نمازهايتان را اول وقت و با جماعت در مساجد بخوانيد

بسم الله الرحمن الرحيم

إِنَّ اللَّهَ اشْتَرَى مِنَ الْمُؤْمِنِينَ أَنفُسَهُمْ وَأَمْوَالَهُم بِأَنَّ لَهُمُ الْجَنَّةَ يُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ فَيَقْتُلُونَ وَيُقْتَلُونَ

در حقيقت ‏خدا از مؤمنان جان و مالشان را به [بهاى] اينكه بهشت براى آنان باشد خريده است همان كسانى كه در راه خدا مى ‏جنگند و مى ‏كشند و كشته مى ‏شوند

به نام الله پاسدار حرمت خون شهيدان و با سلام و درود بر امام مهدي (عج) و نائب برحقش امام خميني و با اميد به پيروزي رزمندگان اسلام وصيت نامه ام را آغازمي کنم.

ابتدا سپاسي بايد گفت پروردگار متعال را که مرا بر شغل پاسداري که خدمت گذاري به مردم و اسلام است منت نهاد. پدر و مادر عزيزم من با اجازه شماها به مدرسه خودسازي يعني جبهه رفتم. مبادا که در نبودن من در خانه ناراحت شويد. صبور باشيد که خداوند با صابرين است و در همه حال بر امام و رزمندگان اسلام دعا کنيد.

برادران عزيزم خود ميدانم که لياقت برادري شما را نداشتم و مي دانم قابليت ندارم که به شما نصيحت کنم ولي برحسب وظيفه اي که داريم چند نکته يادآور مي شوم.

نمازهايتان را اول وقت و با جماعت در مساجد بخوانيد. نماز جمعه و دعاهاي کميل، توسل، زيارت عاشورا، را ابداً فراموش نکنيد. از نبودن من درخانه ناراحت نشويد. هر وقت به ياد من افتاديد و خواستيد برايم گريه کنيد براي امام حسين(ع) و علي اکبر و علي اصغر امام حسين گريه کنيد و هميشه اين آيه ورد زبانتان باشد که انا لله وانا اليه راجعون.

و اين را بدانيد بهترين انفاقي که انسان در راه خدا ميتواند بکند از آن چيزي است که بيشتر دوست دارد و من هم ديدم بهترين چيزي که ميتوانم در راه خدا انفاق کنم جان خودم هست. مانند اين آيه شريفه که مي فرمايد لن تنالو البر حتي تنفقو مما تحبون.

در روايات شنيده ام که وقتي انسان يک قدم به طرف معبود و پروردگارش بر مي دارد خداوند قدمها به طرف او بر ميدارد و من که در تمام عمرم انساني نکبت بار و گناه کار بودم اکنون احساس ميکنم که خدايم را يافته ام و بسوي او حرکت مي کنم. پدر و مادر عزيزم وقتي مرا از تابوتم بر مي داريد و به يکديگر تبريک ميگوئيد به جاي شعار روي سنگ قبرم بنويسيد يکي از رهروان راه حسين.

آري يکي از رهروان راه حسين بن علي(ع)که در کربلاي ايران ميتواند گوشه نا چيزي از درد رهبر و چراغ راهش حسين بن علي(ع)را بچشد. ما که در راه اسلام چيزي نداديم آن امام حسين(ع) بود که غريبانه و مظلومانه در سرزمين کربلا در راه اسلام از جان و مال و خانواده گذشته، عمو داد،پسر عمو داد، عباس و علي اکبر و علي اصغر داد و بسياري از اقوام و ياران باوفايش را در راه اسلام از دست داد.

اي برادران، اي پدر و مادر، اي هموطنان، اي شهيد داده ها، اي دلير داده ها، وقت وقت دفاع است، دفاع از اسلام و قرآن اگر دفاع نکنيم فرداي قيامت روز سرنوشت انسانها در محضر خدا چه جواب بدهيم. کفر با اينکه ميداند کفر است مي جنگد و کشته مي شود ولي ما که براي اسلام مي جنگيم پس ترس معني ندارد.

از دوستان و آشنايان و کساني که با آنان رابطه داشته ام ميخواهم که مرا حلال کنند و برايم از خدا طلب آرامش کنند. در پايان از همه شما مي خواهم که در دعاهايتان اين دعا را که امام زمان(عج) از اين دعا خوشش مي آيد فراموش نکنيد.

خدايا خدايا تا انقلاب مهدي (عج) خميني را نگهدار

از عمر من بکاه و بر عمر رهبر افزاي

والسلام

در انتظار شهادت

آمين يارب العالمين

22 تیر 62

--------------------

شهید مجید تنزیلی یکم فروردین ماه سال 1343 در شهرستان همدان و در خانواده ای مذهبی و ساده زیست دیده به جهان گشود. پدرش محمد نام داشت. سال 1350 وارد دبستان شد و تا اول راهنمایي درس خواند.

در سال های انقلاب همچون دیگر جوانان و نوجوانان انقلابی در راه پیروزی قیام بزرگ ملت ایران گام برداشت. با آغاز جنگ تحمیلی به سپاه پاسداران انقلاب اسلامی پیوست و به عنوان پاسدار در جبهه های نبرد حق علیه باطل حاضر شد.

سرانجام در سی ام بهمن ماه سال 1362 در منطقه عملیاتی چنگوله بر اثر اصابت گلوله به شهادت رسید. مزار وي در گلزار شهداي باغ بهشت زادگاهش واقع است.