خلبان بسیجی شهید مظاهر رضاییان

اوضاع مالی آنها خوب نبود و پدر مظاهر با کار بر روی زمین کشاورزی و باغداری و کارگری در کوره آجرپزی مخارج زندگی را تامین میکرد.

سال 1352 وارد دبستان شد و در عین حال در کنار پدر و سایر اعضای خانواده کار می کرد و حتی در کوره آجرپزی کمک حال پدر بود.

از هوش و استعداد بالایی برخوردار بود و بسیار با همت و سختکوش بود به طوری که پشتکار مظاهر زبانزد دوستان و آشنایان شده بود.

هر کاری که شروع می کرد، به بهترین شکل ممکن و در عالی ترین حالت انجام می داد و در ضمن بسیار خوشرو و خوش برخورد بود و این امر او را به یکی از نوجوانان مورد علاقه فامیل، دوستان و اهالی مسجد و محل تبدیل کرده بود.

هنرمند نیز بود و همراه با همکلاسی های خود در دبیرستان طالقانی اسدآباد تئاتر اجرا می کرد و چندین بار هم برای اجرای تئاتر به همدان دعوت شد.

در سال های انقلاب همانند دیگر نوجوانان انقلابی شهرستان اسدآباد در راهپیمایی ها و تظاهرات های انقلابی شرکت کرد و در راه پیروزی انقلاب گام برداشت.

پس از پیروزی انقلاب به نیروی بسیج پیوست و با آغاز جنگ تحمیلی بارها به صورت داوطلب روانه جبهه های نبرد حق علیه باطل شد.

تحصیلات خود را تا مقطع دیپلم ادامه داد و در دو آزمون تربیت معلم و خلبانی ارتش شرکت کرد و در هر دو آزمون قبول شد. به نیروی هوایی پیوست و به عنوان خلبان هواپیمای جنگی مشغول ادامه تحصیل و کسب آموزش شد. در کنار دوره های تخصصی، دوره کارشناسي رشته علوم و فنون نظامي را نیز تحصیل کرد و موفق به اخذ مدرک لیسانس شد.

در سال های دفاع مقدس بارها و بارها در عملیات های هوایی متعدد با عناوین مختلف حضور داشت و از آسمان کشور دفاع کرد و در ضمن همراه با دیگر خلبانان، ضربات سختی بر پیکر نیروی هوایی عراق وارد نمود.

تشکیل خانواده داد و خداوند نیز دو فرزند پسر به آنها هدیه داد که از وی به یادگار مانده است.

به قدری در امور نظامی و خلبانی پیشرفت کرد که وظیفه آموزش خلبانان پایگاه هوایی شهید نوژه همدان به وی سپرده شد و شاگردان وی در حال حاضر از بهترین خلبانان ارتش هستند.

سرانجام پس از سال ها مجاهدت در راه خدا و خدمت در نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران، هفتم آبان ماه سال 1382 در حین انجام ماموریت دچار حادثه شد و در زنجان بر اثر سقوط هواپیما به شهادت رسید.