شهید نعمت الله نعمتی، دانش آموز 13 ساله ای از تبار مجاهدین فی سبیل الله
نعمت الله نعمتی پنجم خرداد سال 1353 در شهرستان کرج به دنیا آمد. پدر و مادرش از اهالی روستای فیض آباد شهر فامنین از توابع استان همدان بودند به همین دلیل نعمت الله در روستای زادگاه پدری بزرگ شد و درس و تحصیل را آغاز کرد.
آقا محرمعلی پدر نعمت الله کشاورز بود و با کار کشاورزی و باغداری نیازهای مالی خانواده را تامین می کرد.
روزهای انقلاب و سال های نخست پیروزی قیام بزرگ مردم ایران، نعمت الله کودکی بیش نبود و آنها سال ها را با درس خواندن و شرکت در کلاس های قرآن و احکام گذراند.
سال های دفاع مقدس که آغاز شد با همان سن و سال کودکی تمام وجودش شور و اشتیاق برای حضور در جبهه های نبرد بود.
بارها تلاش کرد تا راهی مناطق عملیاتی شود اما اجازه حضور نیافت و نتوانست همراه با دیگر جوانان و نوجوانان راهی جبهه های نبرد حق علیه باطل شود.
دوران تحصیلات راهنمایی خود را با حضور در بسیج مستضعفین و کمک به فعالیت های پشت جبهه همراه کرد و از هیچ اقدامی برای یاری رساندن به رزمندگان فروگذار نبود.
تاب حضور نداشت و مرغ جانش برای حضور در جبهه های ایثار و حماسه بی قراری می کرد. سرانجام با تغییر اطلاعات شناسنامه ای خود، مجوز حضور در جنگ را گرفت و با لباس خاکی رزمندگی و شهادت طلبی روانه جبهه های جنوب و غرب شد.
خرمشهر، میعادگاه دیدار او با سرور و سالار شهیدان حضرت اباعبدالله الحسین (ع) بود و در مقام رزمنده ای دلاور و استوار در بیست و نهم مرداد ماه سال 1366 در سن 13 سالگی بر اثر اصابت ترکش خمپاره به شهادت رسید و در آغوش پر مهر حضرت قاسم ابن الحسن (ع) آرام گرفت.
آرامگاه او در گلزار شهدای روستای فیض آباد فامنین زیارتگاه عاشقان و دلدادگان است.
یادش گرامی و راهش پر رهرو باد
در بخشی از وصیتنامه این نوجوان شهید آمده است:
چه مى شد امروز شهيد مى شديم و فردا زنده مى شديم تا دوباره شهيد شويم. آرى همه ياران سوى مرگ رفتند در حالى كه نگران آينده بودند. من با امام خمينى ميثاق بسته ام و به او وفادارم زيرا كه او به اسلام و قرآن وفادار است و اگر چندين بار مرا بكشند و زنده ام كنند دست از او نخواهيم كشيد.
راه سعادت بخش حسين (ع ) را ادامه دهيد. زينب وار زندگى كنيد. خدايا جندالله را كه با سوگند به ثارالله در لشگر روح الله براى شكست عدو الله و استقرار حزب الله زمينه ساز حكومت جهانى بقيه الله است حمايت كن .
