اين راه راه امام حسين است كه من انتخاب كردم

اگر من شهيد شدم به پدر عزيزم بگوئيد زياد ناراحتى و گريه و زارى نكند. اى مادر سلام من به تو ولى مادر عزيزم خواهشى كه از شما دارم براى من زياد گريه و زارى و ناراحتى نكنيد. من را ناراحت نكنيد من را كه مى بينيد. اختيار دست خودم نيست، من عاشقم عاشق امام حسين هستم، آرزوى كربلا دارم، اين راهى كه همه رفتند اين راه، راه حقيقت است، براى راه خدا و دين خدا دارم ميروم. مى بخشيد كه شما را ناراحت كردم.

اميدوارم كه مرا ببخشيد. اى پدر عزيزم اين راهى كه من ميروم به سوى كربلا است. من آرزو دارم كه به كربلا برسم.

به برادرم مى گويم اصغر جان من رفتم، به برادر كوچكم مى گويم احمد جان براى من زياد گريه نكن . به برادر كوچكم محمود عزيزم از جاى من ديده بوسى كنيد . پدر عزيزم شما را قسم ميدهم ، شماها امام عزيزمان را تنها نگذاريد .

به تمام اقوام و خويشان بگوييد ناراحت نباشند من خودم عاشق امام حسين (ع ) هستم و اختيار دست خودم نيست، به مدير عزيزم آقاى اسدى بگوييد مرا ببخشند كه زياد ناراحتش كردم .

و به تمام دبيران بگوئيد كه مرا ببخشند كه زحمت مرا زياد كشيدند. پدر جان و مادر عزيزم من رفتم زياده عرضى ندارم .

والسلا م عليكم و رحمة ا... و بركاته

اين يادگارى امدادگر محمد صفرى است كه در اورژانس جبهه چنگوله هستم. اى جوان دل بر اين دنيا مبند. دنيا رهگذر است. اين راه راهى است كه راهم حقيقت است. اين راه راه امام حسين است كه من انتخاب كردم. اين يك روزى است که در خاك عراق هستيم. تمام دوست و رفيق هايم و همكلاسهايم را ياد مى كنم به هم سنگرهايم مى گويم اگر شهادت نصيب ما شود در ماههاى محرم مرا ياد كنيد .

محمد صفرى از جبهه چنگوله – امدادگر

در مورخه 5 فروردین 63

-------------------

امدادگر شهید محمد صفری یازدهم شهریور ماه سال 1347 در خانواده ای مذهبی و ساده زیست در شهرستان همدان به دنیا آمد. پدرش نعمت الله، بهیار بود لذا محمد از همان کودکی با امداد و نجات و کمک های اولیه آشنا شد. سال 1354 وارد دبستان شد و تحصیلات خود را تا مقطع دوم راهنمایي ادامه داد.

در سال های انقلاب کودکی بیش نبود اما در کنار دیگر همکلاسی های خود در راهپیمایی ها و تظاهرات های انقلابی شرکت کرد و در راه پیروزی انقلاب گام برداشت.

با آغاز جنگ تحمیلی به عنوان نیروی بسیجی به جبهه های نبرد حق علیه باطل شتافت و با توجه به آشنایی با کمک های اولیه به عنوان امدادگر مشغول خدمت شد و در عملیات های مختلف به یاری همرزمان زخمی خود شتافت.

سرانجام پس از سال ها مجاهدت در راه خدا در هشتم فروردین ماه سال 1363 در منطقه عملیاتی چنگوله بر اثر اصابت گلوله به شهادت رسید و به کاروان عظیم شهدا پیوست. مزار او در گلزار شهداي باغ بهشت شهرستان زادگاهش واقع است.