صوت/زندگینامه شهید محمد رضا رجبی فرمانده سپاه رامهرمز

برای شنیدن یا دانلود فایل، بر روی عکس راست کلیک کرده

و گزینه save link as  را انتخاب کنید

محمد رضا رجبی در 22 آذر ماه سال 1340 به دنیا آمد. مادر محمد از اهالی ملایر بود که پس از ازدواج به اهواز نقل مکان کرده و در آنجا زندگی می کردند.

با رسیدن به سن 7 سالگی وارد دبستان شد و در کنار درس و تحصیل در جلسات مذهبی و کلاس های قرآن و احکام نیز شرکت می کرد و در ایام عاشورا و تاسوعا به تشویق پدر و مادر، بیشتر اوقات خود را در هیات های حسینی میگذراند.

سال های انقلاب برای محمدرضا نیز سال هایی پر از شور، شعف و دلهره بود و علیرغم نگرانی های بسیار مادر و خواهرانش، همراه با همکلاسی های خود اعلامیه های حضرت امام خمینی (ره) را بازنویسی و در خانه ها ها و مغازه ها پخش می کردند.

در و دیوار محل زندگی محمدرضا پر شده بود از شعارهای ضد طاغوت و تکبیر الله اکبر نوشته شده با اسپری رنگ برای مبارزه با رژیم پهلوی که رد فعالیت های انقلابی محمدرضا و دوستانش بود.

پس از پیروزی انقلاب با توجه به نیاز و ضرورت مردم، به نهادهای انقلابی پیوست و برای رفع مشکلات و تامین امنیت عمومی پیش قدم شد.

با تشکیل نهادهای انقلابی مثل کمیته انقلاب، بسیج مستضعفین، جهاد سازندگی و سپاه پاسداران، به نیروی تازه تاسیس بسیج 20 میلیونی پیوست و با تشکیلات و سازماندهی بیشتر به یاری مردم و محرومان پرداخت و برای مبارزه با گروهک های منافقین و دشمنان اسلام و انقلاب وارد عمل شد.

با آغاز جنگ، برگ دیگری از زندگی وی ورق خورد و با تعالیم حکیمانه پدر و درس های آموخته از مکتب سید الشهداء در هیات های مذهبی و کلاس های قرآن، به جهاد در راه خدا شتافت و به جبهه های حق علیه باطل پیوست.

با وجود سن و سال کم اما با توانایی بالایی که داشت به سرعت لیاقت و شایستگی خود را ثابت کرد و به سمت فرمانده سپاه پاسداران انقلاب اسلامی رامهرمز منصوب شد.

در مدت حضورش، سپاه رامهرمز را به بهترین نحو مدیریت کرد و اثرات ماندگاری از خود بر جای گذاشت.

از ابتدای حضورش در جمع نیروهای جان بر کف سپاه، بارها با مسئولیت های مختلف به مناطق عملیاتی اعزام شد و به ‌عنوان یکی از ارکان مؤثر سپاه پاسداران در جبهه ها بسیار خوش درخشید.

آخرین حضور محمد رضا رجبی در مناطق عملیاتی، 24 آبان ماه 1359 در منطقه سوسنگرد بود که مرغ جانش با تیر دشمن از قفس تن آزاد شد و به ملکوت اعلاء پیوست تا محمدرضا نیز یکی دیگر از افتخارات جاوید ایران اسلامی و مردم شهید پرور ملایر و اهواز باشد.

پیکر مطهر او هیچگاه به آغوش خانواده بازنگشت و همچنان یکی از مفقودین شهدای دفاع مقدس است.

یادش گرامی و راهش پر رهرو باد