراحت شويد زيرا ما از خدائيم و به سوي او بايد بازگرديم و چه با افتخار است که بامرگي با عزت به سوي او باز گرديم چرا که اينگونه مردن ها راه رهبران دين مي باشد. اميدوارم برادران و خواهرانم هر کدام بعد از من اين راه اسلام عزيزم را تا شهادت دنبال کنند.

به اميد آن روزي که همه مستضعفان جهان وارث زمين گردنند و سلطه استبداد و استکبار و کفر را از روي زمين برچينند.

------------------------

شهید داوود پوروش دهم فروردین ماه سال ۱۳۴۱ در شهرستان بهار از توابع استان همدان و در خانواده ای مذهبی و ساده زیست به دنیا آمد. پدرش قاسم کشاورز بود و با کار بر روی زمین کشاورزی و باغبانی مخارج زندگی را تامین می‌کرد.

سال ۱۳۴۸ وارد دبستان شد و تحصیلات خود را آغاز کرد اما به دلیل مشکلات موجود و کمبود امکانات موفق به ادامه تحصیل نشد و تنها تا پایان دوره راهنمایی درس خواند. در سال های انقلاب همراه با دیگر جوانان و نوجوانان انقلابی شهرستان بهار در فعالیت ها و تظاهرات ها شرکت کرد و در راه پیروزی قیام بزرگ ملت ایران گام برداشت.

پس از پیروزی انقلاب و با آغاز جنگ تحمیلی بنابر وظیفه شرعی و قانونی به عنوان سرباز به ارتش جمهوری اسلامی ایران پیوست و روانه جبهه های نبرد حق علیه باطل شد تا در برابر هجوم ارتش بعث عراق به مرزهای ایران از کشور و انقلاب اسلامی دفاع کند.

در عملیات های متعدد شرکت کرد و همراه با دیگر همرزمان خود حماسه ها آفرید. سرانجام پس از ماه‌ها حضور در مناطق مختلف عملیاتی در بیست و هفتم خرداد ماه سال ۱۳۶۲ در منطقه عملیاتی اندیمشک به شهادت رسید و به کاروان عظیم شهدا پیوست. مزار وی در گلزار شهدای زادگاهش واقع است. برادرش مرتضی نیز به شهادت رسیده است.

یادشان گرامی و راهشان پر رهرو باد.