زندگینامه شهید داوود علی شایانی مطلع
داوود علی شایانی مطلع دهم اسفند سال 1342 در روستای سایان شهرستان رزن از توابع استان همدان و در خانواده ای کشاورز و ساده زیست به دنیا آمد.
پدرش آقا محمد علی، کشاورز بود و با اندک درآمد حاصل از کشاورزی مخارج زندگی را تامین می کرد.
سال 1349 وارد دبستان شد اما به دلیل مشکلات مالی و کمبود امکانات موفق به ادامه تحصیل نشد و تنها تا پایان مقطع ابتدایی ادامه تحصیل داد.
از همان کودکی مشغول به کار شد و پس از سال های نوجوانی که کمک حال پدر در امور کشاورزی بود، مشغول کار به عنوان کارگر ساختمانی شد تا درآمد بیشتری کسب کند.
سال های انقلاب با تمام مشکلات موجود، از جریان مبارزات انقلابی دور نبود و از مجاهدین و مبارزان انقلابی بود تا بتواند با جریان پیروزی انقلاب همراه باشد.
پس از پیروزی انقلاب و با تثبیت نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران در کنار خدمت به مردم محروم جامعه که خود سال های طولانی طعم آن را چشیده بود، ازدواج کرد و تشکیل خانواده داد که حاصل آن ازدواج 2 فرزند پسر و دختر است که از او به یادگار مانده است.
پس از آغاز جنگ تحمیلی با عضویت در بسیج مستضعفین، روانه جبهه های نبرد حق علیه باطل شد و با پوشیدن لباس خاکی دفاع از اسلام و انقلاب و وطن، در عملیات های متعدد شرکت کرد و همراه با دیگر رزمندگان، حماسه ها آفرید.
داوود علی شایانی مطلع سرانجام در ششم مرداد ماه سال 1364 در منطقه عملیاتی کوهانی جوانرود در حال انجام ماموریت دچار حادثه شد و به مقام والای شهادت نائل آمد.
آرامگاه او در گلزار شهدای زادگاهش زیارتگاه عاشقان و دلدادگان است.
یادش گرامی و راهش پر رهرو باد
در بخشی از وصیتنامه شهید آمده است: اى امت مسلمان ايران خداوند تبارك و تعالى در قرآن كريم مى فرمايد اطيعو اله و اطيعو الرسول و اولا الامر منكم يعنى شما بايد فرمانبردار باشيد و از خدا و رسولش و امامان كه اولى الامر هستند اطاعت كنيد واز ولايت فقيه كه همان گفته پروردگار است اطاعت كنيد و پشتيبان سرسخت ولايت فقيه باشيد كه ضامن پيروزى ماست از تفرقه و گروه گرايى بپرهيزيد كه موجب از هم گسستگى امت از هم پاشيدن انقلاب است ما با شهادت خود راه امام حسين را ادامه داديم و شما نيز با زبان گويا و برنده خود راه زينب را ادامه دهيد.
اى كسانيكه هنوز اين انقلاب را نشناخته ايد، از راه كج بر گرديد، به اين امت و اسلام و انقلاب اسلامى كه ثمره خون صدها هزار شهيد است رو آوريد. كسانيكه رفته اند كار حسينى كردند و كسانيكه مانده اند كار زينبى كنند.
