وصیتنامه پاسدار وظیفه شهید نایبعلی شفیقی
اينجانب نايبعلى شفيقى متولد 1345 وصيت نامه خود را با چند جمله كوتاه آغاز مى كنم.
قبل از هر سخنى به شما بگويم كه اين جانب هيچ سخنى را از خودم براى شما نخواهم گفت آنچه كه مى گويم از قرآن كريم اين كتاب الهى وآسمانى و از ائمه طاهرين مى گويم چون از خودم چيزى ندارم براى شما بازگو نمايم و اين حقير كوچكتر از آنم كه براى شما پرورش دهند دلاوران، شما صابران، شما ياران امام زمان و نایبش امام امت اين كوه مقاومت چيزى بيان نمايم.
نيكوترين گفتار ها سخنى است كه سودمند باشد و چه سخنى نيكوتر از سخنان آل محمد (ص )
اى جوانان ايران، نبايد روزى شما بى هدف كشته شويد و يا در رختخواب ذلت بميريد كه حسين و72 تن از ياران با وفايش در ميدان نبرد كشته شدند كه على اكبر حسين و على اصغر حسين و جوانان 13 ساله اين انقلاب آگاهانه و با هدف شهيد شده اند.
وصیت من به برادرانم این است که راه مرا ادامه دهند و نگذارند که خون شهدای اسلام پایمال شود و گوش به فرمان رهبر خود باشند و ادامه دهند خون سرخ شهدا باشند.
همچنین وصیت من به خواهرانم این است که با حجاب خود راه حضرت زینب را انتخاب کرده و الگو و نمونه برای مردم باشند.
و همچنین وصیت من به پدر و مادر عزیزم که واقعا برای من زحمت فراوان کشیده اند این است که برای من گریه نکنند و برای حسین (ع) گریه کنند که سرش را از تن جدا کردنند و در صحرای گرم و سوزان کربلا تنها به شهادت رسید.
------------------
اینجانب نایبعلی شفیقی فرزند محمد ولی اهل روستای قاسم آباد خنداب، متولد 1345 در خانواده ای مذهبی و تهی دست بدنیا آمدم.
دوران کودکی خود را در روستا به پدر و مادرم کمک کردم و در 7 سالگی به مدرسه ای که در روستایمان بود رفتم و در آنجا تا حدود کلاس دوم ابتدایی را پشت سر گذاشتم و هنگامی که خانوادمان به شهر اسدآباد آمد من در اینجا به مدرسه رفتم و تحصیلات خود را تا کلاس پنجم ادامه دادم.
با اینکه وضعیت مالی پدرم خوب نبود مدرسه را ترک کردم و به خیاطی رفتم و پنج سالی در خیاطی کار می کردم تا بتوانم به پدرم کمک کرده باشم تا اینکه در سن 18 سالگی برای خدمت مقدس سربازی اعزام شدم و شروع به خدمت کردم.
در تاریخ 18 تیر ماه 1365 به خدمت مقدس سربازی اعزام شدم و در این دورانی که من داشتم هیچ وقت عبادت خود را فراموش نکردم و همیشه در راه خداوند و راه رهبر کبیر و بنیانگذار انقلاب امام خمینی بودم.
