کربلای 4 و نقش رزمندگان همدان، به روایت حاج محمد میرزا سلگی

برای انجام عملیات دکربلای 4 مانورهای آمادگی متعددی برگزار می شد و گردان غواصی همدان که قرار بود خط شکن عملیات باشد با سختی های بی شماری روبرو بود و فشار زیادی بر بچه ها وارد می شد. طرح مانور از نحوه عبور غواصان و شکستن خط، شبیه عملیات قبلی یعنی والفجر 8 بود با این تفاوت که اینجا عرض رودخانه اروند رود در بیشتر جاها،‌ کمتر از منطقه والفجر 8 و دهانه خلیج فارس بود.

این نزدیکی یک مزیت برای رسیدن سریع و برق‌آسای غواصان به ساحل دشمن به حساب می‌آمد و در محاسبات روی کالک و نقشه،‌ عبور از عرض 800 متری اروند در این منطقه به مراتب آسان‌تر از عبور دهمین رودخانه با عرض 2000 متر در عملیات والفجر 8 بود.

در عین حال یک اشکال اساسی ما را تهدید می‌کرد و آن عدم رعایت اصول امنیتی و اطلاع دشمن از حضور قریب یکصد هزار نیروی ایرانی در عقبه این منطقه بود که تا زمان عملیات در اردوگاه‌ها و پادگان‌های مختلف جنوب مشغول آموزش بودند. مزید بر مباحث مشترک و کلی همه لشگرها،‌ دو ویژگی شرایط لشگر ما را از بقیه متمایر می‌کرد.

نخست اینکه ما برای اولین بار با نیروی خط‌ شکن غواص در موج اول قرار می‌گرفتیم و حال آنکه در عملیات قبلی، ما در ادامه موج دوم و با گردان‌های پیاده وارد کارزار در فاو شدیم. دوم اینکه محدوده عملیاتی ما در میانه و وسط پنج لشگر خط‌ شکن بود و غواصان ما باید از محل تلاقی رودخانه کارون و اروند رود به آب می‌زدند و در سکوت کامل از کنج جزیره عراقی ام‌الرصاص در داخل اروند عبور می‌کردند و با رعایت اصل غافلگیری در شب، خط دشمن را در سمت چپ جزیره ام‌الرصاص به طول سه کیلومتر به تصرف خود درمی‌آوردند.

وجود جزیره ام‌الرصاص در داخل اروند و مقابل کارون برگ برنده دشمن محسوب می‌شد و قطعاً دشمن را هوشیارتر می‌کرد و کار را برای عبور غواصان سخت‌تر."

عملیات کربلای 4 یکی از عملیات های اصلی و دشوار دوران دفاع مقدس بود، آن هم در نقطه ای استراتژیکی و نزدیک بصره. با توجه به بررسی هایی که انجام شده بود و اهمیتی که این عملیات داشت و از آنجا که می توانست به نوعی تعیین کننده سرنوشت جنگ باشد، جوانب بسیاری هم بررسی شد، قرار بود عملیات در رودخانه عریض و طویل، خروشان و وحشی اروند با آن همه جزر و مدش اجرایی شود و لشگر انصارالحسین(ع) استان همدان هم یکی از آن لشگرهایی بود که در عملیات حضور داشت.

لشگر انصار که در این عملیات به عنوان لشکر خط شکن معروف بود انجام وظیفه می کرد، عملیات کربلای 4 داستان های مفصلی دارد و با توجه به اینکه بسیاری از غواص هایی که پیکر مطهرشان با دستانی بسته سال 94 تفحص شده و به ایران اسلامی بازگشتند، امروز از اهمیت آن بیشتر می دانیم و همه به نوعی از سختی آن عملیات مطلع شدند.

با آن شرایط سخت رودخانه اروند، عملیات در بصره و خاک دشمن بسیار دشوار بود و سخت تر آن که عملیات به نوعی با همکاری مستکبرانی همچون امریکا که صدام را از نظر اطلاعات ماهواره ای حمایت می کرد و نیز سودجویی منافقین لو رفته بود، با این حال رزمندگان و غواصان دلاور ما با وجود آن که متوجه شدند، عملیات لو رفته، پیش روی کردند و حتی به برخی از اهداف از پیش تعیین شده هم رسیدند.

دشمن با آمادگی قبلی به مقابله با ما آمد و منورهای پی در پی و حتی بهره گیری از هواپیما و بالگرد و به رگبار بستن محل عملیات دست به هر جنایتی زد، در این میان از نقش لشگر انصارالحسین(ع) و گردان های شهرستان های تابع از جمله گردان 153 قاسم ابن الحسن(ع) شهرستان تویسرکان که فرماندهان شهیدی همچون شهید عینعلی ها دارد، نمی توان غافل ماند، چرا که با دلیرمردی ها و رشادت های خود مانعی بزرگ بر سر راه زیاده خواهی های صدام شدند.

حاج ستار ابراهیمی به همراه دیگر رزمندگان و حتی برادرش در آن منطقه زیر آتش توپ و رگبار بعثی ها قرار گرفتند، تا جایی که یکی یکی همه آنان و حتی برادرش به شهادت می رسند و شهید ابراهیمی با تنی زخمی زیر آوار رگبار دشمن سینه خیز از میان نیزارها خود را به یک کشتی که در همان ابتدای جنگ به گل نشسته بود می رساند، در همان لحظات اولیه که با خود می اندیشد چگونه می تواند وارد کشتی شود تا بعثی ها او را نبییند، سوراخی به واسطه یک توپ جنگی در کشتی ایجاد می شود و او از سوراخ راهی برای ورود به کشتی می یابد.

تصور ما بر این بود با آن همه آتش گرفتن خط توسط بعثی ها همه غواصان ما در آن محل به شهادت رسیده اند، تا آن که به واسطه نیروهای اطلاعات عملیات و نیروهای شناسایی لشگر ولی عصر(عج)، آنان متوجه حضور حاج ستار در کشتی می شوند، اما هنوز نمی توانستند به آن منطقه نزدیک شوند، چرا که زیر رگبار مستمر دشمن بود، ما که متوجه زنده بودن حاج ستار شدیم از این سوی نیزارها، با خواندن دعای توسل و زیارت عاشوار و بیان دعاهایی همچون یا ستارالعیوب به او گفتیم که از زنده بودنش مطلع هستیم.

زمانی که پس از دو سه روز حاج ستار از کشتی شکسته نجات یافت در همان صحبت های اولیه خودش عنوان کرد که او متوجه شده که نیروهای خودی از زنده بودنش مطلع شده اند و او نیز با آنان دعای توسل می خوانده است.

در شرایط عملیات های سخت و دشوار همیشه آن چه که روحیه رزمندگان را دو چندان می کرد دعای توسل و زیارت عاشورا و توسل به ائمه معصومین(ع) بود و این گونه قلب های خود را آرام می کردند تا در برابر دشمن تا دندان مسلح ایستادگی کنند و ما گرچه در عملیات سخت و دشوار کربلای 4 به دلایل مختلف به همه آن اهدافی که می باید نرسیدم، اما این عملیات سرآغازی شد برای عملیات کربلای 5 و آن پیروزهای بزرگ پس از آن.