وصیتنامه سرباز شهید همایون سرداری+دستخط شهید

بسمه تعالی

خداوندا رشته افکار در کدامین سو بگسترانیم. سخن از چه بگوئیم و دیده بر کدام کران بیفکنم تا در چهارچوب محدود توانمان درک کنیم شکوه حکومت عظیم و بی پایان تو را.

از چه بُعد بررسی کنیم انقلاب را. چطور بیان کنیم هدف راه انقلاب را. بگوئیم که در مدت زمان اندک جهان را به لرزه درآورد. یا از تحول درونی بگوئیم که خود شعله انقلاب را در شمار آید.

انقلاب درونی یا اوج نهایت درون اما به جاست که در حصار محدود مغز کوچکمان به پرتویی از شعاع های نورانی بیاویزیم که کوتاهترین راه اتصال به بیکران باشد که این راه جز شهادت در راه خدا نیست .

پدر و مادر عزیزم ما رفتیم و شما باشید با مسئولیتی سنگین که همان پیروی از رهبر بزرگمان تا ظهور حضرت مهدی (عج) و ادامه دادن راه شهیدان و زنده نگاه داشتن روح معنوی اسلام و قرآن با اهدای خون خود همچون حسین مظلوم است.

پدر جان از این به بعد می خواهم که تو ادامه دهنده راه من باشی تا بتوانی خدمتی به انقلاب کنی و با شرکت کردن در مجالس همچون قبل در مجالس مسجد و پر کردن صف های طویل نماز جمعه می توانی روح و روان من را شاد کنی.

خواهشی که از برادرانم دارم به عنوان یک برادر کوچک و حقیر این است که همواره با این انقلاب همکاری کنند و به اسلام واقعی که در این انقلاب است خدمت کنند هر چند کمبودهایی در آن احساس می شود ولی این انقلاب هنوز به خوبی جا نیافتاده است.

انشاء الله به مرور زمان درست می شود و اگر هم حرف مرا باور ندارید می توانید به جبهه ها بیایید و ایثار این جوانان را ببینید.

در ضمن خانواده عزیزم من با میل و رغبت خود پای به کردستان نهاده و داوطلبانه به گردان ضربت صاحب الزمان ژاندامری رفته ام پس اگر اتفاقی برای من افتاد هیچکس را مسئول ندانید زیرا این راهی بوده که دوست داشتم بروم و حال به آن رسیدم.

در پایان از تمامی اقوام و خویشاوندان و برادران و خواهران و مادران و پدران طلب بخشش دارم و می خواهم که از خدا برایم طلب بخشش نمایند و تقاضای حلالییت از یکایک آنها می کنم که مرا حلال کنند اگر خوبی و یا بدی از این بنده حقیر دیده یا شنیده اند.

باز هم از مادر عزیزم تقاضامندم که برای من گریه نکند و اگر هم طاقت نیاوردی می توانی در خلوت گاهی روی و تا آنجایی که می توانی برای تمامی شهدا گریه کن و راز و نیاز نما. این بنده حقیر، فرزند جان باخته تو، در راه اسلام جاوید و کتب قرآن فدا شده است.

تشکر و قدردانی می کنم از کلیه زحماتی که تاکنون برایم کشیده ای و امیدوارم به درگاه پروردگار باری تعالی که مرا حلال کنی.

در آخر وصیتنامه ام پیروزی رزمندگان غیور و سلحشور و جان برکفمان را از آن پروردگار یکتا مصلحت می نمایم

تکبیر

پیروز و موفق باد جمهوری اسلامی ایران در پیروی از راه انبیاء

همایون سرداری

24مرداد 1363

--------------------

همایون سرداری ششم فروردین سال 1344 در روستا اشتران تویسرکان از توابع استان همدان و در خانواده ای ساده زیست و معنوی به دنیا آمد.

سال 1351 وارد دبستان شد و با وجود همه مشکلات مالی و کمبود امکانات، تا پایان مقطع راهنمایی ادامه تحصیل داد اما به دلیل ضرورت اشتغال و کمک به تامین مخارج زندگی، از ادامه تحصیل باز ماند و مشغول کار شد.

در سال های انقلاب با وجود سن و سال کم، به عنوان یک دانش آموز در فعالیت های انقلابی شرکت کرد و با کمک دیگر نوجوانان و جوانان دانش آموز در راه پیروزی انقلاب اسلامی گام برداشت.

پس از پیروزی انقلاب در کنار اشتغال و کمک به امور خانواده، به نیروی بسیج پیوست تا بتواند به محرومان و مستضعفان یاری رساند.

بنا بر تکلیف شرعی و قانونی و با هدف خدمت به اسلام و انقلاب، روانه خدمت سربازی شد و در نیروی ژاندارمری مشغول به انجام وظیفه شد.

بنا به درخواست خود به گردان ضربت صاحب الزمان (عج) ژاندامری پیوست تا به عنوان نیروی رزمی روانه جبهه های نبرد حق علیه باطل شود.

سرانجام پس از سال ها مجاهدت در راه خدا و نبرد با نیروهای بعثی و منافقین کوردل، در بیست و ششم مرداد ماه سال 1363 در منطقه عملیاتی مهاباد و در درگیری با گروهک های ضد انقلاب و منافقین ضد انقلاب بر اثر اصابت گلوله مستقیم دشمن، به درجه رفیع شهادت نائل آمد و به یاران و همرزمان شهیدش پیوست.

پیکر پاک و مطهر وی در گلزار شهدای زادگاهش زیارتگاه عاشقان و دلدادگان است.