وصیتنامه سرباز شهید سهراب بهروزی
سلام مادر، سلام پدر گراميم. سلام اي برادر، سلام اي خواهر فداکارم. اميدوارم سلام گرم و صميمانه مرا از جبهه هاي حق عليه باطل بپذيريد.
وصيت من اين است اي مادر اگر من شهيد شدم مبادا براي من گريه کني اي خواهر مبادا براي من گريه کني. بايد براي من اشک شادي بريزيد و اميدوارم که اي مادر در طول چندين سالي که از تولد من تا سن بلوغ که به پاي من زحمت فراوان کشيدي و چه شبهائي که خواب خودت را به پاي من حرام کردي و چه روزهائي که به پاي من زحمت کشيدي و حالا روز موعود فرا رسيده است که من را براي دفاع از ناموس مردم و پايداري از انقلاب و هدف راه امام(ره) پرورش داديد و من هم با ياري خداوند متعال از خداي خودم مي خواهم از هدفي که دنبال کردم مرا ياري دهد که لياقت شهيد شدن را داشته باشم تا جانم را فداي رهبر انقلاب و مردم شريف ايران نمايم.
و السلام
-----------------------
شهید سهراب بهروزی یکم فروردین ماه سال ۱۳۴۶ در شهرستان ملایر و در خانواده ای مذهبی به دنیا آمد. پدرش علی کوثر نام داشت. سال ۱۳۵۳ وارد دبستان شد و تسهیلات خود را آغاز کرد اما به دلیل کمبود امکانات و مشکلات موجود موفق به ادامه تحصیل نشد و تنها تا پایان دوره ابتدایی درس خواند.
در سالهای انقلاب همراه با دیگر جوانان و نوجوانان انقلابی در راهپیمایی‌ها و تظاهرات ها شرکت کرد و در راه پیروزی انقلاب بزرگ ملت ایران گام برداشت. سال ۱۳۶۳ ازدواج کرد و صاحب یک دختر شد که از وی به یادگار مانده است.
در سالهای دفاع مقدس بنا به وظیفه شرعی و قانونی به سپاه پاسداران انقلاب اسلامی پیوست و به عنوان پاسدار وظیفه در جبهه های نبرد حق علیه باطل حاضر شد. در عملیات های متعدد شرکت کرد و همراه با دیگر همرزمان خود حماسه‌ها آفرید. سرانجام پس از ماه‌ها مجاهدت در راه خدا در بیستم خرداد ماه سال ۱۳۶۷ در منطقه عملیاتی کرمانشاه به شهادت رسید و به کاروان عظیم شهدا پیوست. پیکر وی را در گلزار شهدای بهشت هاجر زادگاهش به خاک سپردند.
یادش گرامی و راهش پر رهرو باد.
