این زمان، همان زمان امام حسین (ع) است

بسم الله الرحمن الرحيم

پدر عزيزم و مادر مهربانم و برادران عزيزم درود بر همه شما.

بخدا قسم بدانيد و باور كنيد كه اگر در زير تانك هاى دشمنان خدا بدنم له شود و سينه‌ام در برابر مسلسل هاى دشمنان خدا سوراخ سوراخ شود تسليم نخواهم شد و ادعاى تسليم شدن من را نداشته باشيد. چون اين را از سرور شهيدان حسين بن على (ع) آموخته‌ام كه از هفتاد و دو تن از يارانش گذشت.

مگر ما نبوديم كه در ماه هاى محرم مى‌گفتيم اگر زمان امام حسين (ع) بوديم به يارى او بر مى خاستيم. حال همان موقع است و صداى امام خمينى مانند صداى حسين (ع) بلند است و ما بايد او را يارى كنيم و شما صبر و حوصله را پيشه كنيد و من براى شما از خدا صبر و حوصله آرزو مى‌كنم.

شما پدر عزيزم اگر خواستى در سوگ بنشينى مبادا گريه كنى اگر گريه تو را امانت نداد به ياد حسين بن على(ع) باش كه چطور فرزندش على اكبر را روانه ميدان نبرد كرد.

و تو مادر عزيزم مبادا گريه كنى اگر خواستى گريه كنى به ياد مادر على اكبر باش و شما برادرانم اگر خواستيد گريه كنيد به ياد امام حسين (ع) كه چطور برادرش ابوالفضل (ع) را روانه ميدان كرد. باشيد و صبر و حوصله براى شما از خدا آرزو مى‌كنم.

والسلام عليكم و رحمة الله و بركاته

رضا روستائى

--------------------

شهید رضا روستائی سوم مهر ماه سال 1327 در شهرستان ملایر از توابع استان همدان چشم به جهان گشود. سال 1334 وارد دبستان شد اما موفق به ادامه تحصیل نشد و تنها سواد خواندن و نوشتن داشت. کشاورز بود و با کار بر روی زمین کشاورزی و باغبانی مخارج زندگی خود و خانواده اش را تامین می کرد.

سال 1352 ازدواج کرد و صاحب یک فرزند پسر شد که از وی به یادگار مانده است. در سال های انقلاب همراه با دیگر جوانان و مردم انقلابی ملایر در راهپیمایی ها و فعالیت های انقلابی شرکت کرد و در راه پیروزی انقلاب گام برداشت.

پس از پیروزی انقلاب و با شروع جنگ تحمیلی به نیروی بسیج پیوست و داوطلبانه روانه جبهه های نبرد حق علیه باطل شد.

سرانجام پس از ماه ها مجاهدت در راه خدا بیست و دوم آذر ماه سال 1360 در منطقه عملیاتی گیلانغرب هنگام درگیري با نیروهاي عراقي بر اثر اصابت گلوله به شهادت رسید.

تاکنون اثري از پیکر پاک و مطهرش به دست نیامده است.

مزار یادبود وي در گلزار شهداي بهشت هاجر زادگاهش واقع است.